عبدالباری عطوان ، سردبیر روزنامه رأی الیوم و تحلیلگر عرب، در ستون ویژه خود در این روزنامه نوشت: اصابت موشک به اطراف تاسیسات دیمونا ی اسرائیل و ناکامی گنبد آهنین در رهگیری آن، با چشم‌پوشی از اینکه نوع موشک زمین به هوا یا زمین به زمین بوده است، در درجه اول به معنای فرسودگی عملی قدرت بازدارندگی اسرائیل است و ترس و وحشتی که فرماندهان نظامی و شهروندان اسرائیلی را فرا گرفته، در حال تشدید است.
لو در ادامه نوشت: یک تئوری طلایی هست که می‌گوید تنها راه اطلاع یافتن از واقعیت واکنش رسمی و مردمی اسرائیل، پیگیری رسانه‌های اسرائیلی و مداخله نظارت ارتش در سرپوش گذاشتن بر این رسانه‌ها و جلوگیری از انتشار مطالب یا حذف آن است و این نظریه با نحوه برخورد این رسانه‌ها با موشک دیمونا و اصابت آن به کمربند شهر دیمونا در صحرای اشغالی نقب کاملا مطابقت دارد.
اینکه همه رسانه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی رژیم اسرائیل و تحلیلگران نظامی آن که بسیاری از آن‌ها ژنرال‌های بازنشسته اند، ابدا از این موشک و تلفات نظامی و روانی ناشی از آن سخنی به میان نیاورده‌اند به معنای مداخله بخش نظارت ارتش و جلوگیری از انتشار خبر آن برای پرهیز از ایجاد نابسامانی و تشدید بی اعتمادی به ارتش است که با افزایش توانمندی‌های موشکی محور مقاومت، حملات پیاپی به کشتی‌های اسرائیل در آب‌های آزاد، تحمیل شروط ایران به طرف آمریکایی در مذاکرات وین برای بازگشت به توافقنامه هسته‌ای و آغاز دگرگونی در روابط اسرائیل و آمریکا با وجود دولت دموکرات جو بایدن، از پایه و اساس متزلزل شده است.
لغو تحریم‌های آمریکا علیه ایران و محدودیت‌های بانکی و تحریم صادرات نفتی به معنی پیروزی محور ایران و سرازیر شدن صد‌ها میلیارد دلار به خزانه آن است و اینکه ایران اجازه دارد موشک‌ها و پهپاد‌های بسیار پیشرفته خود را تولید کرده و به فروش رساند و همه بازو‌های نظامی کوبنده خود را تقویت کند و این امر موازنه قدرت‌های نظامی، سیاسی و اقتصادی را به نفع این محور و موازنه قدرت را به زیان برتری نظامی اسرائیل بر هم خواهد زد، زیرا دیگر هواپیما‌های پیشرفته نتیجه جنگ‌ها را تعیین نمی‌کنند بلکه موشک‌ها، پهپاد‌ها و اراده فولادین در جنگ‌ها نقشی تعیین کننده دارند.
واکنش سامانه دفاعی سوریه به حملات اسرائیل و مقابله آن با هواپیما‌های مهاجم و تعقیب آن با موشک بر فراز آسمان فلسطین اشغالی تحولی بزرگ و اقدامی است که خبر از وقوع رویارویی‌های متفاوت آینده و انتقال جنگ هوایی و زمینی به عمق اسرائیل دارد و برداشت من از روایت رسمی سوریه که رأی الیوم در ستون اخبار ویژه خود منتشر کرد همین است.
کار برخی عرب‌ها عجیب است. وقتی ارتش سوریه بسیاری از مناطق این کشور را آزاد می‌کرد واکنش به تجاوزات اسرائیل را به سبب تمرکز بر جبهه داخلی به تعویق می‌انداخت این عرب‌ها عیب‌جویی کرده و می‌گفتند دمشق ترسوست و جرأت پاسخگویی ندارد و وقتی جواب داد و موشک هایش با کلاهک‌های انفجاری به اطراف تاسیسات هسته‌ای دیمونا برخورد کرد و گنبد آهنینی را پشت سر گذاشت که آمریکا ده‌ها میلیارد دلار برای ساخت آن هزینه کرده بود، آن‌ها این دستاورد یک کشور عربی را کم اهمیت جلوه می‌دهند و استادانه در آن ایجاد تردید کرده و به طور مستقیم یا غیر مستقیم با بی‌شرمی در جبهه اسرائیل ایستاده‌اند.
اسرائیل که جنگهایش را در چند روز یکسره می‌کرد، برتری نظامیاش را از جنگ دهم رمضان سال ۱۹۷۳ از دست داده است، جنگی که این روز‌ها سالگرد آن است و سرآغاز شکست‌های سریالی اسرائیل بود. شاید شلیک این موشک سوریه در این سالروز و افشای معایب سامانه گنبد آهنین تصادفی نبوده و احتمالا نشانگر مرحله‌ای جدید است. حداقل من امیدوارم اینطور باشد.
سوریه، ایران، عراق، منطقه غزه، لبنان و همه کشور‌های شریف عرب می‌توانند حملاتی را به اسرائیل داشته باشند، اما اسرائیل برخورد تنها یک موشک بالستیک را تاب نمی‌آورد و ترس و وحشت این روز‌های شهرکنشینان با نقض سیستم دفاعی آن با حمله موشکی سوریه، که باید مستحکم‌ترین و توانمندترین سامانه جهان باشد، بهترین نشانه برای این سخن ماست.
در انتهای این مطلب آمده است: دوران اسرائیل به سرعت رو به اتمام است و مرحله صبر راهبردی و فروخوردن خشم به پایان خود نزدیک می‌شود و خبر از آغاز مرحله جدیدی می‌دهد که سرفصل آن واکنش مستقیم در عمق فلسطین اشغالی است. گذر زمان همه چیز را نشان خواهد داد.
