با توجه به مسائل جاری درباره روزه‌های ماه مبارک رمضان، به بازخوانی برخی احکام روزه مرتبط با فتوای حضرت آیت‌الله سیدعلی خامنه‌ای می‌پردازیم که در ادامه می‌خوانید:
افطار روزه به تصور ضرر
در ابتدای تکلیف به توصیه پدر و مادرم و با تصور این که بنیه ضعیفی دارم و روزه برایم ضرر دارد، روزه‌ها را افطار کردم و تا ماه رمضان سال بعد هم قضا نکردم، آیا علاوه بر قضا کفاره هم بر عهده من می‌باشد؟
اگر مطمئن بودید یا حداقل می‌ترسیدید که روزه برای شما ضرر داشته باشد، کفاره عمد واجب نیست ولی باید قضای روزه‌ها را بگیرید و برای هر روز، کفاره تأخیر بپردازید (به ازای هر روز ۷۵۰ گرم گندم، آرد، نان، برنج یا سایر مواد غذایی به فقیر بدهید).
تشخیص ضرر داشتن روزه
مادرم به بیماری شدیدی مبتلاست و پدرم نیز از ضعف جسمانی رنج میبرد و در عین حال هر ۲، روزه می‌گیرند که گاهی مشخص است که روزه باعث تشدید بیماری آن‌ها می‌شود، تا کنون نتوانسته‌ام آن‌ها را قانع کنم که لااقل هنگام شدت بیماری روزه نگیرند. خواهشمندیم ما را در مورد حکم روزه آن‌ها راهنمایی فرمایید.
ملاک تأثیر روزه در ایجاد بیماری یا تشدید آن و عدم قدرت بر روزه گرفتن تشخیص خود روزه‌دار نسبت به خودش است و اگر بداند روزه برای او ضرر دارد یا خوف ضرر داشته باشد و در عین حال بخواهد روزه بگیرد، روزه گرفتن برای وی حرام است.
روزه‌ای که قضا دارد ولی کفاره لازم ندارد
کسی که در روز ماه رمضان نیت روزه نمی‌کند، یا از روی ریا روزه می‌گیرد یا قصد می‌کند که روزه نباشد، ولی هیچ یک از کارهایی را که موجب باطل شدن روزه است انجام نمی‌دهد، قضای آن روز بر او واجب است ولی کفاره واجب نیست.
