سرویس مذهبی افکارنیوز- امام حسین علیه السّلام با بدنی آغشته به خون، خود و یارانش که با وی کشته شدند در جلو پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم می ایستند. چون پیغمبر او را می نگرد زار زار می گرید. از گریه او اهل آسمان و زمین گریه می کنند فاطمه زهرا علیها السّلام هم ناله جانکاه از دل پر الم بر می آورد از ناله و شیون و گریه و زاری آن حضرت زمین و اهل زمین متزلزل می گردند.
سپس امیرالمؤمنین و امام حسن در سمت راست پغمبر و فاطمه زهرا علیها السّلام در سمت چپ آن حضرت قرار می گیرند. پیغمبر او را در آغوش می گیرد و می گوید: یا حسین فدایت گردم دیده گانت روشن باد و دیده گان من هم روشن باد سپس همراه سیدالشهداء عموی پیغمبر در سمت راست آن حضرت می ایستد و در سمت چپ جعفر بن ابی طالب(طیار) قرار می گیرد ناگاه خدیجه کبری و فاطمه دختر اسد(مادر علی علیه السّلام) محسن سقط شده فاطمه زهرا را به دست گرفته ناله کنان به نزد پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلّم می آیند و مادرش فاطمه علیها السّلام این آیه قرآن را می خواند:
«هذا یومکم الذی کنتم توعدون یوم تجد کل نفس ما عملت من خیر محضراً و ما عملت من سوء تود لوان بینها و بینه امداً بعیداً» ۱
یعنی این است آن روزی که بر شما وعده شده بود امروز هر کس کار نیکی کرده یا عمل بدی نموده عمل خود را خواهد یافت امروز هر کس آرزو می کند که کاش میان او و عمل بدش زمان متمادی فاصله بود. ۲
منبع:
۱. سوره آل عمران.
۲. مهدی موعود، ص ۱۱۷۳.
۳. چهره درخشان حسین بن علی علیه السّلام، ص ۲۴۲.
