محققان دانشگاه نیویورک در پروژه تحقیقاتی موسوم به اهمیت حفظ سلامت دهان و دندان و نقش آن در کمک به حفظ عملکرد شناختی، دریافتند افراد مسنی که در دوره میانسالی به بعد، دندان خود را از دست می دهند در معرض بیشتر خطر نقص شناختی و زوال عقل قرار می گیرند و این خطر با از دست دادن دندان های بیشتر افزایش می یابد.
البته این محققان تاکید کردند این خطر در افراد مسنی که دارای پروتزهای مصنوعی هستند، افزایش پیدا نمی کند بنابراین این پژوهش ها مشخص می کند که درمان به موقع با ایمپلنت دندانی ممکن است از خطر نقص شناختی و زوال عقل جلوگیری کند.
بی وو (Bei Wu)، یکی از نویسندگان و پژوهشگران این مطالعه و از اساتید دانشگاه نیویورک در بیانیه ای مطبوعاتی گفت: « یافته های ما بر اهمیت حفظ سلامت دهان و دندان و نقش آن در کمک به حفظ عملکرد شناختی تأکید می کند. مهم است که درک عمیق تری از ارتباط بین ضعف سلامت دهان و دندان و کاهش وضعیت شناختی داشته باشیم.»
انجمن آلزایمر تخمین می زند که زوال عقل تا شش میلیون نفر در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد اما حدود ۱۱ درصد از بزرگسالان در سطح ملی دچار درجاتی از افت وضعیت شناختی می شوند.
طبق گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، از هر شش بزرگسال ۶۵ ساله و بالاتر، یک نفر با افزایش سن، دندان خود را از دست می دهد.
وو و همکارانش توضیح دادند که از دست دادن دندان ها می تواند منجر به مشکلات جویدن شده که متعاقبا ممکن است به ایجاد کمبودهای تغذیه ای کمک کند یا تغییرات شیمیایی به طور بالقوه مضر را در مغز به وجود آورد.
در ضمن این پژوهشگران اعلام کردند که ممکن است ارتباطی بین بیماری لثه ، علت اصلی از بین رفتن دندان و افت شناختی وجود داشته باشد.به گزارش سیناپرس، از سوی دیگر، از دست دادن دندان ممکن است نشان دهنده مشکلات اقتصادی-اجتماعی مادام العمر از جمله کاهش دسترسی به مراقبت های بهداشتی با کیفیت و درمان بیماری های دهان و دندان باشد که همچنین خطر ابتلا به افت شناختی در فرد را افزایش می دهد.
لازم به توضیح است که برای به دست آوردن این یافته ها، وو و همکارانش داده های ۱۴ پژوهش مرتبط با از دست دادن دندان و اختلال شناختی را که شامل اطلاعات ۳۴ هزار و ۷۴ بزرگسال بود را جمع آوری کرده و مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. در بین این افراد، ۴ هزار و ۶۸۹ نفر دچار نقص عملکرد شناختی یا کاهش آن شده بودند.
نتایج قابل توجه این بررسی ها نشان می دهد، خطر ابتلا به اختلال شناختی در بزرگسالانی که دندان های بیشتری از دست داده بودند، در مقایسه با افرادی که دندانی را از دست نداده بودند، در حدود ۵۰ درصد بیشتر بوده و این وضعیت برای تشخیص زوال عقل تقریبا ۳۰ درصد بیشتر است.
محققان همچنین اعلام کردند، بزرگسالانی که دندانهایشان را از دست داده اند، در صورت نداشتن پروتز مصنوعی یا ایمپلنت، در مقایسه با دندان های مصنوعی ۴۸ درصد بیشتر دچار نقص شناختی می شوند. لازم به تاکید است که تعداد بیشتر دندان های از دست رفته نیز با خطر بیشتر افت شناختی مرتبط بوده و با هر دندان از دست رفته اضافی ۱/۴ درصد خطر ابتلا به اختلال شناختی و ۱/۱ درصد خطر تشخیص زوال عقل افزایش پیدا می کند.
به گفته شیانگ چی (Xiang Qi) از دیگر پژوهشگران این پروژه تحقیقاتی، رابطه ای به نام (قرار گرفتن در معرض واکنش) بین تعداد دندان های از دست رفته و خطر کاهش عملکرد شناختی وجود دارد.
شرح کامل این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله JAMDA، مجله پزشکی پس از وضعیت حاد و مراقبت های طولانی مدت، به چاپ رسیده و قابل دسترس است.
