سرویس مذهبی افکار- سورهی مبارکه واقعه پنجاه و ششمین سوره قرآن است که پس از سورهی الرحمن و قبل از سورهی حدید در قرآن کریم قرار دارد.
این سوره از نظر ترتیب نزول چهل‌وششمین سوره قرآن کریم است که پس از سورهی طه و قبل از سورهی شعرا در مکه بر پیامبر اسلام در سال سوم بعثت و به یکباره نازل شده است.
سوره مبارکه واقعه ۹۶ آیه، ۳۷۸ کلمه، ۱۷۰۳ حرف دارد. این سوره مبارکه از نظر حجم در شمار سورههای مفصلات و از گروه طوال محسوب می‌شود.
سورههای مفصلات به سوره‌هایی گفته می‌شود که به واسطه‌ی حجم کم با عبارت بسم‌الله الرحمن الرحیم از یکدیگر جدا می‌شوند.
سوره واقعه در جزء بیست‌وهفتم قرآن کریم قرار دارد و قسمت کوچکی از اواخر این جزء را در برگرفته است. واقعه تنها نام این سورهی مبارکه است این کلمه در نخستین آیه این سوره مبارکه آمده است.
مقصود از واقعه حادثه‌ی وقوع رستاخیز است که وقوع آن حتمی و قطعی است هر چند برخی معتقدند که واقعه کلی از نام‌های روز قیامت است. این کلمه به همراه دیگر مشتقات ۲۴ مرتبه در قرآن کریم آمده است.
برخی از ویژگی‌های سوره مبارکه واقعه عبارتند از: بیان برخی از ویژگی‌ها و رخدادهای مهم روز قیامت و احوال مجرمان و مؤمنان پس از مرگ، در آیه ۷۵ این سوره به جایگاه ستارگان سوگند یاد شده است.
در سورهی مبارکه واقعه دو بار با عبارت فسبح بسمک ربک العظیم به حمد و تسبیح پروردگار به صورت خاص امر شده است. در این سوره مبارکه براهینی در خصوص توحید و وحدانیت پروردگار و قدرت مطلق حضرتش آمده است.
اشاره به برخی از حوادثوقوع روز قیامت، تصریح به این حقیقت که در روز قیامت انسان‌ها در یکی از سه گروه اصحاب یمین، شمال و سابقون قرار دارند، ارائه استدلال‌های توحیدی به صورت پرسش و پاسخ این مباحثروح آدمی به حقیقت قدرت مطلق پروردگار آگاه می‌سازد.
امام جعفر صادق(علیه‌السلام) در برهان آمده که هر کس شب‌های جمعه سوره(اذا وقعت الواقعه) را قرائت کند، خدا و خلق او را دوست می‌دارند، و در دنیا تنگی و گدایی نبیند و آفتی از آفات دنیا به وی نرسد و در آخرت از رفقای حضرت امیر المومنین علی بن ابی‌طالب(علیه‌السلام) باشد
اشاره به مباحثدیگری در خصوص معاد و روز رستاخیز فرمان به تسبیح تقدیس ذات پروردگار از مهم‌ترین موضوع اصلی طرح شده در سورهی مبارکه واقعه است.
محور اصلی این سوره مسئله رستاخیز است. در ابتدای سورهی نشانه‌های رستاخیز بیان شده است در اواسط سوره نیز شبهاتی در مورد معاد مطرح شده که در آیه ۶۰ به آن اشاره شده است. در ادامه‌ی سوره نیز مسئله عظمت قرآن و مراتب فهم و درک آن در آیات ۷۲ به بعد مطرح شده است.
دیگر محور اساسی این سوره بیان سرگذشت سه گروه است یعنی در حقیقت خداوند مردم را در این سوره به سه دسته تقسیم می‌کند در آیات آغازین این سوره آمده که شما سه گروه هستید اولین اصحاب گروه میمون و بابرکت هستند که سرنوشت آن‌ها به بهشت ختم می‌شود.
دومین گروه کسانی هستند که سرنوشت شوم دارند روی سعادت را نمی‌بینند این افراد به اصحاب شمال معروف هستند. سومین گروه آن‌هایی هستند که از دو گروه قبلی بالاترند کسانی که در ایمان از دیگران سبقت گرفته‌اند در حقیقت قرآن در سوره واقعه با بیان سرگذشت زندگی این افراد درس بزرگی را به مردم می‌دهند.
در فضیلت تلاوت همراه با تدبر و تفکر سورهی مبارکه واقعه از پیامبر(صلی الله علیه و آ له)
روایت است هر کس در هر شب سورهی واقعه را تلاوت کند هرگز فقر و تنگدستی او را در برنخواهد گرفت.
در روایت دیگری از آن حضرت آمده است که سورهی واقعه سورهی بی‌نیازی است آن را بخوانید و به کودکان خود بیاموزید.
در روایت دیگری از پیامبر گرامی اسلام می‌خوانیم تلاوت کننده‌ی سوره واقعه در زمره غافلان محسوب نخواهد شد.
ختم سوره اذا واقعه
جهت وسعت رزق ابتدا کند از شب جمعه و در شب جمعه دیگر ختم کند و در هر شب پنج مرتبه سوره اذا واقعه را بخواند و بعد از هر مرتبه این دعا را بخواند:
اللهم انی اَسْئَلُکَ رِزْقاً واسِعاً حَلالاً طَیَّباً به غیرِ کَدْوً اِسْتَجِبْ دُعائی به غیرِ رَدًّ وَ اَعُوذُ بِکَ مِنَ الْفَقْرِ وَ الدَّینِ وَ صَلَّی اللهُ عَلی مُحَمَّدً وَ آلِهِ الطّاه‌ِرینَ
ختم بسیار مجرّب اذا واقعه
در هر ماهی که روز دوشنبه اولش باشد شروع کند. روز اول یک مرتبه و روز دوم دو مرتبه تا روز چهاردهم چهارده مرتبه خوانده شود. روز اول که ماه است هنگام شروع دو رکعت نماز حاجت بخواند و بعد از نماز تسبیح حضرت زهرا(سلام الله علیها) را بگوید و روزهای پنجشنبه بین این چهارده روز بعد از قرائت سوره اذا واقعه این دعا را یک مرتبه بخواند.
بِسم الله الرَّحْمنِ الرَّحیم
یا واجِدُ یا ماجِدُ یا جَوادُ یا حَلیمُ وَ یا حَنّانُ یا مَنّانُ یا کَریمُ اَسْئَلُکَ تُحْفَهً مِنْ تُحَفاتِکَ تَلُمَّ بِها شَعَثی وَ تُقْضی بِها دَیْنی وَ تُصْلِحُ بِها شَأنی بِرَحْمَتِکَ یا سَیّدی اَللّهُمَّ اِنْ کانَ رِزْقی فِی السَّماءِ فَأنْزِلْهُ وَ اِنْ کانَ فِی الأرْضِ فَاَخْرِجْهُ وَ اِنْ کانَ بَعیداً فَقَرّبْهُ وَ اِنْ کانَ قَریباً فَیَسَّرهُ وَ اِنْ کانَ قَلیلاً فَکَثَّرْهُ وَ اِنْ کانَ کَثیراً فَبارِکْ لی تَکُنْ فَکَوْنِهِ بِکَیْنُونِیَّنِکَ وَ وَحْدانِیَّنِکَ اَللّهُمَّ انْقَلِبْ اِلی حَیْثُ اَکُونُ وَ لا تَنْقُلُنی اِلَیْهِ حَیْثُ
یَکُونُ اِنَّکَ عَلی کُلَّ شَیْءٍ قَدیرٍ یا رَحیمُ یا غَنیُّ وَ صَلَّ عَلی مُحَمَّدٍ اَتْمِمْ عَلَیْنا نَعْمَتِکَ وَ هَنَّئْنا کَرامِتِکَ بِرَحْمَتِک یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ
منبع:
شفا خانه قرآن
آشنایی با سورههای قرآن کریم، سیمای قرآن، ۲۹ دیماه ۸۴.
