استخرها و دریاچه ها مملو از میکروب هایی هستند که می توانند شما را بیمار کنند. برخی از مشکلات رایجی که پس از شنا در دریاچه یا استخرها رخ می دهد اسهال، بثورات پوستی، بیماری های تنفسی و سندرم گوش شناگران است. افراد معمولاً زمانی که به طور تصادفی آب آلوده را می خورند به یکی از این بیماری ها مبتلا می شوند.
در این بین شایان ذکر است که دریاچه‌ها و رودخانه‌ها آب‌های طبیعی تصفیه نشده ای هستند که می‌توانند با فاضلاب، سیل یا افراد بیمار آلوده شوند. این عوامل باعث تقویت باکتری ها، پاتوژن ها و انگل های موجود در آب می شود.
تحقیقات نشان می دهد استخرهای عمومی شنا که توسط افراد زیادی استفاده می شوند خطر ابتلا به بسیاری از عفونت ها را بالا می برند. عفونت های بینی، عفونت های پوستی باکتریایی، عفونت های واژن و عفونت های مجاری ادراری از تهدیدات رایج و مسری ناشی از شنا در استخرهای عمومی هستند.
باکتری های زخم های باز، قارچ ها و باکتری های روی پوست به راحتی می توانند فلور بدن را از طریق آب آلوده کنند. باکتری ها ممکن است به ویژه برای کودکان و کسانی که پوست حساس دارند مضر باشند. بنابراین، رعایت روش‌های بهداشتی هنگام استفاده از استخر برای جلوگیری از قرار گرفتن در معرض باکتری های بالقوه خطرناک پوشیدن کلاه شنا، دوش گرفتن و شستن پاها با مواد ضدعفونی کننده اقدامات بسیار مهمی است که باید قبل از ورود به استخر انجام دهید.
عفونت های قارچی شایع ترین بیماری عفونی هستند که در استخرهای شنا رخ می دهند. عفونت‌های قارچی که معمولاً روی پاها و انگشتان دست تأثیر می گذارند با تمیز کردن پوست با محلول ضدعفونی کننده قابل پیشگیری هستند. بنابراین قبل و بعد از شنا دست و پاهای خود را کاملا ضد عفونی کنید.
همچنین اگر اسهال، عفونت ادراری یا زخم های باز دارید، نباید وارد استخر شوید. زیرا برخلاف آب شور که به طور طبیعی خاصیت ضدعفونی کنندگی دارد، استخرها نمی توانند خودشان را ضدعفونی کنند و گاهی اوقات به درستی کلرینه نمی شوند.
دانشمندان تاکید می کنند که استفاده از گاز ازن در استخرها بهترین روش ضد عفونی آب است. با این حال، این روش مستلزم نصب تجهیزات و سیستم های مخصوص گاز ازن در داخل استخر است. از آنجایی که این روش رایج نیست، پرکاربردترین روش ضدعفونی استخرها استفاده از کلر است.
کلر هم بر پوست و هم برای لباس های شنا تاثیر می گذارد و باعث محو شدن رنگ ها می شود. در صورت ورود به ریه ها نیز می تواند باعث مسمومیت شود. کلر حتی زمانی که در مقادیر کم استفاده شود، خاصیت ضدعفونی کنندگی دارد. بنابراین میزان کلر مصرفی در استخر خصوصا برای نگهداری آن بسیار مهم است.
سطح کلر استخر باید از طریق آزمایش دو بار در روز کنترل شود. اگر سطح کلر به درستی کنترل نشود، سطح کلر بیش از حد می تواند باعث استفراغ و گرفتگی در شناگران شود.
اهمیت کلر به عنوان پاک کننده استخرهای شنا را نمی توان نادیده گرفت. به عنوان مثال پودر کلر به از بین بردن نزدیک به 100٪ باکتری ها و جلبک ها کمک می کند. بنابراین تضمین می کند که استخر شما عاری از همه ارگانیسم های عفونی است. در عین حال، به عنوان یک اکسید کننده به تجزیه آلاینده های غیر زنده نیز کمک می کند.
روش افزودن پودر کلر به استخر شنا نسبتاً ساده است. فقط باید این ماده شیمیایی را اندازه گیری کرده و آن را در یک سطل یا ظرف مشابه حل کنید و مخلوط را به آب استخر اضافه کنید. مراقب باشید که هرگز کلر را مستقیماً به کفگیر اضافه نکنید.
پودر کلر معمولاً در انواع مختلفی مانند تری کلر، دی کلر و هیپوکلریت کلسیم در دسترس است. این ترکیبات معمولاً خیلی سریع در آب حل می شوند. با این حال، باید مراقب بود تا انواع مختلف کلر هرگز با هم مخلوط نشوند. قبل از اضافه کردن پودر کلر باید PH و قلیایی بودن آب استخر را نیز اندازه گیری کنید.
کلر بهترین روش برای از بین بردن باکتری های استخر برای جلوگیری از بیماری های ناشی از آب است. با این حال، کلر همیشه باکتری های موجود در استخرها را به سرعتی که ما می خواهیم از بین نمی برد و به میکروب‌های بیماری زا فرصت می دهد تا از شناگری به شناگر دیگر سرایت کنند. به ویژه کریپتوسپوریدیوم، یک بیماری گوارشی است که عامل آن می تواند روزها در حضور سطوح طبیعی کلر زنده بماند.
شناگران می توانند با دوش گرفتن قبل و بعد از شنا به پیشگیری از بیماری های منتقله از آب استخر کمک کنند و هرگونه آلودگی یا باکتری را که ممکن است روی پاها یا دست ها انباشته شده باشند را از بین ببرند. کلر میکروب هایی که شناگران وارد آب می کنند از جمله ویروس ها، باکتری ها و انگل ها را از بین می برند.
کلر برای مبارزه با باکتری ها و میکروب هایی که می توانند برای سلامتی شناگران خطرناک باشند، به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. کلر به باکتری ها حمله می کند و آنها را از بین می برد.
با اینحال برخی از آنها به اندازه کافی قوی هستند تا در برابر کلر برای مدت زمان طولانی تری مقاومت کنند. بنابراین، این میکروب ها همچنان در استخر باقی می مانند و می توانند برای هر شناگری مشکل ساز باشند.
اسید سیانوریک که به عنوان نرم کننده یا تثبیت کننده نیز شناخته می شود، از کلر در برابر خورشید محافظت می کند اما زمان واکنش کلر را نیز کاهش می دهد. برای استخرهایی که دارای سطوح قابل اندازه گیری اسید سیانوریک در آب هستند، کلر آزاد باید افزایش یابد تا اثر سرکوب کننده اسید سیانوریک بر فعالیت کلر و میزان کشندگی آن جبران شود.
کارشناسان اکنون سطوح بالاتری از کلر آزاد را برای کلرزنی معمولی روزانه و برای شوکه کردن استخر، هنگام استفاده از اسید سیانوریک توصیه می کنند. به خصوص زمانی که در تلاش برای کشتن باکتری های استخر هستید!
در حالی که کلر در واقع باکتری های موجود در آب استخر را از بین می برد، تجربه ای بدون باکتری را تضمین نمی کند. برخی از باکتری‌ها و انگل‌ها وجود دارند که کلر برای از بین بردن آنها به زمان بیشتری نیاز دارد.
با اینحال در صورت عدم تصفیه آب با کلر احتمال عفونت های بیشتری وجود دارد. آب محل رشد باکتری ها است و می تواند ویروس ها و انگل ها را به اندازه کافی حمایت کند تا از طریق جذب، استنشاق و یا بلع وارد بدن شما شوند.
در حضور کلر، قارچ ها آسیب پذیرترین و پس از آن باکتری ها هستند. خنثی شدن ویروس ها توسط کلر 10 برابر بیشتر طول می کشد و تک یاخته ها مقاوم ترین آنها هستند و 100 برابر بیشتر از قارچ ها طول می کشد تا توسط کلر استخر از بین بروند.
جای تعجب نیست که پاتوژن هایی که از بین بردن آنها طولانی ترین زمان را می طلبد، خطرناک ترین بیماری های منتقله از طریق آب را نیز ایجاد می کنند. بنابراین نظارت دقیق بر مقدار کلر آب استخر برای پیشگیری از بیماری ها بسیار مهم است.
RWI ها بیماری هایی هستند که از طریق بلع، تنفس یا تماس با آب آلوده استخرها، چشمه های معدنی، دریاچه ها، رودخانه ها یا اقیانوس ها منتقل می شوند. بیماری های منتقله آب می توانند علائم مختلفی از جمله عفونت های گوارشی، پوستی، گوش، تنفسی، چشمی، عصبی و زخم ایجاد کنند. شایع ترین RWI گزارش شده اسهال است. بیماری های مانند اسهال می توانند توسط میکروب هایی مانند کریپتوسپوریدیوم، عفونت ژیاردیا، شیگلا، عفونت نوروویروس و E. coli ایجاد شوند.
RWI ها می توانند از طریق استفاده از استخرهای شنا، جکوزی ها، آبنماهای تزئینی، اقیانوس ها، دریاچه ها و رودخانه ها پخش شوند.
شایع ترین بیماری که از طریق استفاده از استخرهای شنا منتقل می شود اسهال است. اگر شناگران مبتلا به اسهال باشند، میکروب هایی که حمل می کنند، می توانند در صورت ورود به استخر، آب را آلوده کنند. به طور متوسط افراد حدود 0.14 گرم مدفوع در سطح بدن خود دارند که در صورت شنا می تواند آب های تفریحی را آلوده کند.
هنگامی که افراد مبتلا به اسهال هستند، مدفوع آنها می تواند حاوی میلیون ها میکروب باشد. بنابراین، شنا در هنگام ابتلا به این بیماری می تواند به راحتی استخرهای بزرگ یا پارک های آبی را آلوده کند. در نتیجه، اگر فردی آب آلوده به مدفوع را ببلعد، بیمار خواهد شد.
بسیاری از این میکروب های اسهال زا برای ایجاد بیماری لازم نیست به مقدار زیاد بلعیده شوند. به یاد داشته باشید گسترش RWI ها فقط در آب راکد صورت نمی گیرد و در هر نوع آب روانی نیز بیماری گسترش می یابد. برای اطمینان از کشته شدن میکروب ها، سطح کلر یا سایر مواد ضدعفونی کننده و pH آب استخر باید به طور منظم به عنوان بخشی از فعالیت روزانه استخر بررسی شود.
علاوه بر این عفونت‌های پوستی شایع ترین عفونت‌هایی هستند که از طریق جکوزی و اسپا منتشر می شوند. کلر و سایر سطوح ضد عفونی کننده به دلیل دمای بالاتر آب در این مکان ها، سریع تر تبخیر می شوند و باید سطح مواد ضدعفونی کننده را به شدت کنترل کرد.
یکی دیگر از بیماری هایی که با رفتن به استخر شنا ممکن است در معرض آن قرار بگیرید سندرم پای ورزشکار بسیار مسری است. شناگرانی که به این بیماری مبتلا شده‌اند، اگر صندل نپوشند یا بعد از شنا، پوست خود را خشک نکنند، می توانند به راحتی در معرض این قارچ پوستی قرار بگیرند.
دوش های مشترک، استخرهای شنا و رختکن سه مکان خطرناکی هستند که بیماری سندرم پای ورزشکاران در آن پخش می شود
عفونت گوش شناگران یک عفونت باکتریایی در مجرای گوش خارجی است که چند روز پس از شنا ظاهر می شود. هنگامی که آب برای مدت طولانی در کانال گوش باقی می ماند، باعث رشد باکتری ها و عفونت گوش می شود. میکروب‌هایی که معمولاً در استخرهای عمومی یافت می شوند، می توانند این بیماری را ایجاد کنند که علت شایع بیماری گوش شناگران است. سطوح نامتعادل مواد ضدعفونی کننده و سطوح pH در استخرها نقش مهمی در شیوع بیماری گوش شناگران دارد.
علاوه بر این مطالعات اخیر نشان داده است شنا به مدت 40 دقیقه در استخرهای حاوی کلر می تواند منجر به جهش های سرطان زای DNA شود. محققان اثرات سمیت ژنتیکی در شناگران و ارتباط آن با خطر ابتلا به سرطان را بررسی کرده اند. در این مطالعه مشخص شد50 شرکت کننده بالغ و سالمی که به مدت 40 دقیقه در یک استخر کلردار شنا کردند، میکرونوکلئول‌های بیشتری در لنفوسیت‌های خون خود داشتند که خطر سرطان همراه با جهش زایی را افزایش می دهد.
در استخرهای مورد استفاده برای این مطالعه، محققان وجود بیش از 100 DBPs (ترکیبات آلی کلرینه) مرتبط با جهش ژنی را گزارش کردند. به این معنی که مواد شیمیایی استخرهای شنا دارای خطر متوسط سرطان زایی هستند. نتایج این مطالعه به این معنا نیست که شناگران باید این ورزش سالم را متوقف کنند. اما لازم است بدانید که پس از 40 دقیقه شنا، نسبت به عوامل شیمیایی مرتبط با سرطان مستعدتر می شوید.
کودکان، زنان باردار و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند (مانند افرادی که مبتلا به ایدز هستند، کسانی که پیوند عضو دریافت کرده‌اند یا افرادی که انواع خاصی از شیمی درمانی را دریافت می کنند) در صورت ابتلا می توانند دچار بیماری شدیدتری شوند.
افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند باید بدانند که آب های تفریحی و استخرهای شنا ممکن است با فضولات انسانی یا حیوانی حاوی کریپتوسپوریدیوم (یا کریپتو) آلوده باشند. کریپتوسپوریدوز می تواند تهدید کننده زندگی افرادی باشد که سیستم ایمنی ضعیفی دارند. این افراد باید قبل از شرکت در رفتارهایی که آنها را در معرض خطر ابتلا به بیماری قرار می دهد با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنند.
لازم به ذکر است که شنا در آب های آزاد نیز می تواند خطر ابتلا به بیماری های گوارشی را افزایش دهد. این بیماری ها ناشی از میکروارگانیسم هایی مانند نوروویروس، ژیاردیا و کریپتوسپوریدیوم هستند. با این حال، خطر عفونت های شدیدتر ناشی از میکروارگانیسم هایی مانند E.coli O157 نیز وجود دارد که ممکن است باعث بیماری شدید دستگاه گوارش و لپتوسپیروز (بیماری ویل) شود که می تواند باعث مشکلات کبدی و کلیوی شود.
تصفیه آب توسط روش های مختلف کیفیت آب را بهبود می بخشد و آن را برای مصارف نهایی مناسب می کند. استفاده نهایی ممکن است شامل تولید آشامیدنی، آب مناسب برای تفریحات آبی از جمله آب استخرهای شنا و غیره باشد. فرآیند تصفیه آب با استفاده از کلر، رزین های تبادل یون، گاز کلر و اشعه UV آلودگی ها را حذف می کند یا غلظت آنها را کاهش می دهد.
رزین تبادل یونی سالهاست که یک ابزار موثر در تصفیه آب هستند. متداول ترین استفاده از آنها برای نرم کردن آب های سخت است. با این حال، رزین های تبادل یونی، کاربردهای دیگری نیز دارند. رزین ها برای کاهش سطح یون های آرسنیک، نیترات، اورانیوم، پرکلرات و غیره استفاده می شوند. این مکانیسم در تولید آب دیونیزه و در بیشتر موارد آب غیر معدنی نیز بسیار مفید است، جایی که یون ها و مواد معدنی به طور کامل حذف می شوند.
علاوه بر کلر از تسهیلات دیگر نیز باید برای تصفیه و نگهداری آب استخرها استفاده کرد. به عنوان مثال رزین کاتیونی و رزین سختی گیر آب نیز در استخرها مورد استفاده قرار می گیرند.
رزین های تبادل یونی به دلیل مزایای خاص خود مانند اجرای آسان و هزینه پایین به طور گسترده در تصفیه آب برای حذف آلاینده های مختلف از جمله مواد آلی طبیعی (NOM)، یون های فلزات سنگین، آنیون ها، بور، سورفکتانت ها، داروها و رنگ ها در تصفیه آب استفاده می شوند.
اگرچه کاربردهای گسترده ای در رابطه با رزین های تبادل یونی در صنایع وجود دارد اما بسیاری از گروه های تحقیقاتی بر توسعه رزین های تبادل یونی آلی جدید برای بهبود بیشتر فرآیند تصفیه آب متمرکز هستند. توجه بیشتری به عملکرد رزین‌های تبادل یونی مغناطیسی و جفت کردن تکنیک های مختلف به تصفیه کارآمدتر و کم‌هزینه تر آب کمک می کند.
در تصفیه آب از طیف وسیعی از رزین ها استفاده می شود که برای کاربردهای متعددی مانند حذف کل جامدات محلول (TDS) و یون های سختی (Ca, Mg) استفاده می شود. دو نوع کلی اصلی رزین های تبادل یونی به شرح زیر است:
رزین کاتیونی: این رزین یون‌های مثبت (+) مانند سدیم و کلسیم را مبادله می‌کند و دارای رزین پایه با بار منفی است.
رزین آنیونی: این رزین یون های منفی (-) مانند کلرید و سولفات را تبادل می کند زیرا دارای رزین پایه با بار مثبت است.
رزین های تبادل یونی با اتصال متقابل زنجیره های هیدروکربنی از طریق فرآیند پلیمریزاسیون تولید می شوند. ساختار اتصال متقابل به رزین ها استحکام می بخشند. ساختار شیمیایی اصلی رزین ها پلی استایرن است اما ساختارهای دیگری مانند پلیمرهای مبتنی بر اکریلیک وجود دارد که می توان از آنها نیز استفاده کرد.
سپس این رزین‌های پلیمری با گروه‌های عاملی شیمیایی با بار خاص اصلاح می شوند. این گروه های عملکردی و بارها عوامل اصلی متمایزکننده کاربرد رزین های تبادل یونی هستند.
رزین های کاتیونی با بار مثبت، آلاینده های آب یونی با بار مثبت را حذف می کنند. در این دسته از رزین ها می توان به رزین های اسید قوی/کاتیون قوی و اسید ضعیف/کاتیون ضعیف اشاره کرد.
در تبادل کاتیون ها در طی تصفیه آب، یون های دارای بار مثبت که با رزین تبادل یونی در تماس هستند با یون های دارای بار مثبت موجود در سطح رزین، معمولا سدیم مبادله می شوند.
رزین سختی گیر آب برای نرم شدن آب استفاده می شود و یون های سختی را حذف می کند. رزین سختی گیر آب بیش از 100 سال است که در کاربردهای مسکونی، تجاری و صنعتی استفاده می شود. دانه‌های این نوع از رزین مانند آهن رباهای کوچک عمل کرده و یون‌های کلسیم (Ca2+) و منیزیم (Mg2+) تشکیل دهنده رسوب را حذف می کنند و سطح سختی آب را کاهش می دهند.
نکاتی برای جلوگیری از ابتلا به بیماری در هنگام استفاده از استخر
آب را قورت ندهید - بلعیدن حتی کمی آب می تواند شما را بیمار کند. همچنین مهم است که به یاد داشته باشید که در استخرها کلر فورا میکروب ها را از بین نمی برد و میکروب هایی وجود دارند که می توانند با وجود مواد شیمیایی زنده بمانند.
دوش بگیرید و دستان خود را بشویید - مهم است که قبل و بعد از رفتن به شنا دوش بگیرید. شستن دست ها نیز مهم است تا مطمئن شوید که هیچ میکروبی از دست شما به دهانتان منتقل نمی شود.
از شنا کردن پس از باران شدید اجتناب کنید - احتمال آلودگی آب پس از باران شدید یا سیل بیشتر است. بنابراین در این مواقع به استخر نروید.
به آب و هوا توجه کنید - روزهای گرم تر می تواند باعث افزایش باکتری ها در آب شود، بنابراین از شنا کردن در این روزها خودداری کنید.
گوش ها را خشک نگه دارید - سعی کنید هنگام شنا گوش های خود را خشک نگه دارید و بعد از شنا گوش ها را کاملا خشک کنید.
با زخم های باز شنا نکنید - زخم های باز می توانند خطر ابتلا به بیماری را افزایش دهند زیرا میکروارگانیسم ها به راحتی وارد جریان خون شما خواهند شد.
به خاطر داشته باشید، برخی از افراد در صورت قرار گرفتن در معرض میکروب ها هنگام شنا در استخر، ممکن است به بیماری شدیدتری مبتلا شوند. افراد 50 سال یا بیشتر، افراد سیگاری فعلی یا سابق، افراد مبتلا به بیماری مزمن ریوی و افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند جزء این افراد هستند. اگر بعد از شنا دچار بیماری شده اید فورا به پزشک مراجعه کنید.
