عبدالرضا فرجی راد سفیر اسبق ایران در مجارستان در خصوص رفتار کشورهای اروپایی در خصوص برجام با توجه به نزدیک شدن به پایان مهلت ۶۰ روزه اول ایران اظهار داشت: ما نباید انتظار داشته باشیم در مدت زمانی که به اروپاییها دادیم آنها کار خاصی را انجام دهند، وزیر خارجه آلمان که به ایران سفر کرد هم به این موضوع تاکید کرد که اروپا نمیتواند معجزهای کند.
اخبار سیاسی- وی گفت: به نظر من اروپاییها به دنبال این هستند که در مدت زمان ارائه شده از سوی ایران، آنها بتوانند مواد دارویی و غذایی را در سازوکار مالی اینستکس با ما مبادله کنند.
فرجی راد افزود: لذا من تصور نمیکنم ما بتوانیم چیزی از اروپا به دست آوریم، غیر از اینکه در مدت باقی مانده همین مواد دارویی و غذایی را با اروپاییها مبادله کنیم، بر همین اساس بعید میدانم که کار خاصی را انجام دهند.
سفیر اسبق ایران در نروژ تصریح کرد: روسها و چینیها و اخیراً هم ترکیه مطرح کردند که تمایل دارند با سازوکار مالی اینستکس با ایران همکاری داشته باشند. درواقع این سازوکار برای آنها پوششی برای کار کردن آنها با ایران خواهد بود. فکر میکنم اگر این سازوکار مالی راه اندازی شود با توجه به استقبال کشورهای مختلف از جمله روسیه، چین و ترکیه، بتوان از این طریق کارهای بیشتری صورت گیرد.
وی در خصوص اقدامات متقابل وزارت خارجه در مواجه با تروریسم اقتصادی آمریکا علیه ملت ایران، تصریح کرد: آن چیزی هم که شورای عالی امنیت ملی به عنوان واکنش ایران به بدعهدیهای طرف مقابل در برجام، مبنی بر کاهش تعهدات ایران در برجام، تصویب کرد از سوی وزارت امور خارجه در حال پیگیری است.
فرجی راد گفت: بعید میدانم غیر از برخی اقدامات تبلیغاتی و مکاتباتی با شخصیتهای بین المللی از جمله دبیرکل سازمان ملل کار بیشتری را بتوانیم انجام دهیم. شما ببیند در اتفاقی که در خلیج فارس رُخ داد و مدرکی هم دال بر دخالت ایران وجود ندارد، امارات سریع نامهای را برای دبیرکل سازمان ملل ارسال و ایران را متهم به نقش داشتن در انفجار نفتکشها میکند و این کار تبلیغاتی باعث میشود که دنیا، ترامپ و دنباله روهای آمریکا را مقصر آن حادثه ندانند بلکه ایران را مسبب آن بدانند.
سفیر اسبق ایران در مجارستان افزود: ما هم باید در خصوص مسائل مختلف حتی جزئیترین آنها از جمله آثار تحریمهای ظالمانه آمریکا در حوزه دارویی، بیمارستانها، تورم، سوءتغذیه و دیگر مشکلاتی که برای مردم ما ایجاد شده است، به صورت مستمر نامههایی را به دبیر کل سازمان ملل و رؤسای کشورهای مهم از جمله اعضای دائم شواری امنیت ارسال کنیم.