جواد وکیلی: ما در ایران نیز صدای دهشتناک هیولای بی آبی را در شهرها و روستاهایی با سابقه تمدنی چند هزارساله می شنویم.
اگر امروز به فکر نباشیم در کمتر از یک دهه نکبت توسعه خودخواهانه بشری ، بشر حریص را در بیابان هایی بی آب و آبادانی مدفون خواهد ساخت و بقای نسل انسان را تهدید خواهد کرد.
در این آینده نه چندان دور بشری دست برتر را خواهد داشت که منابع آب پایدار، سالم و صنایع و کشاورزی همگرا با حفظ آب داشته باشد.
از امروز باید شروع کنیم.
صنایع بزرگ آب خواه را به سواحل دریا و اقیانوس منتقل کنیم.
از احداث صنایع بزرگ تا پای جان در فلات مرکزی و حواشی رودخانه ها و با تکیه بر آب زیرزمینی خودداری کنیم.
صنایع و کشاورزی بهره ور در حوزه آب را جایگزین نماییم.
صنایع آلوده کننده منابع آب و مولد گازهای گلخانه ای را محدود کنیم.
به اکوسیستم و محیط زیست با دید جهانی نگاه کنیم چرا تخریب یک اکوسیستم در کشور همسایه می تواند فاجعه در کشورمان و دیگر کشورها را رقم بزند.
فعالیت های خیرخواهان را به سمت امور آب سوق دهیم همانگونه که اجداد ما قرن ها از وقف و زکات و نذر برای احداث آب انبار و قنات و آبشخور حیوانات یا لایروبی چشمه و رود و کانالهای انتقال آب بهره برده اند.
