به نظر می‌رسد که زمان وداع پرسپولیسی‌ها با تیکی‌تاکای محبوب یحیی گل محمدی فرارسیده است. تیمی که از زمان برانکو و بعد از آن با حضور یحیی گل‌محمدی به بازی مبتنی بر پاس‌های کوتاه عادت کرده و آنقدر این مدل بازی برای آنها عادت شده بود که بعید به نظر می‌رسید حتی با تغییر کادر فنی تغییر زیادی در آن به وجود بیاید. اتفاقی که در زمان اوسمار هم افتاد و پرسپولیس به مدل بازی خودش ادامه داد. این فصل اما اتفاق عجیبی افتاده است. حضور گاریدو و چندین بازیکن جدید در ترکیب اصلی باعث شده است تا پرسپولیس را در صدر جایی ببینیم که اصلا انتظارش را نداریم. در میان تیم‌هایی که در ۴ هفته گذشته بیشترین تعداد سانتر را انجام داده‌اند نام پرسپولیس در صدر می‌درخشد.
تاکتیکی که یحیی گل‌محمدی در زمان حضورش اصلا اجازه آن را نداد و به همین دلیل هم بازیکنی مانند رامین رضاییان را نخواست. بازیکنانی مانند دانیال اسماعیلی‌فر هم که در تیم‌های قبلی خود آمار زیادی در پاس گل و بازیسازی داشت اما در تیم یحیی نمی‌توانست نقش همیشگی خود را به عنوان سانترکننده اجرا کند. این اتفاقی است که برای بازیکنان زیادی در تیم یحیی افتاد. با این حال حضور گاریدو حالا فضا را برای این بازیکنان باز کرده است.
حضور العملود که سانترهای خطرناکش توانسته بازیکنان پرسپولیس را در موقعیت خوبی قرار بدهد یکی از بزرگترین دلایل گاریدو برای روی آوردن به این سبک بازی است. با حضور گاریدو ریتم بازی پرسپولیس سریعتر شده و آنها سریعتر از زمان یحیی گل‌محمدی توپ را به خط حمله می‌فرستند. قطعا این تغییر سبک معایبی هم خواهد داشت و در چند هفته آینده مشخص خواهد شد که آیا مزایای آن بیشتر است یا معایبش.
