جعفر نجفی کارگردان مستند بلند «چهره‌پرداز» که در بخش بلند مسابقه ملی پانزدهمین جشنواره بین‌المللی سینماحقیقت حضور دارد درباره این فیلم گفت: مستند «چهره‌پرداز» روایتی از یک زن بختیاری است که تلاش می‌کند در رشته چهره‌پردازی دانشگاه مشغول به تحصیل شود.
او درباره علت پرداختن به این سوژه گفت: دغدغه اصلی من قوم‌نگاری است، در قومی بزرگ شده‌ام که با لایه‌های زیرین آن کاملا آشنا هستم، اما باز هم به تحقیق و پژوهش در آن می‌پردازم. مستند «چهره‌پرداز» درباره برخی آداب و رسوم قوم بختیاری است که بعضی از آن‌ها جایگاه ویژه خود را دارند و برخی دیگر با ورود تکنولوژی نیازمند به‌روزرسانی هستند.
کارگردان مستند «آشو» درباره جای خالی مستند‌های قوم‌نگارانه در سینمای مستند گفت: در کارنامه بعضی از کارگردان‌های مستند، فیلم‌های مستندنگارانه دیده می‌شود، اما باز هم جای خالی آن در سینمای مستند و حتی جشنواره‌های داخلی دیده می‌شود. آسیب‌های اجتماعی بسیاری در قوم‌ها وجود دارند که باید آن‌ها را به نمایش در آوریم، مستند یکی از این راه‌هاست که می‌تواند به قوم‌نگاری و فرهنگ‌های مربوط به آن کمک کند.
نجفی در پاسخ به این پرسش که کدام یک از ویژگی‌های فیلم او می‌تواند مورد توجه داوران جشنواره «سینماحقیقت» قرار گیرد، بیان کرد: در فیلم‌هایم همیشه به دنبال به چالش کشیدن سوژه هستم و می‌خواهم آن را به صورت داستانی برای مخاطب بیان کنم. در لایه‌های زیرین فیلم «چهره‌پرداز»، رگه‌هایی از طنز وجود دارد که تلخی‌های فیلم را روتوش کند، همچنین سعی کرده‌ام در انتخاب عوامل از افرادی باتجربه و مهم استفاده کنم که در سینمای مستند تجربه داشته باشند.
این مستندساز تاکید کرد: «چهره‌پرداز» فیلمی شخصیت‌محور است، فیلمساز وارد زندگیِ شخصی می‌شود و آن را به تصویر می‌کشد، سینمای مستند بین‌الملل به سمت ساخت مستند‌های داستانی رفته است، به همین دلیل باید به مخاطبان جهانی این حوزه توجه کنیم، متاسفانه این مساله در ایران برای عده‌ای از کارشناسان و فیلمسازان به خوبی جا نیفتاده است.
نجفی درباره جشنواره «سینماحقیقت» و تاثیر آن بر آینده کاری فیلمسازان تصریح کرد: جشنواره «سینماحقیقت» پرچم و تنها تریبون فیلمسازان مستند است که طی سال‌ها به آن‌ها، به‌خصوص فیلمسازان مستقل انگیزه داده است، به همین دلیل در آینده کاری آن‌ها تاثیر مستقیم می‌گذارد. حضور در جشنواره‌های بین‌المللی و موفقیت در آن‌ها باعث می‌شود که فیلمساز نسبت به ساخت آثار آینده‌اش حساسیت بیشتری به خرج دهد.
او در پایان مطرح کرد: سینمای مستند از نظر بودجه مظلوم‌ترین بخش سینمای ایران است و بخش خصوصی نیز با مشکلات بسیاری روبه‌رو است، فیلمساز برای دیده شدن فیلمش، اثری را به تولید می‌رساند و اکران آنلاین به دیده شدن آن توسط همه مردم کمک می‌کند.
