با کشته شدن یک جوان سیاهپوست به دست یک نظامی سفید پوست آمریکایی در متروی نیویورک، اعتراضات ضدنژادپرستی در واشنگتن و نیویورک بالا گرفته‌است.
در تصاویر هولناکی که از متروی منطقۀ منهتن نیویورک منتشر شده، یک مرد سفیدپوست که گفته می‌شود تفنگدار دریایی آمریکاست، «جردن نیلی» سیاهپوست ۳۰ ساله و بی‌خانمان را درمقابل چشم مسافران خفه کرد. پلیس این تفنگدار دریایی ۲۴ ساله را بازجویی و سپس آزاد کرد.
همزمان نخستین بازدید رسمی کارشناسان سازمان ملل از آمریکا در چارچوب بررسی تبعیض نژادی و نقض حقوق سیاهپوستان آمریکایی که پس از قتل «جورج فلوید» در مِه ۲۰۲۰ مورد توجه شورای امنیت سازمان قرار گرفته بود، پس از دو هفته روز جمعه پانزدهم اردیبهشت‌ماه به پایان رسید.
کارشناسان در پایان بازدید از تبعیض نژادی را به‌عنوان میراث دوران برده‌داری یاد و تاکید کردند که آمریکا باید شعارسازی و برخوردهای مقطعی را کنار گذشته و با معضل جاری خشونت پلیس علیه سیاهپوستان و نابرابری نژادی، مقابله کند.
سالانه شمار زیادی از سیاهپوستان آمریکایی به دلیل آنچه «نژادپرستی سیستماتیک» در این کشور خوانده می‌شود، مورد آزاد و اذیت و رفتار تبعیض‌آمیز قرار می‌گیرند و حتی توسط نیروهای پلیس کشته می‌شوند.
بنابراین قتل سریالی سیاهپوستان از سوی پلیس آمریکا به یکی از تراژدی‌های ماندگار این کشور تبدیل شده‌است. سال ۲۰۱۴ تیراندازی به «مایکل براون» نوجوان ۱۸ ساله در شهر فرگوسن ایالت میزوری آمریکا به عنوان جرقه‌ای، شهرهای مختلف این کشور را به ناآرامی کشاند. براون سیاهپوست، مسلح نبود و سوء سابقه نیز نداشت اما با شلیک شش گلوله، قربانی تعصبات نژادپرستانه پلیس شد.
اتفاقا همان سال «اریک گارنر» ۴۳ ساله نیز مرد سیاه‌پوستی بود که به علت فشردن گردن و قفسه سینه از سوی چند افسر پلیس به قتل رسید. جالب اینکه پلیس‌های قاتل او تبرئه شدند و همین موضوع باعث به راه افتادن موجی از تظاهرات عمومی در سراسر آمریکا شد.
متعاقب آن، رخدادی مشابه در این کشورِ مدعی حقوق بشر، پهنه آمریکا را به ناآرامی کشاند و این بار قربانی «جورج فلوید» بود؛ مردی ۴۶ ساله سیاهپوست و غیرمسلح که گردن او زیر زانوی پلیس سفیدپوست قرار گرفت و با تکرار جمله «نمی‌توانم نفس بکشم»، جان داد؛ حادثه‌ای غم‌انگیز که همه جهانیان می‌دانستند نه اولین آن بود و نه آخرین خواهد بود. انتشار ویدئوی قتل فلوید در روزهای اخیر بسترساز اعتراضات خشونت‌بار در این کشور و گسترش دامنه آن به دست‌کم ۷۵ شهر شد.
تنها رفتار تبعیض‌آمیز و خشونت بار پلیس آمریکا با سیاهپوستان به خیابان‌ها و اماکن عمومی منحصر نمی‌شود و آنها حتی در زندان‌ها نیز مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند.
چند هفته پیش انتشار خبری مبنی بر خورده شدن «لاشان تامپسون» یک زندانی سیاهپوست توسط حشرات، جهان را در شوک فرو برد. به گفته «مایکل دی هارپر» وکیل خانوادگی تامپسون، «این زندانی که در سلول زندان جان خود را از دست داده، زنده زنده توسط حشرات و ساس‌ها خورده شده‌است.»
همان گونه که این زندانی سیاهپوست توسط حشرات در زندان خورده‌شد، این اقلیت همواره مورد تبعیض و خشونت پلیس قرار دارد و بیشترین فضای زندان‌های آمریکا را نیز اشغال کرده‌است. آنان پنج برابر آمریکایی‌های سفیدپوست و دو برابر آمریکایی‌های اسپانیایی‌تبار در زندان هستند.
سیاهپوستان با اینکه حدود ۱۴ درصد از جمعیت ایالات متحده را تشکیل می دادند اما تقریباً یک سوم جمعیت زندانی این کشور به آنها اختصاص دارد. سفیدپوستان آمریکایی با وجود اینکه بیش از ۶۰ درصد از کل جمعیت ایالات متحده را تشکیل می‌دهند، تنها حدود ۳۰ درصد از جمعیت زندانی را تشکیل می‌دهند.
این موضوع در قبال تیراندازی‌های پلیس و برخورد آنها با مصرف‌کنندکان مواد مخدر نیز صدق می‌کند. تحقیقات نشان می‌دهد میزان تیراندازی مرگبار پلیس به سیاهپوستان غیرمسلح در آمریکا بیش از سه برابر بیشتر از افراد سفیدپوست است. همچنین شمار آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار که به دلیل مصرف مواد دستگیر می‌شوند به مراتب بیشتر از سفیدپوستان‌اند. در حالی که بررسی‌ها نشان می‌دهد مواد مخدر در سطوح مشابهی بین سفیدپوستان و سیاهپوستان مصرف می‌شود.
بنابراین نژادپرستی در آمریکا به عنوان کشور مدعی حقوق بشر به قدری تعمیق یافته و نهادینه شده‌است که در سطوح مختلف این کشور از سطوح قانونگذاری گرفته تا اجرا، همواره رگه‌های این این رفتار تبعیض‌آمیز به چشم می‌خورد. حتی تکیه «باراک اوباما» یک فرد سیاهپوست به مدت هشت سال بر کرسی ریاست جمهوری این کشور نیز نتوانست این نگاه و رفتار تبعیض‌آمیز را اصلاح کند.
