پرسپولیس که پیش از این تیمی متعصب، متحد و سختکوش نشان داده بود، در تقابل با سپاهان هیچ یک از این ویژگی‌ها را بروز نداد و مجموعه‌ای شکست خورده و آسیب پذیر نشان داد. پرسپولیس به مانند استقلال، یک تیم بی تفاوت، پر از بازیکنان تکرو، به شدت بی آزار و بدتر از همه بی رمق بود. این درست که سرخ‌ها در دقایق ابتدایی بازی با پذیرش دو گل غافلگیر شدند، اما آنها می‌توانستند به بازی برگردند؛ می‌توانستند گل‌های خورده را جبران کنند و می‌توانستند پای هم بایستند و با سپاهان بجنگند، اما ویروس بی تفاوتی که در این فصل به جان استقلال افتاده پرسپولیس را هم گرفتار کرد و ما از پرسپولیس نمایشی دیدیم که قبلا نظیرش را استقلال بار‌ها به ما نشان داده بود؛ تیمی که عقب است، اما حال ندارد برای جبران گل خورده تلاش کند، تیمی که گل می‌خواهد، اما نمی‌تواند برای جبران گل خورده طرح و نقشه‌ای بریزد!
البته جالب اینجاست که استقلال در همین فصل بدش هم فعلا از پرسپولیس جلوتر است، پرسپولیس در تمام جام‌ها دستش از نشان کوتاه مانده، اما استقلال با تمام بد بودنش در این فصل، هنوز شانس بردن جام حذفی را دارد، هرچند در حضور سپاهانی که دیدیم، بردن جام برای استقلال خیلی سخت است!
