سرانجام نشست ورشو، باوجود هیاهوی مقامات آمریکایی و گروه‌های ضد انقلاب بدون هیچ‌گونه اشاره‌ای به نام ایران (در بیانیه پایانی رسمی نشست) به کار خود پایان داد. اکثریت قریب به اتفاق رسانه های غربی، اذعان دارند که میان هدف اعلامی اولیه مقامات آمریکایی و خروجی نهایی این نشست تناسبی وجود نداشته است.
مایک پمپئو ماه گذشته اعلام کرده بود که نشست ورشو بر نقش مخرب! ایران در منطقه غرب آسیا تمرکز خواهد داشت. به عبارت بهتر مقامات آمریکایی در صدد آن بودند تا نشست ورشو را به نقطه آشکارساز " ایران‌ستیزی" در نظام بین‌الملل تبدیل کنند.
در این میان مروری بر سه پیام اصلی نشست ورشو خالی از تامل نیست: پیام اول: انزوای بین‌المللی آمریکامغایرت هدف‌گذاری اولیه و خروجی نهایی نشست ورشو با یکدیگر، باردیگر انزوای ایالات متحده آمریکا در نظام بین‌الملل را به تصویر کشید.
اگرچه ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ از بازگرداندن اقتدار ایالات متحده در جهان سخن به میان آورده بود، اما نشست ورشو نشان داد که کاخ سفید حتی در اقناع و همراه‌سازی متحدان نزدیک خود ناکام مانده و عدم همراهی کشورهای اروپایی با واشنگتن این نشست ضد ایرانی بیانگر همین حقیقت است.
بسیاری از مقامات سابق آمریکایی ازجمله جیمی کارتر، برژینسکی و بیل کلینتون از پایان دوران نظام تک قطبی سخن گفته بودند اما امروز ما شاهد انزوای عینی کاخ سفید در معادلات جهانی هستیم.
این انزوای بین‌المللی، معلول حضور دموکرات‌ها یا جمهوری‌خواهان در کاخ سفید نبوده و برگرفته از ساختار جدیدی است که در مناسبات بین‌المللی و بین بازیگران جهانی حاکم شده است. بر این اساس، واشنگتن دیگر توان و قدرت لازم برای تحمیل اراده خود به دیگر بازیگران جهانی را از دست داده است.
پیام دوم:
پیوند میان تروریسم مولد و تروریسم تکفیریحادثه تروریستی در جاده خاش- زاهدان که به شهادت ده‌ها تن از پاسداران عزیز کشورمان انجامید، آن‌همدرست همزمان با برگزاری نشست ورشو، پیوند میان تروریسم مولد (تروریسم آمریکایی) و مهره‌های آن، یعنی تروریست‌های تکفیری را به اثبات رساند.
در این معادله، ما با شبکه و منظومه‌ای مواجه هستیم که راس آن را ایالات متحده آمریکا و رژیم صهیونیستی و سرانگشت‌های آن را تروریست‌های تکفیری (به عنوان مجریان اوامر واشنگتن و تل آویو) تشکیل می‌دهند. این پیوند مدت‌هاست میان ایالات متحده و تروریسم تکفیری برقرار شده است، با این‌حال طی هشت سال اخیر و متعاقب تحولات جاری در منطقه (خصوصاً سوریه و عراق) شاهد پررنگ‌تر شدن آن بوده‌ایم.
پیام سوم: قدرت منطقه‌ای روزافزون ایران
سومین و مهم‌ترین پیام نشست ورشو، مربوط به افزایش تصاعدی قدرت منطقه‌ای جمهوری اسلامی ایران است. یکی از اصلی‌ترین دلایل شکست نشست ورشو (برخلاف اراده آمریکا و متعلقات واشنگتن) سردرگمی سران کاخ سفید در قبال قدرت تاثیرگذار و غیرقابل انکار منطقه‌ای کشورمان است. بدیهی است که هر اندازه این تعلل و سردرگمی ادامه پیدا کند، ایالات متحده آمریکا هزینه‌های سنگین‌تری در تقابل با ایران اسلامی متحمل خواهد شد. در این روند پیچیده، نه تنها دولت دونالدترامپ، بلکه دولت‌های بعدی آمریکا نیز چاره ای جز تسلیم در برابر "ایران قدرتمند" و شناسایی و پذیرش آن در منطقه و نظام بین‌الملل نخواهند داشت.حقیقتی که بسیاری از استراتژیست‌های غربی نسبت به آن تاکید دارند.
حنیف غفاری
