امام حسن مجتبی علیه السلام در روایتی به نقش قرآن در صحنه قیامت اشاره کرده‌اند.
روایت زیر را از کتاب «ارشاد القلوب» منتشر می‌کنیم.
امام حسن مجتبی علیه السلام:
«إنَّ هذا القُرآنَ یَجِئُ یَوْمَ القِیمَةِ قائِدا و سائِقا یَقُـودُ قَوْما إلَی الجـَنـَّةِ أَحَلُّوا حَلالَهُ وَ حَرَّمُوا حَرامَهُ و آمَنُوا بِمُتَشابِهِهِ ویَسُـوقُ قَوْما إلَی النـّارِ ضَیَّعُوا حُدُودَهُ وأَحْکامَهُ وَاسْتَحَلُّوا حَرامَهُ.»
قرآن در صحنه قیامت به صورت رهبر و امام ظهور یافته، مردم را به دو دسته تقسیم می کند:
۱ ـ کسانی که به قرآن عمل نموده، حلال و حرام آن را همانگونه که هست بجا آورده اند و متشابه آن را با قلب پذیرا شده اند، قرآن اینان را به سوی بهشت جاویدان هدایت می‌نماید.
۲ ـ آنان که حدود و قوانینش را ضایع نمودند و محرّماتش را حلال شمرده و به آن تعدّی کردند، قرآن آنها را به سوی آتش (جهنّم) روانه می سازد.
ارشاد القلوب، دیلمی، ص۱۰۳
