« پروین بهمنی » خالق لالایی های مادرانه ایران زمین که به دلیل وخامت مشکلات قلبی ـ ریوی در بیمارستان امام سجاد (ع) بستری شده بود، دقایقی پیش درگذشت.
دامون شش بلوکی فرزند «پروین بهمنی» در خصوص حال عمومی این استاد پیشکسوت گفت: از بعدظهر که حال مادر رو به وخامت گذاشت و حتی قدرت تکلمش را از دست داد، در تکاپوی یافتن بیمارستانی برای بستری و رسیدگی و مداوای ایشان بودیم که متاسفانه مادر جان به جان آفرین تسلیم کرد.
پروین بهمنی متولد ۱۳۲۸ در شیراز، خالق لالایی های محلی و پژوهشگر فرهنگ قشقایی است. وی فارغ التحصیل دانشسرای تربیت معلم بوده و در کسوت معلمی خدمت کرده است. این پژوهشگر پس از سال ها تحقیق و اجرا و گردآوری لالائی های مناطق مختلف ایران زمین، نشان درجه یک هنری (دکتری) را از وزارت فرهنگ و ارشاد دریافت کرد و اولین زن برگزیده مفاخر هنری تُرک محسوب می شود. بعد از پایان تحصیلات وارد دانشسرای عشایری شد و به مدت ۱۶ سال به آموزگاری اشتغال داشت و همزمان مشغول آموختن ردیف های موسیقی بود. مدتی نزد اساتیدی چون محمد حسین کیانی، حبیب خان گرگین، غلامرضا خان بهمنی و محمد قلی خورشید موسیقی اصیل یاد گرفت سپس به تهران مهاجرت کرد. خانم بهمنی در کنار نغمات و لالایی های محلی بعنوان یک پژوهشگر موسیقی شناخته می شود. در سال ۱۳۸۶ با لالایی در فیلم «سه زن» ساخته منیژه حکمت به شهرت رسید. این آواز خیلی زود نه تنها در ایران بلکه در کشورهای مختلف مورد توجه قرار گرفت و بسیاری از تهیه کنندگان، موسیقیدانان و پژوهشگران به سمت موسیقی قشقایی کشیده شدند. «پروین بهمنی» دارنده نشان درجه یک هنری از ایران، دکترای افتخاری از کنسرواتوار مسکو و دانشگاه دولتی کشور ترکیه است.
