پرسپولیس و ذوب آهن در هفته 26 لیگ برتر به مصاف هم رفتند اما این دیدار با تساوی 1 بر 1 خاتمه یافت. پرسپولیس یک بار دیگر در شرایطی که فرصت خوبی برای نزدیک شدن به صدر جدول و افزایش فشار روی رقیب همشهری داشت، چوب شروع توام با غفلت و بی مسئولیتی خود را خورده و در ادامه نیز در استفاده از موقعیت‌های خود ناکام ماند. شاید یک معجزه این تیم را به‌عنوان قهرمانی برساند، اما تیمی که به این راحتی مقابل شهر خودرو، هوادار، نفت آبادان، استقلال و ... فرصت‌های خوب خود را از دست می‌دهد، احتمالا لایق کسب عنوان قهرمانی در پایان فصل نخواهد بود.
پرسپولیس در این فصل در بسیاری از مسابقات خود می‌توانست به برتری برسد، اما زیرکی و هوشمندی به وضوح نسبت به فصول قبل در سبک بازی این تیم کمتر دیده شد و احتمالا رویای قهرمانی این‌گونه بر باد رفت.
پرسپولیس را می‌توان در یک عبارت خلاصه کرد؛ فرصت سوزی- تیمی که در فصول قبل به بهترین شکل ممکن از حتی معدود موقعیت‌های گلزنی خود استفاده می‌کرد، در فصل جاری به کرات در از دست دادن فرصت‌های بسیار خوب خود درخشان ظاهر شده و امروز برابر ذوب آهن نیز این اتفاق تکرار شد. کافی‌ست یک بار برتری 0-3 این تیم در دوره گابریل کالدرون در اصفهان مقابل ذوب را بررسی کنید؛ استفاده تمام قد از موقعیت‌های گلزنی- اتفاقی که در فصل جاری شاید حتی یک بار نیز رخ نداده است.
ارسال‌های رامین رضاییان احتمالا در حال حاضر در فوتبال ایران رقیبی ندارد و این بازیکن باتجربه قادر است از هر ارسال خود یک موقعیت خوب گلزنی بسازد. اما این بازیکن با توجه به میل ذاتی به شرکت در حملات، در روزهای اوج و جوانی خود نیز در امور دفاعی کمی متزلزل ظاهر می‌شد و امروز نیز تک گل ذوب آهن روی عدم پرس مناسب این بازیکن و نزدیک شدن به مسعود ابراهیم‌زاده به ثمر رسید. اینجاست که اثرات جدایی عجولانه مهدی شیری بیشتر نمایان می‌شود. احتمالا انتقال رامین به پست وینگر در فصل بعد سودآوری بیشتری برای قرمزپوشان خواهد داشت.
فلسفه تعویض‌های یحیی گل محمدی حداقل برای بخشی از هواداران پرسپولیس قابل فهم نیست. به زمین آوردن مکرر علیرضا ابراهیمی بلندقد احتمالا برای استفاده از قدرت سرزنی این بازیکن و همزمان بیرون کشیدن رامین رضاییان که متخصص ارسال‌های دقیق است. این تنها یک نمونه از تصمیمات سرمربی پرسپولیس در طول فصل بود که به نظر فارغ از تکیه بر فلسفه بازی تیم و بیشتر بر پایه افکار آنی و لحظه‌ای یحیی بوده است.
علی شجاعی هر گاه در این فصل در ترکیب پرسپولیس قرار گرفته عملکرد به مراتب بهتری از سعید آقایی ارائه داده است. ورود اجباری این مدافع سمت چپ باعث شد قرمزپوشان در نیمه دوم بسیاری از حملات موفق خود را از این جناح ترتیب دهند و حتی یک بار خود علی شجاعی فاصله‌ای تا گلزنی نداشت که عکس العمل درخشان سنگربان ذوب آهن این اجازه را نداد. پاس گل درخشان مقابل سپاهان، درخشش مقابل مس رفسنجان و ... علی شجاعی تقریبا در فصل جاری هر وقت فرصت داشته خوب بازی کرده و معمولا پاسخ این درخشش نیز نیمکت نشینی‌های متوالی بوده است.
در روزهای پایانی فصل نیز هنوز و بر خلاف فصول گذشته، مدافعان میانی پرسپولیس در پیدا کردن فاصله مناسب بین خود و پوشش تمامی نقاط خطرناک محوطه جریمه به ثبات قابل قبولی دست پیدا نکرده‌اند. اگر تیم حرفه‌ای‌تری به جز ذوب آهن حریف پرسپولیس بود، اینقدر فضا در بین مدافعان میانی این تیم به خصوص در نیمه اول وجود داشت که می‌توانست حداقل یک بار دیگر به گل برسد.
ورای تمامی این تفاسیر در طول فصل، قرمزپوشان به وضوح از نظر مهره نسبت به فصول قبل دچار افت محسوسی شده‌اند. درون دروازه، در قلب خط دفاعی، در میانه میدان و در پست مهاجم نوک، پرسپولیس مهره‌های ارزشمندی را از دست داد و بازیکنان جانشین اصلا نتوانستند انتظارات را برآورده کنند. نکته خوشحال کننده برای یحیی گل محمدی این است که او احتمالا یک پنجره دیگر برای جبران اشتباهات و پاک کردن مهر متخصص خریدهای ناکارآمد از پیشانی خود خواهد داشت.
حتی پرداختن در حد یک پاراگراف به حواشی قبل از مسابقه در مورد مهدی تاتار هم بی ارزش خواهد بود. اطلاق کلمات تند و خشن در فضای هواداری فوتبال ایران قبح خود را از دست داده و تقریبا هر هفته شخص یا افرادی مورد شدیدترین انتقادات قرار می‌گیرند. ذوب آهن یکی از دشوارترین رقبای پرسپولیس در طول فصل بوده و از بسیاری از تیم‌های بزرگ از جمله سپاهان، استقلال و فولاد روی دروازه قرمزپوشان بیشتر موقعیت گلزنی ایجاد کرد.
خلاصه بازی پرسپولیس و ذوب آهن
خلاصه بازی پرسپولیس و ذوب آهن را می توانید مشاهده کنید.
