نشریه آمریکایی فارن پارلیسی در گزارشی نوشت که گروه طالبان نیازی به غرب ندارد و کابینه جدیدی که این گروه در کابل تعیین کرده به کمک روسیه و چین هر کاری که بخواهد انجام خواهد داد.
در این مقاله که توسط «عظیم ابراهیم» مدیر موسسه راهبردی و سیاسی «نیولاینز» در آمریکا نوشته شده، آمده است که سردمداران جدید افغانستان «تعدادی افراد افراطی نیستند بلکه ثابت کرده اند که بسیار منظم، انعطاف پذیر و باهوش هستند».
مدیر موسسه راهبردی نیولاینز اضافه کرد: «سردمداران جدید به خوبی خواهند توانست که امور کشور را مدیریت کنند حتی اگر کرسی در سازمان ملل بدست نیاورند و این موضوع به کمک برسمیت شناخته شدن از سوی چین و روسیه و کمک‌های این دو کشور خواهد بود. این دو کشور عضو شورای امنیت سازمان ملل بوده و همین برای طالبان تضمین خواهد کرد که هرگونه اقدام علیه آنها با حق رای وتو از سوی این دو کشور همراه شود».
وی در ادامه این گزارش نوشت: «بسیاری از سران کشورهای غربی پس از سیطره طالبان بر تمام افغانستان همزمان با خروج نیروهای آمریکایی از این کشور، از طالبان خواستند که به حقوق شهروندان عادی، حقوق زنان و اقلیت‌ها احترام بگذارند. این کشورها اعلام کردند که پایبندی طالبان به این شرط‌ها باعث خواهد شد که طالبان را به عنوان دولت مشروع در افغانستان برسمیت شناخته و حمایت کشورهای غربی از سازمان‌های مدنی در افغانستان ادامه یابد».
این در حالی است که «ذبیح الله مجاهد» سخنگوی طالبان اخیرا در مصاحبه‌ای در واکنش به نگرانی‌های اتحادیه اروپا در مورد نقض حقوق بشر در افغانستان، گفته بود که اگر جامعه بین المللی دولت جدید را به رسمیت بشناسد، طالبان به نگرانی‌ها در مورد اتهامات رسیدگی خواهد کرد.
وی افزود: تا زمانی که ما به رسمیت شناخته نشویم و آنها انتقادات خود را (در مورد نقض حقوق) مطرح کنند، ما فکر می‌کنیم این یک رویکرد یک طرفه است. خوب است که آنها با ما مسئولانه رفتار کنند و دولت فعلی ما را به عنوان یک دولت مسئول بدانند.
مجاهد خاطرنشان کرد: در این صورت، آنها می‌توانند نگرانی‌های خود را به طور قانونی با ما در میان بگذارند و ما نیز نگرانی‌های آنها را برطرف می‌کنیم.
سخنان مجاهد در حالی مطرح می‌شود که آندریاس فون برانت، سفیر و رئیس هیئت اتحادیه اروپا در افغانستان، اخیرا گفته بود که اتحادیه اروپا به شدت نگران نقض حقوق بشر در افغانستان، به ویژه نقض حقوق زنان و دختران در تحصیل و کار است.
برانت در توئیتر خود نوشت: ماهیت انتقاد من همچنان وجود دارد: حقوق بشر در افغانستان، به ویژه حق تحصیل و حق کار تهدید می‌شود.
کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان (AIHRC) روز اخیرا با صدور بیانیه‌ای اعلام کرد از زمان سقوط دولت سابق در 15 اوت نتوانسته است به وظایف خود عمل کند و نیروهای طالبان دفاتر آن را اشغال کرده و از تجهیزات آن استفاده می‌کنند.
کمیسیون مستقل حقوق بشر از شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد خواست تا یک نهاد مستقل برای نظارت بر نقض حقوق بشر در افغانستان ایجاد کند و از طالبان خواست که به حقوق بشر احترام بگذارند.
در این بیانیه آمده است: کمیسیون مستقل حقوق بشر افغانستان از طالبان می‌خواهد که به استقلال کمیسیون مستقل حقوق بشر و کارکنان آن و همه مدافعان حقوق بشر افغان احترام بگذارند، کسانی که به طور خستگی ناپذیری برای محافظت از مبارزات مردم افغانستان تلاش کرده‌اند.
در ادامه گزارش فارن پالیسی آمده است مشکل آنجا قرار دارد که غربی‌ها هیچ سیطره‌ای بر طالبان نداشته و این گروه نیز نیازی به برسمیت شناختن غرب یا کمک آنها ندارد. طالبان زمانی که قدرت را در سال 2001 در افغانستان از دست داد اهمیت پیدا کردن همپیمانانی برای کمک به این گروه در بحران‌های بین‌المللی پی برد. این گروه همچنین یاد گرفت که چگونه از دشمنی با دیگران خودداری کند.
نویسنده این مقاله در ادامه گزارش خود نوشت که طالبان از ارتباط با گروه‌های جهادی بین‌المللی که به انجام حملات در دیگر کشورها می‌پردازند خودداری خواهد کرد. این گروه از دوران گذشته و ارتباط با القاعده در دهه 90 قرن بیستم درس گرفته است.
با این حال ، طالبان چیزی بیشتر از اجتناب از رویارویی مستقیم با غرب انجام نمی دهد و از نظر رابطه کاری "متوسط" با غرب ، همانطور که در مقاله فارن پالیسی آمده است ، به چیزی بیشتر از این نیز نیاز ندارد.
طالبان طی سال‌های گذشته روابط حسنه با چین و روسیه را حفظ کرده بود به گونه‌ای که مسکو آشکارا غرب را تهدید کرده و از آنها خواست تا از مداخله در امور داخلی افغانستان خودداری کنند. این در حالی بود که همزمان با پیشروی طالبان، بخش عمده‌ای از کشورها در حال خارج کردن پرسنل خود از کابل بودند.
هم اکنون کاملا آشکار شده که طالبان توانسته شبکه‌ای از همپیمانان را برای خود ایجاد کند. پکن پیشتر تعهد داده بود که به سرمایه گذاری در اقتصاد افغانستان به خصوص در تولید مواد اولیه بپردازد. طالبان امیدوار است که این اقدام چین جایگزین قطع کمک‌های غرب به این کشور شود.
از سوی دیگر، طالبان می‌تواند این انتظار را داشته باشد که روابط خوبی با قطر داشته باشد. دوحه طی سالیان اخیر میزبان سران طالبان بوده است.
پیشروی سریع طالبان در افغانستان همزمان با خروج آمریکا از این کشور
فارن پالیسی نوشت که سرعت پیروزی و پیشروی که طالبان بدست آورد، تضمین دیگری در این زمینه بود که هرگونه مقاومت واقعی در برابر طالبان همانند ائتلاف شمال در افغانستان، در آینده نزدیک بعید به نظر می‌رسد.
همچنین اگر طالبان می‌خواست از کسانی که با اشغالگران غربی همکاری کرده اند انتقام بگیرد ، می تواند این کار را "هر زمان که خواست انجام دهد و هیچ کس در غرب نمی تواند در این زمینه کاری انجام دهد".
بر اساس این مقاله، اظهارات رهبران غربی در مورد حقوق بشر و صلح در افغانستان تحت حکومت طالبان کاملاً پوچ به نظر می رسد.
نویسنده این مقاله نوشت که حکمرانان جدید در افغانستان نیز با همان چالش‌هایی که دولت‌های پیشین افغانستان با آن مواجه بودند، روبرو خواهد بود و این چالش تامین امنیت و سیطره بر مناطق حومه‌ای و روستایی است.
این مقاله در پایان نتیجه گیری کرد تا زمانی که اقدامات طالبان پیامدهایی برای غرب به دنبال نداشته باشد، آمریکا و همیپمانانش با خیال راحت افغانستان را به حال خود رها خواهند کرد.
