: حالا تئاتر شده است خانه امید بازیگران. در روزگاری که همه از تعطیلی سینما و بی رونقی تلویزیون صحبت می کنند، گویا تئاتر گوی سبقت را از دو رقیب دیرینه اش ربوده و سوار بر اسب خوشبختی به شدت می تازاند. انگار تئاتر تنها عرصه ای است که تماشاگرانش اندک اما همیشگی اند.
بارها درباره علاقه مندی و هجوم بازیگران سینما و تلویزیون به صحنه تئاتر صحبت شده اما این بار قضیه کمی متفاوت تر است. اگر همین امروز بعدازظهر زمانی برای فراغت دارید، یک سر به تماشاخانه ایرانشهر بزنید، خدا را چه دیدید، شاید شانس یارتان بود و توانستید هنرمند محبوبتان را ببینید!
این شب ها یک نمایش متفاوت در سالن شماره یک ایرانشهر روی صحنه رفته است. تئاتری که ۳۵ شب روی صحنه می رود و ۳۵ بازیگر در آن بازی می کنند. هر شب یک بازیگر! رامبد جوان، سیامک انصاری، پیمان معادی، اشکان خطیبی، امیر آقایی، سروش صحت، هومن سیدی، بابک حمیدیان، مهرداد صدیقیان و کامبیز دیرباز از جمله چهره های نام آشنایی هستند که قرار است یک بار برای همیشه در این نمایش نوشته «تیم کراوچ»، نویسنده برجسته و مشهور بریتانیایی بازی کنند.
نکته جالب درباره نمایشنامه «درخت بلوط» این است که تیم کراوچ این نمایش را برای دو بازیگر نوشته، یکی از این بازیگران برای هر شب اجرا، متفاوت است. یعنی هر شب یک بازیگر. بازیگرانی که برای این نقش انتخاب می شوند هیچ وقت نمایشنامه را نخوانده و تمرین هم نکرده اند!
این بازیگران بخت برگشته بدون کمترین آگاهی از قصه نمایش روی صحنه می روند و همزمان با تماشاچیان، نمایش برای آنها هم اتفاق می افتد. دلیلش هم این است که متن نمایش باید برایشان تازگی داشته باشد تا بتوانند آن را جذابتر بازی کنند.
وحید رهبانی، کارگردان «درخت بلوط» در این باره به تماشا می گوید: «هر بازیگر در تمام عمرش تنها یک بار می تواند در این نمایش بازی کند! بازیگر بدون هیچ آگاهی از متن روی صحنه می رود و کارگردان توسط هدفون با او ارتباط می گیرد و در آن به او اطلاعات نمایش را می دهد!»
تا این لحظه که شما این گزارش را می خوانید، اشکان خطیبی، علی سرابی و رضا بهبودی در این نمایش روی صحنه رفته اند و قرار است یکشنبه مهدی پاکدل و دوشنبه سروش صحت به ایرانشهر بروند و با حضور در این نمایش هم خودشان غافلگیر شوند و هم بقیه. بازیگر ثابت این نمایش «رضا مولایی» است که هر شب باید روبروی یک بازیگر جدید ایفای نقش کند.
«درخت بلوط» نمایشی است درباره تقابل شک و یقین، واقعیت و تخیل؛ یکی از شخصیت های نمایش(بنا به ایجاب شغلش) همه چیز را طور دیگر می دیده و بعد از یک اتفاق وحشتناک، به ناچار همه چیز را همانطور که هست می بیند و همین باعثشده تبحر در شغلش را از دست بدهد.
حال آنکه دیگر شخصیت نمایش بعد از همان اتفاق وحشتناک دیگر نمی تواند همه چیز را همانطور که هست ببیند و از اینکه چشمش روی واقعیت بسته شده، سخت در عذاب است و زندگی خانوادگی اش در حال فروپاشی.
موضوع اصلی نمایش درباره عذاب وجدان است. هر دو شخصیت این نمایش، دچار عذاب وجدان هستند و هر دو در پی خلاصی از این عذاب. از آنجا که ممکن است روزنامه تماشا به دست بازیگرانی که قرار است روی صحنه بروند برسد، کارگردان این نمایش از ما درخواست کرد بیشتر از این درباره نمایش توضیح ندهیم تا قصه اش لو نرود!
به گفته رهبانی کارگردان «درخت بلوط»، اجرای این نمایش در ایران فرصتی مغتنم بود برای گرد هم آوردن هنرمندان برجسته تئاتر. اتفاقی که شاید در نوع خود بی نظیر باشد. این تئاتر کاری از گروه نقشینه است و هر شب ساعت ۱۸:۳۰ در سالن شماره یک تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه می رود.
اشکان خطیبی: اصولا ریسکم بالاست
اشکان خطیبی اولین بازیگری است که در نمایش «درخت بلوط» روی صحنه ایرانشهر رفته است. نمایشی که بازیگرانش قبل از حضور در آن هیچ اطلاعاتی از نمایشنامه ندارند. اشکان خطیبی ابتدای صحبت هایش دلایل حضور پررنگ تر بازیگران در تئاتر را اینگونه به تماشا توضیح داد: «این اتفاق هیچ ربطی به بازیگرها ندارد، چون سرچشمه خلاقیت سینما و تلویزیون مدت هاست به گِل نشسته و خشکیده است! بنابراین تئاتر دارد شبیه ادبیات قرن ۱۷ و نقاشی قرن ۱۹ می شود؛ یعنی جریانسازی دارد از طریقتئاتر اتفاق می افتد. با توجه به کم رونقی سینما و تلویزیون، جاره ای جز این هم وجود ندارد. دوست ندارم درباره بازیگران
دیگر صحبت کنم، تنها درباره خودم می توانم بگویم که فعلا دوست دارم تئاترهای خوب و تاثیرگذار بازی کنم.»
اشکان خطیبی درباره شیوه جدید نمایش «درخت بلوط» توضیح جالبی می دهد: «این اولین بار در ایران است که چنین شیوه ای در یک نمایش به کار گرفته می شود که به نوعی تئاتر درمانی به حساب می آید. اینکه بازیگر قبل از شروع نمایش هیچ اطلاعاتی درباره نقشش ندارد و زمانی که روی صحنه می رود تماشاگر دوست دارد همان بازیگر بی نقصی را ببیند که در نمایش ها و کارهای دیگر دیده است. بنابراین به تسلط و توانایی زیادی احتیاج دارد. در این نمایش بازیگر ناگهان در موقعیت هایی قرار می گیرد که باید به خوبی از پسشان بربیاید و درست ترین تصمیم را بگیرد.»
از او می پرسیم چرا از بین همه بازیگرهایی که قرار است در این نمایش بازی کنند، تو اولین بازیگری بودی که روی صحنه رفتی؟ «اصولا ریسکم بالاست، ولی حقیقت این است که خواسته کارگردان این بود که من اولین نفر باشم و من هم قبول کردم.»
