دیگر فقط نوع چینی‌اش نیست که جان می‌گیرد، حالا نوع انگلیسی هم پیدا کرده است، نوع برزیلی هم دارد! یک مورد جهش یافته‌اش در آفریقا هم ثبت شده است. اگر بیشتر بگردیم احتمالاً می‌بینیم که انواع دیگر هم دارد! حالا سبد سلامت بشر در گردآوری‌اش رنگارنگ است؛ همان ویروسی که جهان را به زانو درآورده اما آنچه که در میان تمام سکون و سکوت یک سالهای که پیش آورده، مشترک بوده، همین آماری است که از تعداد قربانیان مخابره می‌شود، همین آماری که برای ما تنها یک عدد است اما آنهایی که عزیز از دست داده‌اند، می‌دانند در پس این اعداد چه می‌گذرد، آنهایی که مشاغلشان آسیب دیده و به صفر مطلق رسیده‌اند، درک می‌کنند معنای واقعی «ضرر» را، آنهایی که شغلشان به تجمع گره خورده بود می‌دانند قدر و قیمت تک‌تک این افراد را.
« سینما » هم از همین دسته بود، گرچه سرگرمی محسوب می‌شد اما عده‌ای شغلشان را با همین عنوان می‌شناختند که حالا دستخوش تعلیق و ضرر فراوان شده است.
سی و نهمین جشنواره فیلم فجر بهمن ماه امسال اما قرار است به نوعی متفاوت برگزار شود تا شاید امیدی به رگ‌های این هنر نحیف تزریق شود، تا شاید احیا شود، تا شاید باز هم بتواند مقصدی برای سرگرمی‌های ما باشد.
هفته گذشته فهرست ۶۲ تایی فیلم‌های واجد شرایط این رویداد در حالی منتشر شد که دیگر خبری از هیأت انتخاب به روال سابق و معمول نبود، همه تولیدات سینمایی سال گذشته که متقاضی حضور در عرصه رقابت فجر بوده‌اند، حالا در این فهرست قرار دارند. نحوه قطعی برگزاری جشنواره و نمایش آثار هنوز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. هنوز نمی‌دانیم که آیا شرایط برای تماشای فیلم‌ها مهیا می‌شود یا نه، نمی‌دانیم آیا سینماهای مردمی هم به این رویداد اضافه می‌شوند یا نه. اگر بنشینیم و فهرست کنیم احتمالاً تعداد این «نمی‌دانیم‌ها» فراتر هم برود اما آنچه واضح است این است که قرار نیست زنجیره برگزاری سالانه جشنواره «فجر» پس از سی و هشت دوره، منقطع شود. قرار است ریتم منظم خود را داشته باشد تا آن «شایدهایی» که در ابتدای این مقدمه برایتان گفتم تحقق پیدا کند.
پیش از این و در گزارشی مشروح به بازخوانی اهم نکات مرتبط با فیلم‌های کارگردانان فیلم‌اولی در میان ۶۲ فیلم راه‌یافته به جشنواره سی‌ونهم پرداخته بودیم. در این گزارش اما سراغ ۱۰ فیلم کنجکاوی‌برانگیزی رفته‌ایم که دلیل اصلی پرداختن به آنها سابقه کارگردانانشان بوده است، این به این معنی نیست که این ۱۰ اثر اگر شرایط اکران فراهم شود، حتماً به فهرست ۲۰ تایی فیلم‌های نامزده شده در بخش‌های مختلف راه می‌یابند.
این تنها نام فیلم‌هایی است که اگر روی کاغذ ویژگی‌هایشان را بنویسیم احتمالاً می‌توانند قابل رصد باشند.
ابلق (نرگس آبیار / ۱۳۹۹)
درباره فیلم؛ ابتدای امسال بود که در میان هجوم اخبار کرونا یی و اعلام تعداد قربانیان روزانه کرونا، خبر ساخت فیلم سینمایی «ابلق» به کارگردانی نرگس آبیار منتشر شد. عمده شهرت نرگس آبیار به «شیار ۱۴۳» باز می‌گردد؛ فیلمی دفاع مقدسی که به لطف پخش چندین و چند باره‌اش در مناسبت‌های مختلف از تلویزیون، احتمالاً حالا دیگر تک به تک سکانس‌هایش را از بر هستید، به ویژه آن سکانس طلایی که مریلا زارعی بعد از چندین سال پیکر فرزندش را در آغوش می‌کشید؛ سکانسی که در میان فضای آن روزهایی که اتفاقاً روزگارمان بهتر از این بود، جانمان را به درد می‌آورد.
بحث‌برانگیزترین فیلم نرگس آبیار تا به امروز اما « شبی که ماه کامل شد » بوده است؛ فیلمی که در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر رونمایی شد و عنوان یکی از فیلم‌های پرفروش سال ۹۸ را هم به خود اختصاص داد.
نرگس آبیار حالا به سراغ «ابلق» رفته است؛ فیلمی که البته صاحبانش دل نداشتند خبری از آن منتشر کنند، ترجیح دادند در سکوت کارشان را پیش ببرند که البته نشد. این فیلم اردیبهشت ماه جلوی دوربین رفت. بخش عمده این فیلم در یک لوکیشن در شمال تهران ضبط شده است. تهیه کننده‌اش همانند چند فیلم قبلی نرگس آبیار، همسرش محمدحسین قاسمی است و عنوان شده درامی در حوزه خانواده است.
درباره چهره‌ها؛ بعد از درخشش الناز شاکردوست و هوتن شکیبا در «شبی که ماه کامل شد» و به ارمغان آوردن دو سیمرغ بهترین بازیگر زن و مرد برای این فیلم، به نظر می‌رسد این همکاری به مذاق کارگردانش خوش آمده و آنها را ترغیب به حضوری دوباره در کنار هم کرده است.
حالا در «ابلق» علاوه بر الناز شاکردوست و هوتن شکیبا، بهرام رادان و گلاره عباسی هم تیم بازیگران این فیلم سینمایی را همراهی می‌کنند.
قاتل و وحشی (حمید نعمت‌الله / ۱۳۹۸)
درباره فیلم؛ عنوان پرحاشیه‌ترین فیلم قبل از رونمایی در جشنواره سی و نهم را می‌توان به « قاتل و وحشی » اعطا کرد؛ فیلمی که هرچند در فهرست ۶۲ تایی آثار واجد شرایط برای حضور در جشنواره فیلم فجر در فیلد تهیه‌کننده مشترکا نام حمید نعمت الله و محمدصادق رنجکشان قید شده اما هنوز هم که هنوز است در فضای مجازی کش‌مکش‌هایی بر سر تهیه‌کنندگی این فیلم وجود دارد به طوری که عباس نادران همچنان مدعی تهیه‌کنندگی «قاتل و وحشی» است و دعوی حقوقی آن را پیش می‌کشد.
«قاتل و وحشی» همان فیلمی است که به دبیرخانه جشنواره سی و هشتم هم ارائه شده بود اما در همان سال هیأت انتخاب آن را از لیست بررسی کنار گذاشتند.
دبیرخانه جشنواره فیلم فجر هم در خبری اعلام کرد: «خارج شدن فیلم سینمایی «قاتل و وحشی» به کارگردانی حمید نعمت‌الله از بررسی هیأت انتخاب بخش سودای سیمرغ این دوره جشنواره، به دلیل برخی مشکلات مالکیتی پیرامون این فیلم و براساس نظر معاونت نظارت و ارزشیابی و خانه سینما به عنوان مراجع ذیصلاح موضوع تهیه‌کنندگی و مالکیتی فیلم است.»
تاکنون خلاصه داستانی از این فیلم منتشرنشده و همه چیز به همان خبرهای ابتدایی برمی‌گردد. چند کلیدواژه عمده اطلاعات این فیلم را تشکیل می‌دهد. این فیلم جنایی، تجربه‌ای تازه برای حمید نعمت الله است.
درباره چهره‌ها؛ اگر به سینمای حمید نعمت‌الله علاقه داشته باشید و آن را دنبال کنید، اگر به شما بگویند او در حال ساخت فیلمی است احتمالاً بدون هیچ مکسی حدس می‌زنید که بازیگر زنش، لیلا حاتمی است، حدس شما هم کاملاً درست از آب درمی‌آید. لیلا حاتمی در «قاتل و وحشی» هم مثل فیلم قبلی، قبل تر و حتی قبل از قبل‌تر حمید نعمت‌الله نقش یک را بر عهده دارد.
اگر فیلم قبلی حمید نعمت‌الله با عنوان «شعله‌ور» را دیده باشید ممکن است دومین حدستان درباره بازیگر مرد «قاتل و وحشی» امین حیایی باشد که اتفاقاً همین هم درست است، این همکاری اما سال گذشته دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول مرد را برای او به ارمغان آورد. اما در کنار این دو بازیگر شهرام حقیقت‌دوست، ستاره اسکندری و… هم به ایفای نقش پرداخته‌اند.
همایون شجریان هم این روزها مشغول ساخت قطعه‌ای برای تیتراژ «قاتل و وحشی» است تا چهارمین همکاری خود را با حمید نعمت‌الله بعد از «آرایش غلیظ»، «رگ خواب» و «شعله‌ور» رقم بزند.
شیشلیک (محمدحسین مهدویان / ۱۳۹۹)
درباره فیلم؛ این عجیب‌ترین رکورد یک کارگردان در حضورهای پی در پی و مستمر در ادوار مختلف جشنواره فیلم فجر است، محمدحسین مهدویان که اولین حضور در این رویداد را در سال ۹۴ با اولین فیلمش با نام «ایستاده در غبار» آغاز کرد تا به امروز و بدون وقفه در هر سال فیلم تازه‌ای در جشنواره فجر داشته است و به نظر می‌رسد قصد ندارد حالا حالاها این رکورد را به فرد دیگری واگذار کند.
محمدحسین مهدویان را با فیلم‌های سیاسی و بحث برانگیز می‌شناسید، هم اوست که با دوگانه «ماجرای نیمروز» روایتگر برشی از تاریخ معاصر شد اما حالا فرمان فیلمسازی اش را چرخانده و به سمت یک فیلم کمدی رفته است.
حالا دیگر باید بپذیریم که او اصولاً از تیغ منتقدان راست و چپ در امان نیست چه آن زمان که فیلمی تماماً سیاسی می‌ساخت چه حالا که عده‌ای تلاش دارند زنجیروار یکی پس از دیگری پیش از رونمایی، فیلم کمدی‌اش را مورد نقد قرار دهند. همین چند هفته پیش بود که چند تن از منتقدان و البته رسانه‌ها، «شیشلیک» را ضعیف‌ترین اثر محمدحسین مهدویان توصیف کردند که به سنت دیگر فیلم‌های کمدی این سال‌ها از شوخی‌های جنسی بی بهره نیست. اما واقعیت این است که فیلم تازه مهدویان هنوز رونمایی نشده و باید منتظر ماند و دید این کارگردان جسور از پس این مهمترین چالش کارنامه فیلمسازی‌اش برخواهد آمد؟
درباره چهره‌ها؛ نویسندگی فیلمنامه این اثر را امیرمهدی ژوله انجام داده، ترکیب پیمان قاسم خانی و مهران مدیری همیشه یادآور امیرمهدی ژوله هم بوده است؛ نویسنده‌ای که این تیم را در قاب تلویزیون همراهی می‌کرده حالا مستقلاً فیلمنامه «شیشلیک» را نوشته است.
زوج ژاله صامتی و پژمان جمشیدی حالا دیگر جزو محبوب ترین کمدین‌های سینما و تلویزیون به شمار می‌روند که اعتبار این ترکیب را از سریال «زیر خاکی» به دست آوردند.
همین زوج حالا «شیشلیک» را همراهی می‌کنند در کنار رضا عطاران که جزو پول سازترین کمدین‌های ایرانی شناخته می‌شود. مه لقا باقری، وحید رهبانی، عباس جمشیدی و جمشید هاشم پور از دیگر بازیگرانی هستند که در این فیلم به ایفای نقش پرداخته‌اند.
چپ، راست (حامد محمدی / ۱۳۹۸)
درباره فیلم؛ این چهارمین فیلم حامد محمدی است که اتفاقاً پدرش منوچهر محمدی در مقام تهیه کننده او را همراهی می‌کند تا سومین همکاری را با هم رقم بزنند. حامد محمدی در این سال‌ها نشان داده علاقه مندی اش، سینمای کمدی است و «اکسیدان»، «چهار انگشت» و «فرشته‌ها با هم می‌آیند» مولود همین علاقه است که البته فروش‌های قابل توجهی را هم برای او به ارمغان آورده‌اند.
«چپ راست» از آن دسته فیلم‌هایی بود که سازندگانش آن را برای اکران نوروزی ۹۹ آماده می‌کردند اما در حالی که تنها سی درصد از فیلمبرداری این فیلم باقی مانده بود، روند تولیدش به دلیل همه‌گیری کرونا متوقف شد.
منوچهر محمدی تهیه‌کننده «چپ، راست»، این فیلم را با «مارمولک» مقایسه کرده و گفته است: «چپ راست» کمدی بسیار موفقی است و احساس می‌کنم حداقل به نسبت «مارمولک» در برقراری ارتباط با مخاطب تنه به آن فیلم پرمخاطب می‌زند.
درباره چهره‌ها؛ چهار کارگردان در ساخت این فیلم همکاری داشته‌اند یعنی علاوه بر حامد محمدی، سروش صحت، رامبد جوان و پیمان قاسم خانی جریان ساخت را هدایت کرده‌اند، این سه نفر نه در مقام کارگردان بلکه تیم بازیگران را تشکیل داده‌اند.
ویشکا آسایش و سارا بهرامی هم از دیگر بازیگران این فیلم کمدی هستند. نکته دیگر این است که منوچهر محمدی و ستاره اسکندری امسال علاوه بر «چپ، راست» در فیلم «خورشید آن ماه» همکاری مشترک به عنوان تهیه‌کننده و کارگردان هم داشته‌اند.
بدون همه چیز (محسن قرایی / ۱۳۹۸)
درباره فیلم؛ «بدون همه چیز» دومین ساخته محسن قرایی بعد از «سد معبر» است که در سی و پنجمین جشنواره فیلم فجر به نمایش درآمد، کارگردانی که در سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر به تیم نویسندگان «قصر شیرین» به کارگردانی رضا میرکریمی پیوست تا جایزه بهترین فیلمنامه را دریافت کند.
قرایی حالا در دومین تجربه کارگردانی و بعد از چهار سال «بدون همه چیز» را به سی و نهمین جشنواره فیلم فجر آورده است؛ فیلمی که فرایند تولیدش از گرمسار آغاز شد. «بدون همه چیز» هم از آن دسته فیلم‌هایی بود که مراحل ساختش از آغاز ورود کرونا به ایران شروع شد، این پروژه جزو آثاری بود که در همان روزهای نخست کارگروه مدیریت بحران کرونا خانه سینما خواستار توقف روند تولیدش شد، اتفاقاً سازندگان همین اثر هم بودند که برای نخستین بار از تیم پزشکی برای سنجش وضعیت سلامتی عوامل استفاده کردند.
درباره چهره‌ها؛ «بدون همه چیز» انصراف دو بازیگر اصلی را به خود دید، ابتدا علی مصفا از پروژه جدا شد و سپس شهاب حسینی این پروژه را ترک کرد. جواد نوروز بیگی هرچند در ابتدا در گفتگو با خبرنگار مهر عنوان کرد که شهاب حسینی با توافق کامل از پروژه جدا شد، در چند سکانس بازی هم کرد اما در ادامه از پروژه انصراف داد اما به فاصله چند ساعت با تغییر مواضعش بیان کرد که شهاب حسینی یک طرفه و بدون دلیل تصمیم به ترک پروژه گرفت همین شد که بازیگر سومی جایگزین شد. هادی حجازی فر آمد تا کار ناتمام علی مصفا و شهاب حسینی را به پایان برساند.
«بدون همه چیز» را می‌شود جزو فیلم‌های پر بازیگر به شمار آورد. هدیه تهرانی که تازه‌ترین حضورش در سینما به سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر در «روزهای نارنجی» و در شبکه نمایش خانگی به «همگناه» باز می‌گردد در این فیلم سینمایی به ایفای نقش پرداخته است.
باران کوثری دیگر بازیگر این فیلم هم امسال علاوه بر «بدون همه چیز»، «گیجگاه» را هم در ویترین فجر دارد. اما در کنار او پرویز پرستویی، مهتاب نصیرپور، پدرام شریفی، بابک کریمی، فرید سجادی حسینی و… نیز در «بدون همه چیز» نقش آفرینی کرده‌اند. چهره ویژه این فیلم اما جواد نوروزبیگی است؛ تهیه کننده‌ای که در این سال‌ها حضوری فعال در سینما داشته و در این دوره از جشنواره عنوان پرکارترین تهیه کننده را با ثبت چهار اثر به خود اختصاص داده است.
او امسال «آهنگ دو نفره» به کارگردانی آرزو ارزانش، «آهو» به کارگردانی هوشنگ گلمکانی و «روشن» به کارگردانی روح‌الله حجازی را نیز به این دوره از جشنواره آورده است که رکوردی تازه برای یک تهیه کننده است.
تی تی (آیدا پناهنده / ۱۳۹۸)
درباره فیلم؛ «تی‌تی» چهارمین فیلم بلند سینمایی آیدا پناهنده در مقام کارگردان و البته اولین فیلمش در کسوت تهیه‌کننده است. «تی‌تی» پیش از این حضور در جشنواره توکیو را تجربه کرده است. هرچند پیش از این یکی از قوانین جشنواره فیلم فجر این بود که آثار سینمایی باید نخستین نمایش خود را در این رویداد تجربه کنند اما به نظر می‌رسد حالا به این قانون چندان توجه نشده است. «تی‌تی» درامی تخیلی است. بر اساس آنچه از این فیلم به دست آمده تی‌تی نام یک مستخدم بیمارستان است که برای نجات جان همسرش زمانی که به کما رفته است، تلاش می‌کند.
درباره چهره‌ها؛ این دومین فیلم حاضر در جشنواره فیلم فجر است که ترکیب هوتن شکیبا و الناز شاکردوست را در دل خود دارد.
پارسا پیروزفر هم که بعد از هفت سال دوری از سینما، با فیلم سینمایی «بی حسی موضعی»، بازگشتی دوباره را به سینما تجربه کرده بود حالا با «تی تی» قدم در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر گذاشته است.
ستاره بازی (هاتف علیمردانی / ۱۳۹۸)
درباره فیلم؛ این نهمین فیلم هاتف علیمردانی و پنجمین حضور او در جشنواره فیلم فجر است. هرچند آثار هاتف علیمردانی در دوره‌های مختلف جشنواره جوایزی را برای او به همراه داشته‌اند اما سینمای او در طول این سال‌ها چندان مطلوب منتقدان نبوده است.
او سال ۹۶ هم «کلمبوس» را ساخت که در اکران آذر ۹۷ فروش متوسط دو میلیاردی را برایش به همراه داشت؛ فیلمی کمدی که اتفاقاً تنها کارکردی که نداشت همان وجه خنداندن مخاطب بود.
دو سال بعد از «کلمبوس»، هاتف علیمردانی به سراغ «ستاره بازی» رفت؛ فیلمی که سال گذشته نسخه‌ای از آن به دبیرخانه سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر ارسال شد که به نظر می‌رسد در آن دوره توسط هیأت انتخاب به کنار گذاشته شد؛ این همان نکته‌ای است که در آئین‌نامه جشنواره فیلم فجر به آن اشاره شده و دبیران ادوار مختلف این رویداد سینمایی صریحاً عنوان کرده‌اند فیلمی که یک بار توسط هیأت بازبین بررسی و رد شده باشد، دیگر در دوره‌های آینده از حیز انتفاع ساقط می‌شود حالا اما همین قاعده با قرار گرفتن «ستاره بازی» در فهرست فیلم‌های واجد شرایط جشنواره سی و نهم، نقض شده است.
در همان روزهای آغاز فیلمبرداری این اثر شنیده می‌شد، قرار است بخش‌هایی از این فیلم در آمریکا ضبط شود؛ نکته‌ای که با توجه به نوسانات ارزی و البته اعمال تحریم‌های رفت و آمد به آمریکا، مسأله‌ای غیر منتظره بود.
درباره چهره‌ها؛ فرهاد اصلانی که در این سال‌ها همکاری خوبی با هاتف علیمردانی داشته این بار هم حضور در فیلم تازه او را پذیرفته تا چهارمین همکاری اش با این کارگردان شکل بگیرد، حالا بعد از «به خاطر پونه»، «کوچه بی نام» و «کلمبوس»، «ستاره بازی» نیز به این فهرست اضافه شده، شبنم مقدمی هم که در سالهای اخیر به یکی از چهره‌های مطرح فیلم و سریال‌های کمدی تبدیل شده، بعد از «کلمبوس» یک بار دیگر با هاتف علیمردانی همراه شده است.
فهرست بازیگران این فیلم، اسامی خارجی کم ندارد که احتمالاً نقش‌های فرعی را بر عهده دارند اما در این لیست پشت هم ردیف شده‌اند تا در صورت نمایش در جشنواره فیلم فجر ببینیم تازه‌ترین فیلم هاتف علیمردانی چه موضوعی را روایت می‌کند.
نکته ویژه اما حضور علی سرتیپی است، اگر پیگیر اخبار سینمایی باشید، حتماً او را می‌شناسید. آوردن نام او در این گزارش صرفاً به دلیل تهیه کنندگی این اثر نیست چه اینکه در طول این سال‌ها فیلم‌های زیادی را تهیه کرده است که اتفاقاً موفقیت‌های مالی را به همراه داشته‌اند، علی سرتیپی نه تنها از منتفذترین چهره‌های جریان اکران که یکی از مهره‌های اصلی هدایت کننده سینمای ایران هم هست. از این جهت اگر از این شرایط کرونایی گذر کنیم و به روال عادی اکران‌ها برسیم پربیراه نیست که بگوییم «ستاره بازی» می‌تواند اقبال خوبی در جذب مخاطب داشته باشد.
کارو (احمد مرادپور / ۱۳۹۸)
درباره فیلم؛ حتی فیلم‌بازهای دهه شصتی هم تصویر چندان واضحی از کارنامه احمد مرادپور در ذهن ندارند؛ اما اگر سری به آرشیو فیلم‌های دفاع مقدسی زده باشید حتماً «سجاده آتش» و «رنجر» را دیده‌اید، دو فیلم موفق آن روزگاران که هنوز هم که هنوز است حلاوتشان را از دست نداده‌اند و تازه‌اند.
«کارو» بازگشت احمد مرادپور بیست سال بعد از ساخت آخرین فیلمش با نام «رنجر» به سینماست، همین ویژگی هم کافیست تا کنجکاو تماشای فیلم تازه‌اش باشیم. احمد مرادپور این بار هم علاقه‌مندی اش را پیگیری کرده است؛ سینمای دفاع مقدس. این اتفاق هم به همت سازمان اوج رخ داده که در این سال‌ها به عنوان یکی از کمپانی‌های مهم فیلمسازی در ایران اعلام موجودیت کرده است.
هرچند این فیلم در مهرماه سال ۹۸ کلید خورد ولی به دلیل شرایط سخت تصویربرداری در کوهستان‌های استان اردبیل و آب و هوای نامناسب، به جشنواره سال گذشته نرسید.
«کارو» روایتگر داستان نوجوانی کشتی گیر است که عازم یک مسابقه می‌شود اما به بهانه همین مسابقه به جبهه می‌رود.
درباره چهره‌ها؛ چهره اصلی این فیلم مریلا زارعی است؛ بازیگری که در این سال‌ها به دفعات سینمای دفاع مقدس را آزموده است، هم اوست که در جشنواره سی و دوم برای بازی در نقش یک مادر شهید در «شیار ۱۴۳» برنده بهترین بازیگر زن شد، این اما تنها جایزه او نیست اگر بخواهیم جوایز او را فهرست کنیم، احتمالاً زمان کم بیاوریم. مریلا زارعی در این فیلم هم نقش یک مادر شهید را ایفا می‌کند.
فیلمنامه «کارو» را فهیمه سلیمانی نوشته است که پیش از این رمان‌های «بغض تنهایی»، «قصر یخی»، «برایم بمان»، «چشم‌های بارانی» و.. را نوشته بود. هرچند او حضوری جدی در کارگاه‌های فیلمنامه نویسی به عنوان یکی از اساتید را دارد و به عنوان داور هم در جوایز ادبی فعالیت داشته است اما «کارو» جدی ترین فیلم او در عرصه نویسندگی فیلمنامه است.
روشن (روح‌الله حجازی / ۱۳۹۸)
درباره فیلم؛ خیلی علاقه‌ای به گفتگو ندارد، کمتر خود را در معرض رسانه‌ها قرار می‌دهد و بیشتر دوست دارد خودش را با فیلمش معرفی کند، روح الله حجازی را می‌گویم که او را بیشتر با «زندگی مشترک آقای محمودی و بانو» می‌شناسید. «اتاق تاریک» ساخته پیشین او که در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر رونمایی شد، هرچند مسأله‌ای جدی و چالش برانگیز در حوزه حریم خصوصی کودکان و نحوه مواجه والدینشان را به تصویر می‌کشید اما کمتر مورد توجه قرار گرفت. اگر کودکی در خانواده خود داشته باشید و «اتاق تاریک» را ببینید محال است واهمه‌ای به دلتان راه پیدا نکند و به شما تلنگری نزند.
حالا اما روح‌الله حجازی یک سالی است که «روشن» را در دست دارد. او از ابتدای بهمن ماه سال ۹۸ مشغول ساخت این فیلم شد، «روشن» هم اتفاقاً جزو فیلم‌هایی بود که در مرحله پس تولید درگیر مسائل کرونایی شد.
«روشن» سومین فیلمی است که روح‌الله حجازی ترجیح داده خود تهیه‌کنندگی‌اش را بر عهده بگیرد. هرچند در خبرهای ابتدایی عنوان می‌شد جواد نوروزبیگی مشاور این پروژه است اما حالا با انتشار فهرست فیلم‌های واجد شرایط مشخص شده است که حجازی و نوروزبیگی به صورت مشترک تهیه کنندگی فیلم را عهده دار هستند.
درباره چهره‌ها؛ اصلی‌ترین چهره «روشن» رضا عطاران است. او در این فیلم نقش روشن را ایفا می‌کند که عشق بازیگری دارد و نمی‌تواند خانه ثبت نامی‌اش را بگیرد و در آستانه فروپاشی همه چیز، تصمیم می‌گیرد نقشش را بازی کند.
این دومین فیلم رضا عطاران در ویترین فجر است. هرچند رضا عطاران ید طولایی در نقش آفرینی فیلم‌های کمدی دارد اما در این سال‌ها کم نبوده فیلم‌هایی که حضور جدی او را در دل خود داشته‌اند از سوی دیگر با توجه به سابقه روح الله حجازی در ساخت فیلم‌های اجتماعی، بعید به نظر می‌رسد «روشن» یک فیلم کمدی باشد.
سیامک انصاری که حضورش در یکی از تیزرهای تبلیغاتی صدا و سیما و پخش پرتکرار آن چند وقتی است سوژه فعالان فضای مجازی شده است، در این فیلم حضور دارد. سارا بهرامی هم دیگر چهره‌ای است که این دو بازیگر را همراهی می‌کند.
روح الله حجازی به روال دو فیلم قبلی خود یعنی «اتاق تاریک» و «مرگ ماهی»، نویسندگی فیلمنامه «روشن» را هم خود بر عهده داشته است.
رمانتیسم عماد و طوبی (کاوه صباغ زاده / ۱۳۹۸)
درباره فیلم؛ کارگردانش فرزند مهدی صباغ‌زاده کارگردان باسابقه سینماست؛ کاوه صباغ زاده اما راهی متفاوت از پدرش در پیش گرفته و نشان داده سینمایش با روال مرسوم و معمول این سال‌ها تفاوت دارد. او با «ایتالیا ایتالیا» در سال ۹۵ اولین ورود حرفه‌ای به سینما را تجربه کرد همین فیلم که مضمونی کمدی و فانتزی داشت در همان سال سیمرغ بهترین بازیگر زن را برای سارا بهرامی به ارمغان آورد.
کاوه صباغ زاده در دومین گام به سراغ «رمانتیسم عماد و طوبی» رفته؛ فیلمی که بی ارتباط به ساخته نخست کارگردانش نیست و باز هم همان فضای کمدی و فانتزی را دارد. در این روزهایی که اقتباس از آثار نویسندگان چندان بازار گرمی در سینمای ایران ندارد، کاوه صباغ زاده اما باز هم همانند فیلم پیشین خود باز هم به سراغ یک اقتباس رفته است؛ اقتباس از کتاب آلن دوباتن.
تیزر این فیلم از کنجکاوی برانگیزترین تیزرهایی است که تا حالا از فیلم‌های جشنواره فیلم فجر رونمایی شده است؛ تیزری که همان حالت شوخ و شنگ «ایتالیا ایتالیا» را دارد با یک روایت عاشقانه.
درباره چهره‌ها؛ آنچه در این سال‌ها به تواتر از سوی سینماگران دیده شده استفاده از یک ترکیب واحد بازیگران، بعد از یک موفقیت بوده است، هرچند زوج حامد کمیلی و سارا بهرامی بعد از «ایتالیا ایتالیا» کارگردانان را برانگیخت تا از این زوج سینمایی نوظهور استفاده کنند کاوه صباغ زاده اما این بار به سراغ ترکیبی تازه رفته است. او در جدیدترین فیلمش از حسام محمودی، الناز حبیبی، علی انصاریان و… استفاده کرده است.
آرش قاسمی هم که سال گذشته سیمرغ بهترین صداگذاری را برای «شنای پروانه» دریافت کرد، کار صداگذاری این اثر را انجام داده است.
