به گزارش افکارنیوزبه نقل از فارس، داریوش ارجمند شامگاه گذشته در مراسم اختتامیه بیست و چهارمین جشنواره تئاتر استانی اظهار کرد: هنر تئاتر از گنجینه سرشار نهاد انسان برمی‌خیزد و تجربه در آن حرف نخست را می‌زند.
وی افزود: هر هنرمند تئاتر به اندازه‌ای که در زندگی بازی کرده است، می‌تواند بر صحنه تئاتر هنرنمایی کند.
داور جشنواره تئاتر استان اصفهان با اشاره به اینکه تئاتر مادر هنرهای نمایشی است، تصریح کرد: با وجود اینکه در عصر کنونی، سینما و تلویزیون با فریبندگی تصاویر، رنگ و افکت‌های ویژه بر جهان مسلط شده است، اما نتوانسته زیبایی تئاتر را از میان بردارد، چرا که جای گرمای حضور بازیگر بر صحنه را چیزی نمی‌تواند، پر کند.
وی با اشاره به نقش پر رنگ تئاتر در میان دیگر هنرها ادامه داد: پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران و فرار برخی افراد این هنرپیشگان تئاتر بودند که به یاری سینما برخواستند و بار دیگر این هنر را زنده کردند.
ارجمند با اشاره به اینکه روح هنرمندان با عرق ریختن بر صحنه پالایش می‌شود، تاکید کرد: تئاتر سخت‌ترین هنر جهانی است، چرا که تنها هنری است که قهرمان آن همواره انسان است.
وی اضافه کرد: نقاشی به مهارت و نوازندگی به استعداد نیاز دارد، در سرودن شعر نیز سخن گفتن از اشیاء بی‌جان امکان‌پذیر است، اما تنها موضوع تئاتر انسان است و جز درباره انسان سخن گفتن چیز دیگری را در برندارد.
داور بیست و چهارمین جشنواره تئاتر استان اصفهان با اشاره به اینکه هنرمندان باید رسالت و تعهد تئاتر را به درستی بشناسند، گفت: برای رسیدن به این شناخت ابتدا باید هر فرد به خویشتن خویش مراجعه کند و چرایی کار و حرفه خود را دریابد.
وی اضافه کرد: اگر فردی در این راه قصد و نیت مناسبی نداشته باشد و بدون دغدغه و تنها برای تفریح به سراغ تئاتر رود، در واقع بزرگ‌ترین ستم را به خود و دیگران کرده است.
ارجمند با بیان اینکه هنرمندان باید از حکومت بر هنر خودداری کنند، تصریح کرد: صحنه تئاتر الگوساز است و هنرمندی که به این حرفه می‌پردازد، دیگر این آزادی را ندارد که هر پوششی داشته باشد و یا هر کاری که مایل بود انجام دهد.
وی افزود: صداقت، روراستی و بدون ریا بودن پیشه هنرمند این عرصه است و مهم‌ترین هنر وی نهادینه کردن این صفات در وجود خویش است.
این بازیگر تئاتر با اشاره به اینکه هنر تئاتر در اصفهان جایگاه توریستی داشته است، گفت: با وجود این پیشینه قوی هنر تئاتر در اصفهان باید جایگاه رفیعتری پیدا کند و این نیازمند کوشش اهالی تئاتر اصفهان است تا با همتی والا چراغ نیمه جان این هنر را پرفروغ سازند و کاری کنند که جماعتی بیش از پیش به استقبال آن برخیزد.
