موشک سجیل یک موشک هدایت نیمه‌فعال راداری ساخت جمهوری اسلامی ایران است، که ورژن تغییر کاربری داده شده و مهندسی معکوس موشک زمین‌به‌هوای ام‌آی‌ام ۲۳ هاوک محسوب می‌شود.
موشک هاوک در دوران حکومت پهلوی از آمریکا خریداری و به خدمت گرفته شد. در سال ۱۳۶۵ در پی فرسایشی شدن جنگ جمهوری اسلامی ایران و عراق و کمبود قطعات و تسلیحات اف ۱۴ تامکت مانند موشک فینیکس، نیروی هوایی جمهوری اسلامی ایران با به کارگیری یکی از خلبانان آزمایش کننده خود به نام سروان خلبان فریدون علی‌مازندرانی و بهره‌گیری از طرح رژیم صهیونیستی مبنی بر بکارگیری موشک هاوک بر جنگنده فانتوم که احتمالاً این طرح به همراه تعداد کثیری از این موشک در ماجرای ایران کنترا یا همان مک‌فارلین وارد ایران شد، توانست این موشک را تا سال ۱۳۶۷ با رادار ای.ان/ای.دابلیو.جی ۹ هماهنگ کرده و از پلتفرم تامکت شلیک کند.
موشک سجیل یک موشک ضد هواپیمای بسیار قوی است. کلاهک این موشک ۵۴ کیلوگرم در نمونه زمین به هوای هاوک است. اما در موشک سجیل به دلیل افزودن اویونیک جدید جهت همخوانی با رادار ای.ان/ای.دابلیو.جی-۹ تامکت مقدار خرج انفجاری به طور محسوسی کاهش یافته و تنها از ۳۸ کیلوگرم خرج انفجاری استفاده می‌کند. با این وجود باز هم طبق استانداردهای موشک‌های میان‌برد این مقدار مواد منفجره برای یک موشک میان‌برد هواپایه زیاد است. معمولاً از موشک‌هایی با این مقدار خرج جنگی جهت انهدام بمب افکن‌هایی نظیر توپولف ۹۵ یا بوئینگ بی ۵۲ استراتوفورترس استفاده می‌شود. این وزن زیاد در حدود ۵۰۰ کیلوگرم برای یک موشک هواپایه باعث ایجاد محدودیت حمل توسط جنگنده میگرد. به همین دلیل جنگنده تامکت تنها دو تیر از این موشک را می‌تواند در پایلون زیر بال حمل کند. در حالی که تامکت در حالت استاندارد می‌تواند شش موشک ایم-۵۴ فینیکس و دو موشک حرارتی ایم ۹ سایدوایندر یا چهار تیر موشک فینیکس دو تیر موشک ایم ۷ اسپارو و دوتیر موشک حرارتی سایدوایندر حمل کند.
به گفته ی سرهنگ علی مازندرانی، ارتش جمهوری اسلامی ایران و کتاب نبرد در آسمان نوشته سرتیپ فضل الله جاویدنیا این موشک توانسته است در سال ۱۳۶۷ یک میگ ۲۹ نوع A را توسط اف ۱۴ به هدایت کاپیتان عادلی منهدم کند. بعد از جنگ وزارت دفاع جمهوری اسلامی ایران با تولید داخلی ورژن‌های مختلف موشک هاوک موسوم به سامانه مرصاد، سامانه شلمچه، سامانه شاهین و موشک هوا به هوای سجیل این تسلیحات را بومی سازی کرد.
جهاد خودکفایی ارتش جمهوری اسلامی ایران با همکاری وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، طی تغییراتی توانسته است ضمن کاهش وزن موشک سجیل با حذف موتور اولیه و برخی سامانه‌های شلیک از زمین با افزایش سوخت اصلی برد این موشک را به ۹۰ کیلومتر افزایش دهد. وزارت دفاع در حال مشغول انجام تست‌هایی جهت ارتقاء هدایت این موشک به شلیک کن و فراموش کن و همچنین تغییر موتور موشک و لود سوخت جدید به منظور افزایش سرعت موشک به ۴ تا ۵ ماخ است. ضمناً بعد از دفاع مقدس مشکل عدم تأخیر لانچر موشک به جهت جدا شدن از پایلون جنگنده و امکان آسیب رسیدن به جنگنده حل شد و اکنون موشک سجیل از یک موتور تأخیری استفاده می‌کند، به گونه‌ای که پس از فشار دکمه شلیک توسط خلبان، موشک از جنگنده جدا شده و پس از ۱۰ متر سقوط و فاصله‌گیری از جنگنده موتور خود را روشن کرده و به سمت هدف پیش می‌رود.
مشخصات
نوع: موشک هوا به هوای میان‌برد
خاستگاه: جمهوری اسلامی ایران
طراح و سازنده: سازمان هوافضای وزارت دفاع جهاد خودکفایی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران
تاریخ طراحی: ۱۳۶۶/۵/۲۱
قیمت واحد: 100000 هزار دلار
تاریخ تولید: ۱۳۶۷/۱/۱۵
وزن: ۵۰۰ کیلوگرم
طول: ۵ متر
قطر: ۳۷ ساتیمتر معادل ۳۷۰ میلیمتر
موتور: سوخت جامد
برد موثر: در این نمونه به دلیل حذف موتور مرحله اول و سبک شدن موشک و همچنین حذف معضل ارتفاع برد به ۹۰ کیلومتر افزایش یافته است
سرعت: ۲٫۴ ماخ باسوخت قدیمی ۴ ماخ با سوخت جدید
سامانه هدایت: نیمه فعال راداری در نمونه قدیمی، شلیک کن فراموش کن در نمونه جدید
سکوی پرتاب: جنگنده رهگیر اف-۱۴ تام‌کت‌های ایران
تئودور پوستل استاد یهودی‌الاصل دانشگاه ام.آی.تی آمریکا دارای مدرک دکترای مهندسی هسته‌ای و کارشناس علوم نظامی آمریکا، سجیل را موشکی می‌داند که زمان درگیری نظامی میان صهیونیست‌ها و ایران، این رژیم را فلج خواهد کرد و سرعت در پرتاب و دقت این موشک را برگ برنده سجیل در برابر سامانه گنبد آهنین می‌خواند.
اکنون چند صباحی است که سپاه پاسداران انقلاب اسلامی موشک‌های خود را در غیاب پدر موشکی ایران یعنی حاج حسن طهرانی‌مقدم شلیک می‌کند؛ بزرگ مردی که هدف اصلی زندگی خود را بر مبنای نابودی رژیم صهیونیستی بنا نهاده بود.
