وقتی ترکیب دو تیم اعلام شد، خیلی‌ها گفتند استقلال در همان نیمه اول بازی را «وا» می‌دهد. غیبت دیاباته و به خصوص فرشید اسماعیلی کافی بود تا حدس و گمان‌ها در این مورد بیشتر شود اما استقلال با توجه به بضاعتی که به خصوص در خط میانی داشت، در نیمه اول و حتی تا قبل از گل پرسپولیس خوب بازی کرد و حداقل اینکه موقعیتی به پرسپولیس نداد.
در روزی که پرسپولیس آن تیم سرحال بازی رفت نبود، شوت مغانلو و در ادامه ضربه تمام‌کننده آل‌کثیر این تیم را نجات داد. در ادامه حملات استقلال کمی احساسی شد و در یک صحنه شجاع توپ را از روی خط دروازه بیرون کشید.
در روزی که قایدی تنها مهره خطرناک استقلال بود، این تیم در فاز هجومی زهر لازم را نداشت. البته پرسپولیس هم آشکارا با روزهای اوج خود فاصله داشت ولی حداقل در نیمه دوم هوشیارانه بازی کرد و راه مهاجمان استقلال را بست تا ارزشمندترین برد فصل خود را کسب کند و گام بلندی به سوی قهرمانی بردارد.
استقلال که هفته گذشته به ذوب‌آهن هم باخته بود، با این شکست کاملاً از کورس قهرمانی لیگ بیستم عقب افتاد و حالا باید تمام توان خود را روی جام حذفی و لیگ قهرمانان آسیا بگذارد اما پرسپولیس با این برد به صدر رفت و حالا به جرأت می‌توان گفت جدی‌ترین رقیب این تیم در راه قهرمانی سپاهان اصفهان است.
