یک شب است؛ اما برتر از هزار ماه است. باید « قدر » را درک کرد و قدر دانست اما راه‌رفته‌ها می‌گویند: با اینکه خیلی خوب است که در لیالی قدر به احیا و قرآن به سر گرفتن و استغفار و جوشن کبیر و … مشغول باشی، اما بدان و آگاه باش که لیلةالقدر را یک‌شب یا سه‌شب نمی‌سازد؛ بلکه کل زندگی هر فرد، شب قدرش را می‌سازد. پس باید خیلی زودتر از رسیدن لیالی قدر دست‌به‌کار شد.
مقدمه کافی است؛ روز انتخابات ، لیلةالقدر هر کشوری است. تقدیرهای چندساله تا حدی رقم می‌خورد و آثارش چه‌بسا تا «الف شهر» بر کشور می‌ماند. انتخابات را هم نمی‌شود یک‌شبه و یک‌ماهه، خیلی تغییر داد. البته اینجا هم مثل شب قدر، بزرگترین خبط و خطا ناامیدی است.
سال قبل در خانواده ایران، دعوا شد؛ بزن‌بزن و ضرب و شتم رخ داد؛ خون ریخته شد و خلاصه شد آنچه نباید می‌شد. این نوشته درصدد پرداختن به ظالم و مظلوم و مقصر و بی‌گناه قصه نیست؛ چه‌اینکه در زمان خودش مفصل به آن هم پرداخته‌ام. غرض این است که یادمان نرود قریب یک‌سال پیش، چه بر سر آرامش و خاطره این جامعه دوست‌داشتنی گذشت. طبیعی است که التیام برخی زخم‌ها خصوصا وقتی عمق زیادی دارد، زمان می‌برد.
مشارکت در انتخابات مثل استجابت دعا در شب قدر است. شب قدر، عظمت و ظرفیت بالایی دارد؛ مقتضی موجود است اما باید مانع هم مفقود باشد وگرنه دعا بالا نمی‌رود. افزایش مشارکت در انتخابات هم همینطور است. همه می‌دانند انتخابات چه اهمیتی دارد؛ حق است؛ تکلیف است؛ آثارش به زندگی خودمان برمی‌گردد و … اما موانعی هم وجود دارد که باید نباشد وگرنه مشارکت، تکان جدی و معتنابه نمی‌خورد.
رواداری و تغافل، رکن مهمی برای حاکمان است. هر که اجتماع خانواده برایش مهمتر است؛ چشم‌پوشی بیشتری هم خواهد کرد تا جمع، پراکنده نشود؛ تا کینه‌ای در دلی نماند؛ تا کسی چمدان‌به‌دست از خانه خارج نشود. ما نه‌تنها باید همدیگر را با همه اختلافات، تحمل کنیم بلکه باید یکدیگر را با تمام وجود، دوست داشته باشیم تا خانواده ایران، پابرجا و مقتدر بماند.
سی روز بیشتر به انتخابات مهم مجلس شورای اسلامی و خبرگان رهبری باقی نمانده است. درست است که گفتیم امر مشارکت، یک‌شبه و یک‌ماهه تکان جدی نمی‌خورد اما باید بدانیم که بالاخره به آن مأموریم. طبق قاعده میسور باید کار را پیش ببریم. قاعده میسور اجمالا می‌گوید: هرگاه انجام تکلیفی به‌صورت کامل و با تمام اجزا و شرایط یا تمام مصادیق آن، دشوار یا ناممکن باشد، به‌جاآوردن بخشی از آن که برای مکلف ممکن و مقدور است از عهده او ساقط نمی‌شود.
از وجود مبارک رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم روایت است که می‌فرمایند: «اذا امرتکم بشیء فأتوا منه مااستطعتم؛ زمانی‌که درباره چیزی به شما دستوری دادم، شما هر مقدار از آن را که می‌توانید، انجام دهید»
از وجود نورانی حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السّلام نیز دو روایت در این موضوع نقل شده است که می‌فرمایند: «المیسور لا یسقط بالمعسور؛ انجام مقداری از تکلیف، که از دست مکلف بر می‌آید، به‌علت دشوار یا غیر مقدور بودنِ انجام کامل آن، ساقط نمی‌شود»؛ همچنین می‌فرمایند: «ما لا یدرک کله لا یترک کله؛ کاری را که نمی‌توان به شکل کامل انجام داد، نباید از اساس ترک کرد».
در ادبیات ما هم آمده است که آب دریا را اگر نتوان کشید، هم به‌قدر تشنگی باید چشید. باید به قدر وسع، موانع موجود را برطرف کرد.
این یک ماه منتهی به انتخابات، قلما، قدما و خصوصا عملا باید کارهایی کرد و صدالبته کارهایی نکرد تا در حد بضاعت، مشارکت را ارتقاء دهیم.
محور این فعل‌ها و ترک فعل‌های لازم، چیزی جز رضایت مردم نیست. طرح امور اختلافی به هر بهانه‌ای محکوم و غلط است. باید هر کسی که قدرت و مخاطبی دارد این مسئله را طرح کرده و افرادی که از سر ناآگاهی به اختلاف‌افکنی روی آورده‌اند را هدایت کند.
