سرویس مذهبی افکار نیوز- بیان و نقل گناه و رفتارهای زشت آثار سوئی به همراه دارد که موارد زیر بخشی از آنهاست:
۱.ریختن قبح گناه
نقل خطا و بازگفتن رفتارهای ناپسند، زشتی آن ها را نزد گوینده و شنونده از بین می برد. انسان درستکار از نقل گناه و شنیدن آن نیز شرمگین می شود و روشن است که حکایت تباهی ها، آرام آرام، این احساس شرم را از میان خواهد برد و وقتی زشتی عملی در نظر انسان کمرنگ شد، برای انجام آن جرأت می یابد.
۲.تشویق به گناه
یادآوری رفتارهای زشت، نیروی شهوت انسان را تحریک کرده، میل و رغبت بر انجام گناه را افزایش می دهد و از آنجا که نفس عمل خطا بوده است، این تهییج در خارج از مرزهای الاهی و حریم انسانی صورت می پذیرد.
۳.اشاعه زشتی ها
نقل گناه و نشان دادن راه انجام آن، افزون بر این که زشتی گناه را از بین می برد، شنونده را به سوی بدی سوق داده، به انجام گناه راهنمایی می کند. چه بسا که فکر ارتکاب آن گناه، به ذهن شنونده خطور نکرده یا راه انجام آن را نمی دانسته، امّا با شنیدن حکایت گناه، به هر دو نکته دست یافته است؛ یعنی هم جرأت انجام آن کار و هم دستورالعمل اجرای آن را می آموزد.
منبع :اخلاق الهی(آیت الله مجتبی تهرانی)،ج4،ص283.
