اسرائیل در طول سال‌ها جنایت هیچ ترس و واهمه‌ای از کشتار فلسطینیان ندارد و تاکنون میلیون‌ها فلسطینی را کشته‌اند و دولت‌های غربی و نهادهای بین‌المللی هم چندان واکنش منفی‌ای نسبت به این جنایت‌ها نداشته‌اند. البته چنین واقعه‌ای در دوران حاکمیت رژیم بعث صدام هم در عراق و کشورمان اتفاق افتاد؛ یعنی زمانی که رژیم بعث صدام تصمیم گرفت تا عملیات «انفال» یا همان نسل کشی کُردها را در چند مرحله انجام بدهد. سیاست کشتار حداکثری همواره در دستور کار رهبران رژیم آپارتاید در سراسر جهان است.
فلسطینیان قربانی نسل کشی
پس از «عملیات طوفان الاقصی» جنایت‌های اسرائیل در غزه روز به روز ابعاد انسانی هولناک‌تری به خود می‌گیرد و رژیم صهیونیستی با هدف قرار دادن دست کم ۱۵ خبرنگار و عکاس مانع پوشش خبری جنایت‌ها است. اخیرا «اسحاق هرتزوگ»، رئیس اسرائیل در اظهاراتی که بوی نسل‌کشی می‌دهد، مدعی است که برای تقریباً ۱۳۰۰ اسرائیلی که در عملیات و نبرد با حماس کشته شدند، باید از «تمام فلسطینیان» انتقام بگیرد؛ از جمله زنان و کودکان معصوم!
همچنین «داوید میزراخی ورتخایم» روزنامه‌نگار صهیونیستی با بیان اینکه انتقام رژیم صهیونیستی از حمله حماس باید شدیدتر از ضربه‌ای باشد که فلسطین به تل‌آویو وارد کرده، نوشته است: «اگر حماس اسیران را آزاد نکند، باید نوار غزه را به یک سلاخ‌خانه تبدیل کرد! اگر یک مو از سر اسرا کم شود، باید سربازان اسرای فلسطینی را اعدام کرد. در راه پیروزی، تمام قواعد را زیر پا بگذارید!»
علاوه بر این حنانیا نفتالی، مأمور سازمان جاسوسی موساد هم در حساب «X» (توئیتر سابق) ضمن انتشار تصویر کودکان شهید فلسطینی نوشته بود: «جهان باید از ما برای کشتن کودکان غزه سپاسگزار باشد. جهانیان باید از ما برای نابودی این بمب‌های ساعتی کوچک سپاسگزار باشند. درواقع ما در حال پیشگیری از رخ دادن اتفاقات مشابه در سال‌های آینده برای سایر ملل هستیم»
بر اساس همین سخنان جنون آمیز عصر روز گذشته (سه‌شنبه) نوار غزه شاهد دو جنایت جنگی فجیع بود. یکی در بیمارستان المعمدانی و دیگری در یک مدرسه. بر اساس برآوردهای اولیه وزارت بهداشت فلسطین در مجموع بالغ بر ۱۰۰۰ نفر از نوزادان، کودکان، دختران و زنان به همراه جمعیت زیادی از مردان و پسران غزه‌ای در این دو جنایت هولناک به شهادت رسیدند.
جنایت‌های جنگی صدام علیه مراکز درمانی ایران
بیمارستان صحرایی حضرت فاطمه الزهرا (س) در اثر یک بمباران شیمیایی برای مدت طولانی از فعالیت باز ایستاد. حدود ساعت ۹:۳۰ صبح روز پنجشنبه، هشتم اسفندماه ۱۳۶۳، بیش از ۱۰ فروند هواپیمای عراقی بیمارستان را بمباران کردند. این حمله که بیش از یک ربع ساعت ادامه داشت، با بمباران تخریبی آغاز شد و با بمباران شیمیایی خاتمه یافت. دو بمب از بمب‌های شیمیایی در نزدیکی بیمارستان منفجر شدند. عامل اصلی آلودگی، یکی از بمب‌ها بود که در فاصله کمتر از ۱۵ متری درب اورژانس بیمارستان اصابت کرده بود.
بمب شیمیایی دیگری در فاصله حدود ۵۰ متری درب اورژانس منفجر شد. متأسفانه به دلیل شرایط بحرانی موجود، تعدادی از مجروحین شیمیایی که در اثر اصابت ترکش، نیاز به لاپاراتومی داشتند، پیش از رفع آلودگی در اورژانس شیمیایی در اتاق عمل بیمارستان جراحی شدند. بنابراین علاوه بر آلودگی ناشی از حرکت ابر شیمیایی به داخل اورژانس، انجام عمل جراحی مصدومین نیز بسیاری از کارکنان اتاق عمل را آلوده کرد. اگرچه که به دلیل دوره اوج خردل اکثراً در آن ساعت احساس ناراحتی نکردند، اما بیشتر آنها تا بعدازظهر دچار علائم بالینی شدند.
علیرغم اینکه تلاش زیادی با محلول‌های خنثی‌کننده جهت تمیز کردن بیمارستان صورت گرفت، ولی عملاً مشکل را حل نکرد و آلودگی پایدار خردل هفته‌ها بیمارستان را غیرقابل استفاده کرد. البته اورژانس شیمیایی مجاور بیمارستان که خوشبختانه آلوده نشده بود همچنان به کار خود ادامه داد.»
نسل کشی کردها به دست صدام
رژیم بعث عراق که از سال ۱۹۶۸(۱۳۸۲) تا ۲۰۰۳ (۱۳۸۲) قدرت را در عراق در دست داشت، باعث فجایع و خشونت‌های زیادی شد. در طول این سال‌ها حزب بعث با زمامداری صدام و نهادهای مخوف وابسته به آن هرگونه مخالفت با دولت یا به تعبیری دیگر ایدئولوژی پان عربیسم بعثی‌ها با شدیدترین سرکوب‌ها روبه رو می‌شد.
صدام حسین با بکارگیری نهادهای مخوفی همچون پلیس مخفی استخبارات، جهاز هُنین یا امن العام مخالفان خود را سرکوب می‌کرد. درگیری‌ها و تضادهای کردها با رژیم بعث از اوایل به قدرت رسیدن آنها خود را آشکار کرد. بعثی‌های به کردها وعده حل مسالمت آمیز مسئله آنها را می‌داد ولی آن زمانی بود که آنها در وضعیت ضعف و فروپاشی بودند ولی هنگامی که آنها قدرت خود را تثبیت کردند، با تمام قدرت به سرکوب کردها پرداختند.
یکی از خشن‌ترین سرکوب‌ها که می‌توان عنوان «نسل کشی» علیه کردها نامید در سال ۱۳۶۷ رخ داد. بعثی‌ها برای این عملیات عنوان «انفال» را انتخاب کردند. عملیات انفال یکی از مجموعه حملات نسل کشی کردهای شمال عراق بود این عملیات توسط علی حسن مجید، عموزاده صدام حسین که در آن زمان وزارت دفاع را بر عهده داشت، رهبری می‌شد.
نتیجه انفال به ۱۸۰ هزار نفر کشته و حملات شیمیایی منجر شد. حملات شیمیایی به شهر حلبچه در اسفند ماه ۱۳۶۷ یکی از موارد بود قریب به دو تا سه هزار روستا ویران و بسیاری از کردها ناچار به تبعید به شهرک‌های اجباری و جنوب عراق شدند. هزاران سند رسمی عراقی شاهدی بر وسعت کشتار کردها است. انفال در هشت مرحله انجام شد و در هر مرحله یکی از مناطق کردنشین مورد هدف قرار گرفت. ابتدا یک محل را توپ باران و بمباران شیمیایی می‌کردند و سپس ارتش وارد عمل می‌شد و کسانی که زنده مانده بودند را می‌گرفتند و آنها را به اردوگاه‌هایی که برای آنها تدارک دیده بودند می‌بردند.
تعدادی از کودکان کرد در دوران انفالدر مرحله بعدی مردان ۱۵ تا ۷۰ سال را دست‌چین می‌کردند کودکان را از پدر و مادر جدا می کردند و پلیس مخفی (امن) شبانه آنها را در گورهای دسته جمعی که برای آنها کنده بودند می‌بردند و همه آنها را به وسیله افراد مسلح می‌کشتند و گورها را با بولدزر پر می‌کردند. انفال نشان دهنده تلاش بعثی‌ها برای نابود کردن روستاهای کردنشین و کشاورزی آنها و در واقع نابود کردن و ریشه‌کن کردن جمعیت کرد بود. این عملیات نه تنها شامل مبارزین چریک می‌شد بلکه کودکان و زنانی را هم شامل می‌شد که هیچ‌گونه وابستگی سیاسی نداشتند.
