ریه‌ها مسئولیت خطیر جذب اکسیژن به خون را برعهده دارند، از این رو، فعالیت آن‌ها برای ادامه حیات بدن ضروری است. بیماری‌های مختلفی می‌توانند دستگاه تنفسی انسان را درگیر خود سازند. برای مثال، کووید ۱۹ یکی از مرگبارترین عوامل بیماری زایی است که ریه‌ها را درگیر می‌کند. از بیماری‌های دیگر دستگاه تنفسی می‌توان به برونشکتازی (Bronchiectasis) اشاره کرد.
برونشکتازی به شرایطی اطلاق می‌شود که مجاری هوایی ریه دچار آسیب شده و بزرگ شدن دائمی این مجاری را درپی دارد. دلیل اصلی این بیماری به عفونت بلند مدت دستگاه تنفسی باز می‌گردد. آسیب به مجاری تنفسی مانع از پاک شدن آن‌ها از مخاط می‌شود. مخاط به طور طبیعی توسط مجاری تنفسی تولید می‌شود تا به تمیز کردن این مجاری از گرد و خاک و ذرات کوچک کمک کند.
مخاط تولید شده در مجاری تنفسی می‌تواند عفونی شده و باعث بسته شدن این مجاری شود که این امر می‌تواند عفونت‌های متعددی را برای ریه در پی داشته باشد. موارد ذیل که نشانه عفونت ریه است می‌تواند به برونشکتازی منجر شود:
۱- سیاه سرفه
۲- ذات الریه شدید
۳- بیماری سِل
۴- عفونت‌های قارچی
۵- فیبروز سیستیک (سفتی مخاط که یکی از اختلالات ژنتیکی است که در آن ترشحات ریه و سایر نقاط بدن غلیظ و چسبناک می‌شود).
۶- اختلالات مرتبط با بیماری‌های خودایمنی مانند بیماری کرون و روماتیسم مفصلی
۷- آلرژی ریوی شدید
بیماری برونشکتازی دارای علائم متعددی است که رایج‌ترین مورد آن سرفه‌های مداوم است که باعث بالا آمدن ترکیبی از بزاق و مخاط از مجاری تنفسی می‌شود. از دیگر علائم این بیماری می‌توان به سینوزیت (التهاب بینی)، بی حالی، تنگی نفس یا خس خس سینه، درد قفسه سینه، و بالا آوردن خون در زمان سرفه اشاره کرد.
افرادی که به بیماری برونشکتازی مبتلا هستند باید برای درمان به پزشک متخصص رجوع کنند. پزشکان با معاینه بالینی و شنیدن صدای تنفس فرد، به تشخیص بیماری می‌پردازد. در برخی موارد از ایکس ری، سی تی اسکن، و آزمایش خون برای تشخیص قطعی بیماری استفاده می‌شود.
در این بیماری، پزشکان غالباً از آنتی بیوتیک برای درمان عفونت، دارو‌هایی برای باز کردن مجاری تنفسی، کورتیکواستروئید‌ها استنشاقی برای کاهش التهابات ریه و دارو‌های دیگر برای نرم کردن مخاط و خارج شدن آن‌ها از مجاری تنفسی، استفاده می‌کنند.
