این هم جلوه‌ای از قدرت خدا است. سازمانی که در دهه شصت مثل آب خوردن مردم را به گلوله می‌بست و در ارعاب و جنایت، دست کمی از داعش نداشت، حالا به‌اندازه چند ثانیه عکس آن زوج مفلوک را بر صفحه تلویزیون ایران می‌آورد و چنان کوتاه که اگر در آن لحظه اتفاقا داشتی پلکی می‌زدی، ممکن بود آن صحنه مضحک را از دست بدهی. مغزت که پیر شود، دورانت که گذشته باشد، ماجرایت که سر آمده باشد، همین می‌شود که به چیزهای کوچک‌دل خوش می‌کنی و مضحک می‌شوی. درکت را از واقعیت از دست می‌دهی و دیگر توان تحلیل نداری. خاصیت ظلم همین است که تاریخ انقضاء دارد. قرآن ظالمان را به کف روی آب مثال می‌زند. بشنو کلام نازنین قرآن را در آیه ۱۷ سوره رعد که می‌فرماید: «فَاحْتَمَلَ السَّیْلُ زَبَدًا رَابِیًا و َمِمَّا یُوقِدُونَ عَلَیْهِ فِی النَّارِ ابْتِغَاءَ حِلْیَةٍ أَوْ مَتَاعٍ زَبَدٌ مِثْلُهُ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ الْحَقَّ وَالْبَاطِلَ: و سیل کفى بلند روى خود برداشت و ازآنچه براى به دست آوردن زینتى یا کالایى در آتش مى‌گدازند هم کفى نظیر آن برمی‌آید خداوند حق و باطل را چنین مثل مى‌زند». منافقین، کفی بودند بر سیل انقلاب. مدتی بر این موج‌سوار بودند و سپس محو شدند. ماهیت باطل، جز این نیست. باطل، اصالتی از خود ندارد و همواره طفیل حق است. هر حرکت حقی که بخواهد در جهان راه بیفتد و هر طلای نابی که بخواهد به بازار گیتی راهی شود، لاجرم باید این کف‌ها را تحمل کند تا خداوند آن‌ها را محو سازد.
در آیه ۳۹ همین سوره رعد می‌فرماید: «یَمْحُو اللَّهُ مَا یَشَاءُ وَیُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْکِتَابِ: خدا آنچه را بخواهد محو یا اثبات می‌کند و اصل کتاب نزد اوست.» خداوند ماحی است و باطل را محو می‌کند. منافقین در مرصاد محو شدند و مهر «باطل شد» بر شناسنامه‌شان نقش بست. افسوس که در میان آن‌ها هیچ روشن‌دلی پیدا نمی‌‌شد تا ایشان را بگوید: «رفقا! بیایید دیگر خودمان را خسته نکنیم. چاهی که در مرصاد در کمین ما بود، عمیق‌تر از آن است که بتوانیم از آن بیرون بیاییم. ازاین‌پس دیگران تنها از ما صدای ناله خواهند شنید.» منافقین این روزها، مانند زورمندی شده‌اند که زمانی بر طبل جنگ می‌کوفت و اکنون، با تکه چوبی در خانه‌ها را می‌زند و می‌گریزد.
لات محله، کاش دستکم حرمت خود را نگه می‌داشت و در اوج، خداحافظی می‌کرد و اینگونه مذلت خود را به اثبات نمی‌رساند. نه اینکه نقل امروز باشد، شهادت شهید صیاد هم تقلای پس از شکست بود. رعد صیاد پیشتر کاشانه آن‌ها را به آتش کشیده بود. همانگونه که شهادت سردار دل‌ها توسط ترامپ، لگد یک شکست‌خورده بود. انتقامی زبون و بی‌معنا. عقل سازمان آن‌چنان زائل شده، که نکردند حداقل در روزی که شبش به‌احتمال‌زیاد تیم ملی فوتبال ایران به جام جهانی صعود خواهد کرد، این شیرین‌کاری را به نمایش نگذارند؛ چراکه در این زمان، ابتکار بامزه آن‌ها بیش‌ازپیش برای ملت بی‌اهمیت است و از چشم‌ها دور خواهد ماند. اما نباید از چاره‌اندیشی‌های علیل منافقان در عجب بود؛ چراکه سوره رعد در این مورد هم برای ما پاسخی دارد: «وَقَدْ مَکَرَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَکْرُ جَمِیعًا یَعْلَمُ مَا تَکْسِبُ کُلُّ نَفْسٍ وَسَیَعْلَمُ الْکُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ: و به‌یقین کسانى که پیش از آنان بودند نیرنگ کردند ولى همه تدبیرها نزد خداست آنچه را که هرکسی به دست می‌آورد می‌داند و به‌زودی کافران بدانند که فرجام آن سراى از کیست.»
جواد شاملو
