احسان حدادی در مورد شرایطش اظهار داشت: تمریناتم را از سال گذشته آغاز کردم، بعد از عمل جراحی که داشتم تمریناتم را در جزیره کیش آغاز کردم.
بعد از 20 سال تمرین حرفهای که داشتم از ناحیه دیسک کمر به مشکل خوردم، بعد از آن زیر نظر پزشکان به فیزیوتراپی پرداخت و فدراسیون دوومیدانی هم در این مدت کمک زیادی به من انجام داد.
در حال حاضر یک مقدار از ناحیه کمر بهتر هستم و کارهای درمانی را تا لحظه آخر قبل از اعزام به المپیک ادامه میدهم. روز یکشنبه نیز در لیگ باشگاهها شرکت میکنم تا قبل از المپیک خودم را محک بزنم.
وی ادامه داد: به خاطر آسیبدیدگی که داشتم نتوانستم طی یک سال گذشته در هیچ مسابقهای شرکت کنم. امیدوارم در لیگ یک رکورد خوبی را ثبت کنم و در المپیک هم به فینال برسم. تجربه حضور در سه المپیک را دارم و این بار چهارمین المپیکم هست. تلاشم این است که نتیجه نسبتا خوبی را کسب کنم، چون نتیجه خوب در حال حاضر امکانپذیر نیست.
قهرمان پرتاب دیسک آسیا در مورد اینکه الان رکوردتان در پرتابها چگونه است، عنوان کرد: اگر بتوانم قبل از المپیک به رکورد 65 متر برسم برایم خیلی خوب است. اول از همه خوشحالم که میتوانم ورزش کنم. سال گذشته که کرونا گرفتم 20 روز روی تخت خوابیده بودم و یکی از علتهای آسیبدیدگیام همان است. با این شرایط تمام تلاشم را میکنم که بالای 65 متر پرتاب کنم. فکر میکنم این آخرین المپیکم باشد. برای بازیهای آسیایی سال آینده هم برنامه دارم و بعد از آن تصمیم میگیرم که ادامه دهم یا خیر.
وی گفت: اگر در مسابقات لیگ نتوانم 64 متر پرتاب کنم حضورم در المپیک خیلی به صلاح نیست به خاطر اینکه برای صعود به فینال المپیک حتما باید 64 متر را پرتاب کنیم. در حال حاضر شرایط رقبایم خوب است و اگر من هم آسیب نمیدیدم یکی از شانسهای کسب مدال بودم، اما الان هم چیزی تمام نشده و تا لحظه آخر تلاشم را میکنم. سختی زیادی کشیدم تا به المپیک برسم. عمل جراحی که روی پایم داشتم خیلی سخت بود. حاشیههای زیادی برایم درست شد اما خیلیها خیلی از مسائل را نمیدانند.
حدادی خطاب به مسئولان ورزش عنوان کرد: بدانید ورزشکاری که به المپیک میرود حتما باید مربیاش کنارش باشد. این طور نباشد که حدادی میخواهد به المپیک برود و مربی یک رشته دیگر یا مسئولی که اصلا در ورزش سمتی ندارد، بیاید. سالیان سال است که با حسین توکلی کار میکنم و مربی آمریکاییام هم که با او کار میکنم درخواست دادم در کنارم باشند، اما این طور نشد. یوسف کرمی برایم تعریف میکرد که در المپیک لندن به دلیل استرسی که داشت نتوانست شب قبل از مسابقه بخوابد. المپیک شرایطش سخت است و ورزشکار باید شب قبل از مسابقه آرامش داشته باشد.
نایب قهرمان پرتاب دیسک المپیک لندن در گفت و گو با رادیو ورزش تصریح کرد: ورزشکار برای المپیک آماده میشود، ولی هنگام اعزام میبینیم یک فرد دیگری کنارش است. ورزشکاری که به المپیک میرود باید همه چیزش تک باشد؛ حتی لباسی که به او میدهند باید بهترین باشد. متأسفانه نه نام حسین توکلی و نه نام مک ویل کینگز را ندادهاند. علی و حوضش باید بروند و مسابقه بدهند! حتی فکر این را هم نکردند کسی که برای چهارمین بار به المپیک می رود با کسی که اولین بارش است فرق دارد. شاید برای کسی که 25 سالش است مهم نباشد که مربی بیاید یا نه، اما کسی که یکی دو سال است مسابقه نداده و با مصدومیت و کرونا روبرو بوده، نیاز دارد که مربیاش کنارش باشد. من شب قبل از المپیک نیاز دارم که با یک نفر حرف بزنم تا خوابم ببرد. به خاطر همین مسائل است که ما با 85 میلیون جمعیت باید در المپیک 5-4 مدال بگیریم.