گروه اقتصادی- بر اساس آخرین آمار مرکز آمار ایران تعداد بیکاران در کشور حدود ۳ میلیون نفر و نرخ بیکاری ۱۱ درصد اعلام شده است اما جالب اینجاست مرکز پژوهش ها این امار را قبول ندارد و اعلام کرده به لحاظ شاخص بیکاری پنهان، جمعیت واقعی بیکاران حدود ۶ میلیون نفر و نرخ بیکاری ۵/۲۲ درصد و دو برابر آمار دولتی است.
به گزارش افکارنیوز، از سوی دیگر دولتی ها اعلام کرده اند که برای سال آینده ۵۰ هزارمیلیارد تومان راهزینه فرصت‌های اشتغال‌زایی خواهد کرداما با بررسی جدیدترین آمار مرکز پژوهش‌های مجلس مشخص می شود که اکنون ۲ میلیون و ۲۶۰ هزار نفر اشتغال ناقص، ۳ میلیون و ۲۰۳ هزار بیکار و ۴۲۰ هزار نفر هم از یافتن کار مأیوس شدهاند که جمعاً ۵میلیون و ۸۸۳ هزار نفر را شامل میشود و به واقعیت نزدیکتر است. درهمین حال مرکز پژوهش‌ها اعلام کرده تقریباً در تمامی استان‌های کشور، نرخ واقعی بیکاری (بیکاری پنهان) دو برابر آمار دولتی است.
کارشناسان معتقدند که آماری که مرکز آمار درباره میزان بیکاران ارائه داده با واقعیت همخوانی ندارد و از سوی دیگر شعار دولت برای ایجاد ۸۰۰ هزار شغل در سال گذشته اصلا قابل لمس نیست.
ابراهیم رزاقی از کارشناسان اقتصادی معتقد است: دولت، زمانی مدعی بود که سفره مردم، مهم است نه آمار؛ اما اگر آمار درست داشته باشیم، بهتر میتوانیم وضعیت را بسنجیم و شرایط بحرانی حال حاضر را که مردم برای بیکاری به صورت آشکار دغدغه دارند، مدیریت کنیم.
وی تاکید کرد که مردم مطابق قانون اساسی، حق دارند که کار آبرومند داشته باشند اما آمارهای دولت، واقعیت را وارونه جلو میدهد چراکه فردی را که به هر دلیلی درخواست رسمی کار نداشته و یا هفتهای یک ساعت دستفروش باشد نیز شاغل میداند. در شرایطی که بسیاری از شاغلان کشور با هفت تا ۱۲ ساعت کار در روز نمیتوانند، اجاره خانهشان را براحتی بپردازند و از سر استیصال در برخی مشاغل، روزگار می‌گذارنند که باید شمار زیادی از این‌ها را بیکار دانست. مگر میشود با حقوق ۹۲۰ هزار تومانی زندگی را به آسانی گذراند؟!
به گفته وی وقتی از جمعیت ۶۶ میلیون نفری افراد بالای ۱۰ سال در سن کار ۲۲ میلیون نفر شاغل هستند، یعنی ۴۴ میلیون ایرانی بیکارند؛ چه بخواهند کار کنند و چه جویای کار نباشند.
رزاقی افزود: وضعیت فعلی بیکاران کشور، فاجعهآمیز است. این وضعیت از سال ۶۸ تاکنون و پس از پیادهسازی سیاست سرمایهداری بتدریج ایجاد شده. در این ۳۰ سال حدود ۱۵۰۰ میلیارد دلار کالا و خدمات به کشور وارد شده و اگر میخواستیم مطابق معیارهای جهانی با ۱۰ تا ۲۰ هزار دلار یک شغل ایجاد کنیم، امروز میبایست بین ۷۵ میلیون تا ۱۵۰ میلیون شغل ایجاد میکردیم، اما فقط ۱۱ میلیون شغل ایجاد شده است!
از سوی دیگر رئیس کانون عالی شوراهای اسلامی کار کشور هم ضمن تأکید بر اینکه دولت، آمارسازی میکند بر این باور است که بیکاری به مرحله بحرانی رسیده است.
اولیا علی بیگی نیز معتقد است: آمار مرکز آمار و مرکز پژوهش‌های مجلس قطعاً مبتنی بر تعاریف خاصی است، اما این آمارها نباید منجر به فراموش کردن دغدغه اصلی خانوارهای ایرانی یعنی بیکاری جوانان تحصیلکرده شود.
وی افزود: نه دولت خاصی و نه وزارتخانه خاصی را نباید مقصر دانست. اصولاً با بیکاری نباید برخورد سیاسی داشت و لازم است با بسیج توان همه دستگاه‌ها و بخش خصوصی و نهادهای اقتصادی، مانع بروز بحران‌های بزرگتر شد.
علی بیگی اظهار داشت: از نظر ما کاری که با آن فرد نتواند، زندگی کم دغدغهای داشته باشد و در برابر تورم دوام بیاورد، کار نیست، بلکه نوعی بیکاری است. بنابراین نباید با آمارسازی خودمان را دور بزنیم! بلکه باید واقعبین بود و باور داشت که این آمارها مشکلات اجتماعی مردم را حل نمیکند و تسکینی برای جامعه نیست.
