راحله امینیان با انتشار این عکس نوشت:
اخبار چهره ها - کرونا حکم مهمان ناخوانده ای رو داره که اومده وسط زندگیهامون نشسته و نمیخواد هم بره.
نمیدونم آخرش چی میشه اما مطمئنم ما دیگه آدمهای سابق و قبل #کرونا نمیشیم.ما کلی آزار دیدیم،ما کلی غم عزیز شنیدیم و داغ شدیم.ما کلی باختیم تو این نبرد نابرابر و دلمون شکست .هیچ تئوری روانشناسی نمیتونه برای این روزهایی که گذروندیم نسخه بپیچه و درمانمون کنه.
حالا وسط این اوضاع سخت،یه نگرانی بزرگ هم اضافه شده که محرم امسال رو چه کنیم؟!حرف و حدیث زیاد بود،موافق و مخالف بیشتر.طبق معمول داشتیم به سمت چند قطبی شدن میرفتیم،اونم درست تو جریانی داشتیم دچار شکاف میشدیم که تنها و محکم ترین فصل مشترک جامعه مون بود.
راستش من محرم و برگزاری عزای امام حسین که میشه دلم برای وحدتمون ،برای یکی شدنمون ،برای همدل شدنمون قنج میره اما امسال چندگانگی نظرات قبل از محرم دلهره آور شده بود!.
هرچه بود #محرم۹۹ رسید و هیأتی ها مطابق نظر حضرت آقا که فرمودند در محرم و برگزاری مراسم امسال از دستورالعمل های ستاد ملی مقابله با کرونا تبعیت میکنند،اقدام کردند.
شب اول محرم رفتم امامزاده صالح که در هیأت#ریحانةالنبی شرکت کنم.به باران گفتم شب اول میریم و اگر کوچکترین بی توجهی به پروتکل های بهداشتی دیدیم دیگه نمیریم.رفتیم و نظم و رعایت دیدم و دیدیم هم از جانب مردم و هم از طرف خادمین که خیلی جدی اصرار به رعایت قوانین بهداشتی داشتند.
اما محرم ما امسال ،محرم غریب و متفاوتی بود.ماسک باید میزدیم و یه وقتهای احساس نفس کم آوردن کردیم،باید با فاصله مینشستیم ،باید مراقبت میکردیم ،باید رعایت میکردیم،باید حواسمون به رعایت حق الناس بیشتر میبود و خیلی بایدهای دیگه....
اما قطعا حکمتی در این روزها هست،شاید سطحی ترین لایه ی حکمتش،تغییر عادات روتین مون و فلسفه اصلی و مهمترش ،بیشتر صبور شدن ما باشه.راستش خیلی دلم میخواد راز اینهمه تفاوت آخرین های قرن رو بفهمم تا بلکه بینش خودم تقویت بشه.
خلاصه ده شب دهه ی اول محرم ما اینگونه گذشت.هرچند متفاوت اما پربار.هرچند با محدودیتهای خاص ایام کرونایی،اما با حس و احوال عجیب و جذاب.هرچند حسرت خوردن چای بعد روضه اونم برای من که از آداب مهم و جدی روضه رفتنم محسوب میشه،به دلم ماند اما باورم اینه که عطش ارادت و عشق ما به حضرت سرور بیشتر شد.
در کل منم معتقدم دنیا یه محرم به ما بدهکار شد اما بازم هزاران بار شکر .
و حالا من ماندم و دلتنگی روزهایی که گذشت.لطف امام حسین همیشه همین شکلی هست .کافیه یه قدم برداری چنان برات قدمها برمیدارن که برای تمام عمرت وامدارشون میشی و فراقش میشه درد هجری چشیده م که مپرس...
