محمدهادی رضوی سرمایه گذار فصل اول سریال «شهرزاد» ویژه شبکه نمایش خانگی که از اواخر توزیع فصل اول شائبه استفاده از پول های مشکوک در ساخت آن مطرح شد درباره آفت ورود این پول ها به شبکه نمایش خانگی و سینما گفت: از آنجا که عرصه فرهنگ و هنر عرصه ای پاک است وقتی کسی می خواهد ظاهر پول های خود را موجه و تمیز جلوه دهد می تواند با ورود به این عرصه وجهه ای متفاوت از خود و دارایی ها و نحوه خرج آن ارایه دهد.
وی با اشاره به اینکه مساله پولشویی بیشتر برای رقم های بزرگ استفاده می شود، بیان کرد: پول کثیف از طریق تجارت سیاه به وجود می آید و اصطلاح پولشویی بیشتر برای پول های بزرگ استفاده می شود البته این اتفاق گاهی درباره رقم های کم هم رخ می دهد.
سرمایه گذار فصل اول سریال «شهرزاد» افزود: البته برای من جای تعجب دارد که کسی پول های کثیف خود را به سینما بیاورد تا پوششی برای آن باشد زیرا آن فرد با ورود به سینما خود را در معرض دید قرار می دهد و کارهایش زیر ذره بین می رود.
وی با اشاره به اینکه گاهی منشا برخی از پول ها درست اما روند دستیابی به آنها اشتباه است، گفت: نمی شود گفت به دلیل اینکه رقم ساخت یک فیلم بالا بوده در آن پولشویی رخ داده است چراکه اگر این موضوع را عنوان کنیم دیگر هیچکس به سمت این نوع سرمایه گذاری نمی آید. آیا واقعا بخش خصوصی نباید به تولید آثار پرخرج ورود پیدا کند؟ آیا باید فقط بخش دولتی پروژه های بزرگ و پرخرج را انجام دهد؟
خرج فصل اول سریال «شهرزاد» چقدر بود؟
رضوی با بیان اینکه وقتی حرف از پولشویی به میان می آید تصور همه پروژه «شهرزاد» است، عنوان کرد: من در فصل اول «شهرزاد» حضور داشتم و رقم های این پروژه متعارف بود. در آن زمان سعید ملکان مدیر مالی این پروژه و عملا تهیه کننده فصل اول «شهرزاد» بود و همه حساب و کتاب ها را انجام می داد. خرج ما در فصل اول این سریال از ساخت یک سریال الف ویژه در تلویزیون کمتر بود و به طور میانگین با هزینه تبلیغات چیزی حدود ۱۲ میلیارد تومان خرج آن فصل شد. البته از یک جایی به بعد عملا ما را در کار انجام شده قرار دادند به این نحو که ابتدا قرار بود سریال با یک رقم دیگر ساخته شود ولی وسط کار آقای فتحی گفت باید زودتر کار تمام شود و به این نحو هزینه ها بالاتر رفت.
حقوق سوپراستارهایمان ماهی ۲۵ میلیون تومان بود
این تهیه کننده عنوان کرد: ما در فصل اول «شهرزاد» دستمزد بالایی به کسی ندادیم و همه چیز براساس عرف روز سینما بود برای مثال طبق آنچه که به من اطلاع دادند ماهی به طور میانگین ۲۵ میلیون تومان به سوپراستارها دادند که به نظرم مبلغ استانداردی بود چون بازیگران ما به جای ایفای نقش در این سریال می توانستند در طول یک ماه یک فیلم سینمایی بازی کنند و بین صد تا صد و پنجاه میلیون تومان بابت آن بگیرند.
رضوی با اعلام اینکه سعید ملکان را به عنوان یک استانداردساز قبول دارد، اظهار کرد: ما آن موقع مدیر مالی را عوض کردیم و به جای او ملکان را آوردیم. با توجه به اینکه او به درستی کار خود را بلد است و کارهای بزرگی ساخته نمی توان گفت که با این حوزه آشنا نیست و تا وقتی ملکان در پروژه حضور داشت از خرج های اضافه جلوگیری شد حتی وقتی در آلمان افتتاحیه برگزار کردند نه من و نه آقای ملکان به آن افتتاحیه نرفتیم زیرا موافق این کارها نبودیم.
وی با اشاره به اینکه تعریف اقتصادی‌شان در «شهرزاد» درست بود و کسی اجازه استفاده از پول های نامشروع در این پروژه را نداشت، ادامه داد: اگر کسی آن زمان یک فیلم یک ساعته می ساخت بین یک تا یک و نیم میلیارد تومان هزینه داشت اما «شهرزاد» که معادل ۲۸ فیلم سینمایی بود ما رقم استانداردی خرج کردیم. همان موقع هنرپیشه های درجه یک برای ایفای نقش در یک فیلم سینمایی بین هشتاد تا صد و پنجاه میلیون تومان می گرفتند در حالی که در فصل اول «شهرزاد» در یک سال این پول را دریافت کردند.
نباید به سوپراستارها پول اضافه داد چراکه درآمد آنها تضمین شده است اما روا است به عوامل فنی پروژه ها دستمزد بیشتری داده شودرضوی با بیان اینکه مخالف این است که یک سلبریتی ماهی ۲۰۰ میلیون تومان بگیرد و هیچوقت چنین پول هایی را به چنین اشخاصی نمی دهد، عنوان کرد: به نظرم نباید به سوپراستارها پول اضافه داد چراکه درآمد آنها تضمین شده است اما روا است به عوامل فنی پروژه ها دستمزد بیشتری داده شود به همین دلیل در فصل اول این سریال تاکید ما بر این بود که عوامل فنی درآمد زیادی داشته باشند زیرا معتقد بودیم سلبریتی ها به هر نحوی پول خود را می گیرند اما عوامل فنی با اینکه کار زیادی می کنند ولی دیده نمی شوند.
وی درباره اینکه با ورود این پول ها بخش خصوصی از بین می رود، اظهار کرد: چنین پول هایی همه را گرفتار می کند و درست مثل لقمه حرام است که هم فرد را خراب می کند و هم اجتماع را نابود می کند. وقتی پول مشکوکی به سینما می آید باعث می شود کسی که با پول اندکی کار می کرده دیگر نتواند فیلم بسازد و به همین نحو سینمای مستقل از بین می رود. آفت دیگر این است که در حالی که می شود با یک میلیارد تومان یک فیلم کامل ساخت، همین مقدار صرف دستمزد چند بازیگر می شود که با این روند توقع هنرپیشه ها بالا می رود و دیگر کسی نمی تواند با آنها کار کند و در آینده همین بازیگران بیکار می شوند.
رضوی با بیان اینکه برخی پروژه ها سرمایه ای با منشا دروغین دارند و افراد فقط می خواهند پولی خرج کنند و بازگشت آن پول برایشان اهمیتی ندارد، گفت: من خودم سعی می کنم به طور مستقیم با بازیگران رو به رو نشوم. وقتی موضوعاتی مثل درخواست های غیرعادی دستمزد پیش می آید باید تهیه کننده را هم مقصر دانست زیرا برخی از آنها جلوی زیاده خواهی هنرپیشه ها نمی ایستند. یک هنرپیشه در یک فیلم نباید بیش از ۱۵۰ یا ۲۰۰ میلیون تومان بگیرد اما جالب است که گاهی می شنویم به جای دستمزد، دلار یا ماشین می خواهند اما سوال این است که این بازیگران مگر چه می کنند که این توقع ها را دارند؟
این سرمایه گذار درباره راهکارهای مقابله با این امر اظهار کرد: به نظرم راه مقابله با ورود چنین پول هایی به این حوزه این است که استانداردی مثل سازمان لیگ فوتبال داشته باشیم تا برای دستمزد هنرپیشه ها یک سقفی قرار دهد و فیلم ها را درجه بندی کند ضمن اینکه قراردادها نیز زیر نظر سازمان سینمایی باشد و از نهادهای امنیتی استعلام شود که آیا تهیه کنندگان مشکل مالی دارند یا خیر.
وی در پایان درباره جدیدترین فعالیت هایش گفت: در حال حاضر منتظرم وقت سعید ملکان آزاد شود تا ببینیم امکان همکاری داریم. این روزها فضای اقتصادی ملتهب است و باید ببینیم فضای کار در شبکه نمایش خانگی به چه شکل می شود.
