یحیی مرادی گفت: سرشماری از گونه‌های حمایت‌شده قوچ و میش، کل و بز، آهو به‌منظور آگاهی از چگونگی تغییرات جمعیت گونه‌های موردنظر و کسب اطلاعات لازم در خصوص وضعیت آماری و پراکنش این پستانداران در مناطق شرقی پارک ملی گلستان انجام شد.
وی افزود: در این سرشماری تعداد 60 نفر از نیروهای زبده محیط‌بانان یگان اجرایی اداره کل، پارک ملی گلستان، همیاران و محیط‌بانان بازنشسته حضور داشتند.
مرادی گفت: بر اساس برنامه‌ریزی به‌عمل‌آمده این سرشماری در 48 مسیر تعریف‌شده به‌صورت هم‌زمان انجام شد.
به گفته مسئول روابط عمومی پارک ملی گلستان؛ سرشماری از گونه‌های قوچ و میش، کل و بز، آهو به‌واسطه داشتن ویژگی‌های بیولوژیکی و اکولوژیکی و وضعیت حساس آن‌ها ازلحاظ جمعیتی هرساله در دو نوبت " سرشماری بهاره در خردادماه و سرشماری پاییزه در آبان ماه " در استان گلستان انجام می‌شود.
وی تصریح کرد: با کسب آمارهای منطقی و دقیق و نیز مشخص شدن وضعیت جمعیتی حیات‌وحش پارک در مقایسه با سال‌های گذشته می‌توان راهکارهای مدیریتی مناسبی را جهت حفظ و حمایت ازاین‌گونه‌های باارزش انتخاب کرد.
گفتنی است آخرین روز سرشماری، مهناز مظاهری معاون آموزش و پژوهش سازمان حفاظت محیط‌زیست و دکتر نمکی مشاور سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی، اسماعیل مهاجر مدیرکل حفاظت محیط‌زیست استان، مشاورین و معاونین مدیرکل هم در بین محیط‌بانان حضور یافتند و از مناطق سرشماری بازدید کردند.
به گزارش «نیلکوه» پارک گلستان، قدیمی‌ترین پارک ملی ثبت‌شده در کشور ایران و پناهگاهی کم‌نظیر برای حیات‌وحش است که هزار و 350 گونه گیاهی و 302 گونه جانوری و ازجمله نیمی از گونه‌های پستانداران ایران را در حدود90 هزار هکتار مساحت خود جای‌داده است.
اختلاف ارتفاع در پارک حدود دو هزار متر است که این مسئله تنوع زیستگاه‌ها و ریزبوم‌های متعددی را در پارک ایجاد کرده است.
در این پارک رودخانه‌های متعددی جریان دارد و بیش از 21 دهنه چشمه در آن شناسایی‌شده است که مهم‌ترین آن‌ها رودخانه مادرسو، زاو، قرتو، چشمه‌های گلشن، گلستان، جانو، سردارخانه، دوشان، آق سو، کرکولی است.
آبشار آق سو و آبشار جنگل گلستان با ارتفاع 70 متر و آب دهی 30 لیتر بر ثانیه از آبشارهای معروف این پارک هستند و از مهم‌ترین کوه‌ها و دره‌های این بوستان می‌توان به ارتفاعات قره قون، تنگه گل، شاخا، یکه قدم، آلمه، قره قاشلی، قوفی قورچی و دره‌های آلمه، آنسر، قرغون، آق سو، آلی دالی، آدنس، جمشیدآباد، قزقلعه، آلوباغ و خشک است.
پارک ملی گلستان بین دو حوزه نیمه نم پسند و نیمه خشکی‌پسند قرار دارد و به‌تدریج درحرکت به‌طرف شرق، سیمای طبیعی آن به حالت استپیک تغییر پیدا می‌کند، به همین جهت عناصر گیاهی نواحی سه‌گانهٔ فوق را می‌توان در پارک مشاهده کرد.
تنوع و رنگارنگی گیاهان در پارک ملی گلستان چنان مناظر زیبایی را به وجود آورده است که نظیر آن را در کم‌تر نقطه‌ای از کشور می‌توان یافت.
69 گونه پستاندار در پارک ملی گلستان شناسایی‌شده‌اند. پلنگ و خرس قهوه‌ای از گوشت‌خواران بزرگ پارک ملی هستند. سمور جنگلی از گوشت‌خوارانی است که احتمالاً فقط در پارک ملی گلستان زندگی می‌کند و بر ارزش ژنتیکی پارک افزوده است.
این منطقه از بهترین زیستگاه‌های گوسفند وحشی اوریال بزرگ‌ترین و قدیمی‌ترین زیرگونهٔ گوسفند وحشی ایران است و یکی از خالص‌ترین جمعیت‌های قوچ و میش اوریال را در خود جای‌داده است.
149 گونه پرنده در پارک ملی گلستان شناسایی‌شده است که از این تعداد، 48 نوع در فصل بهار و تابستان در منطقه مشاهده می‌شود و 62 گونه بومی پارک ملی هستند.
پارک ملی گلستان اولین پارک ملی ایران بود که در سال 1354 در فهرست جهانی به‌عنوان یکی از 50 ذخیره‌گاه زیست‌محیطی کره زمین به ثبت رسید.
بیشترین وسعت پارک ملی گلستان در استان گلستان، حدود 34 درصد آن در استان خراسان شمالی و بخش ناچیزی نیز در استان سمنان قرار دارد.
