به گزارش افکارنیوز، اين بازيگر تئاتر و تلويزيون در گفتوگو با ايسنا، خاطرنشان كرد: در ابتدا با من در مورد لطيف و احمد صحبت شد. من فيلمنامه را خواندم و براي لطيف برنامهريزي كردم كه اگر قرار باشد لطيف را بازي كنم چه كاري بايد انجام دهم. براي احمد هيچ برنامهريزي نداشتم؛ وقتي كه قرار شد احمد را بازي كنم، هم نگران شدم، هم ترسيدم و هم وقت را در نظر گرفتم.

او ادامه داد: من دو سکانس را بازی کردم اما کاراکتر احمد هنوز در نیامده بود. سکانس سوم را که بازی کردم کاراکتر پیدا شد و من مجبور شدم دو سکانس قبلی را دوبله کنم تا یکدستی کاراکتر حفظ شود.

برق‌نورد تاکید کرد: به هر حال من با شروع تصویربرداری هم به کار ذهنی خود ادامه دادم و توقف نکردم. به سیروس مقدم هم گفتم من توقف نمی‌کنم و به جلو می‌روم فقط نگران این هستم که تضادی بین چیزی که الان هست و چیزی که بوده اتفاق بیفتد. در نهایت هم چون صدا را در سکانس‌های اول پیدا نکرده بودم، مجبور شدم بعد از پیدا کردن صدا، سکانس‌های قبلی را دوبله کنم.

این بازیگر درباره لهجه‌ای که برای کاراکتر احمد به کار برده توضیح داد: قصه در شهر کوچکی در ناکجاآباد اتفاق می‌افتد؛ بنابراین من هیچ لهجه‌ای را به کار نبردم بلکه به کلمات کشش دادم و نوعی آهنگ به آن‌ها دادم. طوری که احمد صحبت می‌کند لهجه جای خاصی نیست و اگر هم شبیه به منطقه خاصی است، قصد نداشتیم این اتفاق بیفتد.

وی افزود: من به دنبال لهجه خاصی که متعلق به منطقه خاصی باشد نگشته بودم. کشش‌ها و حالتی که احمد صحبت می‌کرد او را مظلوم‌تر می‌کرد به همین دلیل بود که آن را انتخاب کردم.

بازیگر نقش احمد در ادامه این گفت‌و‌گو درباره تفاوت احمد با سایر کاراکترهایی که به ایفای نقششان پرداخته بود گفت: ما بازیگریم و اگر قرار باشد همیشه یک نقش را بازی کنیم بازیگر نمی‌شویم. ما باید بتوانیم کاراکترهای مختلفی را بازی کنیم تا ارزش بازیگری نشان داده شود و مردم فکر نکنند چند نفر فقط با هم حرف می‌زنند. بلکه مساله خیلی پیچیده‌تر از این حرف‌هاست. اگر ما همیشه نقش‌های یکسان را بازی کنیم در این صورت است که در خیابان یک نفر جلوی ما را می‌گیرد و می گوید بچه من خیلی خوب ادا در می‌آورد و از ما می‌خواهد او را به تلویزیون ببریم.

برق‌نورد همچنین خاطرنشان کرد: بازیگرانی که در کارشان به تیپ تبدیل می‌شوند، یا نمی‌خواهند و یا نمی‌توانند طور دیگری باشند ولی ما چون عمری را در تئاتر گذرانده‌ایم و ۲۴ ۲۵ سال در تئاتر بوده‌ایم، به تمرین عادت داریم. ممکن است این نوع بازیگران به تمرین عادت نداشته باشند اما برای ما کاری که برایش تمرین در نظر گرفته نشود عذاب‌آور است.

او تاکید کرد: در «چک برگشتی» وقت من برای ایفای نقش بسیار کم بود همیشه هم نگران بودم و نمی‌دانستم چطور از آب در می‌آید. با این حال کاراکتر من در این زمان کم، نتیجه‌ی خوبی داشت اما اگر زمان بیشتری داشتیم و با نقش کلنجار بیشتری می‌رفتم شاید بهتر از این می‌شد.

او همچنين دربارهي فشردگي كار در سريال مناسبتي گفت: از زماني كه من متن را خواندم و قرارداد بستم و جلوي دوربين رفتم پنج روز بيشتر فاصله نبود به همين دليل فشار زيادي روي من بود. زماني كه تصويربرداري آغاز شد تنها سه قسمت از متن آماده شده بود و بقيه متن در طول كار نوشته شد.