حمایت رضا کیانیان از علی نصیریان/ گلایه از بعضی مسئولان

همه می دانیم به خاطر ویروس کرونا و حفظ فاصله اجتماعی نمی شد جمعیت پر تعدادی حضور داشته باشند. اما می شد وزیر ارشاد و رییس سازمان سینمایی هم به خاطر احترام به ایشان حضور می داشتند.
اما نبودند!
۱- یک معادله و سؤال ساده را پیش رو می گذارم ؟اگر هنرمندان و امثال آقای علی نصیریان نبودند، وزارت ارشاد ی هم وجود داشت؟ آیا سازمان سینمایی ، مرکز هنر های نمایشی ، معاونت هنری، اداره کتاب و....وجود داشتند؟
قاعدتا دلیل وجودی وزارت ارشاد، وجود هنرمندان است.
اما اکنون معادله برعکس شده است! گویا هنرمندان به خاطر وزرات ارشاد وجود دارند! و هنرمندان باید از وزارت ارشاد به خاطر وجودش تشکر کنند!
۲- پیشکسوتان تمام رشته های هنری ، سرمایه های مادی و معنوی هر کشوری هستند. آن ها پر از تجربیاتی هستند که طی سال ها مرارت کسب کرده اند. و درست حالا ست که باید شرایطی فراهم شود تا این تجربیات حفظ و به نسل های بعد منتقل شوند. تا گسستی در پیشرفت هنری کشور ایجاد نشود. قاعدتا وزارت ارشاد است که باید برای این منظور برنامه ریزی و شرایطی فراهم کند. اما دریغ و درد.... که پیشکسوتان ما به همراه کوله بار پر ارزش تجربیاتشان از میان ما می روند . و تنها کار وزارت ارشاد گفتن یک تسلیت خشک و خالی ست.
آقایان وزارت ارشاد!
تکلیف از میان رفتن آن تجربیات که سرمایه های ملی ماست چه می شود؟ چه ساز و کاری برای حفظ و انتقال این سرمایه ها دارید؟
هیچ وقت دیر نیست. در تمام رشته های هنری همیشه پیشکسوتانی با کوله باری پراز تجربیات گران قیمت هنری حضور دارند.در تئاتر، سینما، موسیقی، نقاشی، مجسمه سازی، معماری، رقص ، ادبیات و ....
آیا برای این مهم فکری کرده اید و برنامه ای دارید.؟
ساده ترین کار برپایی مدرسه ای به نام و برای هرکدام ازین بزرگان است تا شاگردان بتوانند بهره ببرند و تجربیات در همین سرزمین ماندگار شوند.و راه ادامه بیابد.
در بودجه سالانه کشوری چندین موسسه هستند که میلیارد ها بودجه می گیرند و ما اصلا اسم آن ها را نشنیده بودیم و هیچ وقت از دستاورد های آنان آگاه نشدیم و نشانه ای ازین دستاورد ها را در جامعه ندیدیم. آیا نمی‌شود برای حفظ و گسترش هنر هایی که این همه افتخار برای این سرزمین آفریده و میافرینند و ما در زندگی روزمره میبینیم و حسشان می کنیم و از نزدیک با آن ها سر و کار داریم بودجه تصویب شود؟