سیروس دین‌محمدی، بازیکن پیشین تیم ملی و استقلال یکی از دوستان نزدیک مرحوم مهرداد میناوند بود. او هنوز درگذشت رفیقش را باور ندارد.
اصلا نمی‌توانم اتفاقی که افتاده را باور کنم و از خدا می‌خواهم به خانواده‌اش صبر بدهد. هر روز فکر می‌کنم شوخی می‌کنند و مهرداد زنده است.
باور کردنی نیست مهرداد میناوند و علی انصاریان دیگر در کنار ما نباشند. با میناوند سال‌ها در تیم ملی هم اتاق بودم و این اواخر نیز جایی کنار هم جمع می‌شدیم، حرف می‌زدیم، شوخی و از خاطرات گذشته صحبت می‌کردیم و لذت می‌بردیم.
هر زمان مهرداد قصد شرکت در برنامه‌ای را داشت از من اجازه می‌گرفت و می‌گفت می‌خواهم یک خاطره از تو تعریف کنم، به او می‌گفتم آزاد هستی و می‌توانی صحبت کنی، چون می‌دانستم چه قلبی دارد و هر چه دارد به زبانش می‌آورد و در دلش چیزی نیست. واقعا درگذشت او ناراحت کننده بود.
امیدوارم نور به قبر میناوند ببارد و دوستان دیگرمان در کنار خانواده سلامت باشند. علی انصاریان هم فوتبالیست توانمند و قدرتی بود و تعجب‌آور است که دچار این بیماری شد و او را از دست دادیم.
هیچ چیز نمی‌توانم بگویم و همچنان در بهت هستم. چرا باید این قدر سریع دو نفر از عزیزان‌مان را از دست بدهیم؟ از مردم می‌خواهم پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنند و در هر جایی ماسک بزنند. زندگی ادامه دارد و نمی‌توان زندگی نکرد، اما وقتی پروتکل‌ها رعایت نشود، اتفاقات ناخوشایندی می‌افتد.
پیشکسوتان باید حرمت‌ها را حفظ کنند. وقتی من حرمت پیشکسوت خودم را حفظ نکنم، جوان 20 ساله هم حرمت نگه نمی‌دارد. ما پیشکسوتان مقصر هستیم که کُری می‌خوانیم، در صورتی که باید قدر همدیگر را بدانیم. وقتی کسی را از دست بدهیم، دیگر حرف زدن و تعریف کردن از او فایده ندارد.
تا زمانی که پیشکسوت زنده است، باید قدر او را بدانیم. در اینستاگرام می‌بینیم پیشکسوت به پیشکسوت دیگری اهانت می‌کند، این کار چه فایده‌ای دارد؟ چرا نباید از همدیگر تعریف کنیم؟ چرا تا زنده هستیم حرمت نگه نمی‌داریم و وقتی یک نفر می‌میرد، همه شروع به تعریف کردن می‌کنند.
