با اینکه تیم کشتی فرنگی ایران در رقابت های المپیک نتوانست نتایج خوبی را به دست آورد اما قاسم رضایی با مدال برنزی که کسب کرد، پرافتخارین فرنگی کار ایران در تاریخ المپیک شد. رضایی در المپیک لندن نیز یک مدال طلا کسب کرده بود و با این برنز تنها ورزشکار کشتی فرنگی است که در المپیک مدال گرفته است.
رضایی درباره ناکامی های کشتی فرنگی در المپیک، مدال های از دست رفته، فشارهای ایجاد شده روی محمد بنا و برخی مسائل دیگر صحبت هایی را انجام داد که ماحصل آن را در ادامه می خوانید:
زمان کمی برای آماده سازی داشتیم
ما با اهداف بزرگی به المپیک رفته بودیم؛ تمام هدفمان این بود که نتایج دوره قبل را تکرار کنیم اما متاسفانه نشد. نمی خواهم بهانه بیاورم اما واقعیت این بود که زمان کمی برای آماده سازی داشتیم. شما به این مساله دقت کنید که محمد بنا فقط 8، 9 ماه قبل از مسابقات المپیک هدایت تیم را بر عهده گرفت و زمان زیادی نداشتیم که بتوانیم خود را برای رسیدن به شرایط ایده آل آماده کنیم. با این حال همه چیز خوب پیش می رفت ولی در جریان مسابقات آن اتفاقات تلخ افتاد.
از نظر بدنی کم آوردیم
در روزهای گذشته خیلی ها از شرایط بدنی فرنگی کاران انتقاد کردند و من هم این موضوع را قبول دارم. واقعا برای خودم هم سوال است که چرا باید از نظر بدنی کم بیاوریم. ما آماده بودیم و تلاش کرده بودیم؛ هرگز فکر نمی کردیم این اتفاق بیفتد اما در روز مسابقه از نظر بدنی کم می آوردیم. حتی درباره حمید سوریان او از نظر فنی از همه حریفان خود برتر بود اما از نظر بدنی کم آورد و ناکام شد.
نباید سوریان را سرزنش کرد
من فکر می کنم حمید سوریان کمی خسته شده بود. او 3 بار به مسابقات سنگین انتخابی رفت و فشار زیادی را تحمل کرد. بدون شک سوریان یکی از بهترین های دنیا است و نباید اینقدر از او انتقاد شود و این سرزنش ها شایسته حمید نیست. او 3 بار وزن کم کرد و همه اینها باعث شد با وجود سرتر بودن نسبت به حریفان بدنش خالی کند و نتواند نتایج خوب گذشته را تکرار کند.
ناداوری علیه ایران شد
من نمی خواهم ناکامی کشتی گیران را به گردن داوران بیندازم اما واقعیت این است که ناداوری های زیادی علیه کشتی ایران رخ داد. متاسفانه کشورما از نداشتن کرسی بین المللی ضربه می خورد. من در مصاف با کشتی گیر کوبایی خودم احساس کردم که نمی خواهند برنده باشم. این مساله وجود دارد و باید فکری اساسی برای حل آن کرد.
همه دنبال طلا بودیم اما...
همه ما برای کسب مدال طلا به المپیک رفته بودیم. خودم هم انگیزه زیادی داشتم تا بتوانم نتیجه لندن را تکرار کنم اما نمی دانم چرا نشد. البته این مدال برنز هم واقعا برایم ارزشمند است اما دوست داشتم با کسب طلا هموطنانم را خوشحال کنم. من به روند خودم ادامه می دهم و اگر فرصت شد و به المپیک توکیو رفتم، شاید مدال طلای این مسابقات را کسب کردم.
با دعای مادرم پرافتخارترین شدم
من همیشه حواسم به کارم بوده و از حاشیه دوری می کنم. اگر الان پرافتخارترین کشتی گیر ایران در فرنگی المپیک شده ام هم یادم نمی رود که با دعای مردم و مادرم رقم خورده است. دست تک تک آنهایی که به من کمک کردند را می بوسم و امیدوارم نماینده شایسته ای برای کشورم باشم.
با دیدن اشک های بنا ناراحت شدم
محمد بنا مربی بزرگی است و فکر می کرد ما در ریو هم مثل لندن عالی ظاهر می شویم. بنا روی کشتی گیرانش خیلی حساب کرده بود و وقتی دید نتیجه ای که انتظارش را دارد، محقق نمی شود، بغضش ترکید. بنا فشار زیادی را تحمل می کرد و با دیدن شرایط موجود دیگر داشت منفجر می شد. واقعا با دیدن اشک های او ناراحت شدم. برای او آرزوی موفقیت می کنم و انشاءالله در آینده شرایط بهتری برایش رقم بخورد. ما دوست داریم او بماند و کارش را ادامه دهد تا در آینده این نتایج جبران شود.