شیوا طاهری با انتشار این عکس نوشت: از زیر درختان تبریزی میگذرم
همچنان که به آن میوه فکر میکنم
که روزی از باغچه ی باغ همسایه دزدیدم
و گاز زدم
دستانم آسمان را هُل میدهد
و پاهایم
رقص کنان
با خاک هم بستر میشوند
چشمانم را میبندم
راه پر از ستارگانی میشود
که سالها پیش
مرده اند
من روح ستارگانی را میبینم که اکنون سیاه چالگانی هستند که رد پای هیچ یوسفی را در انها نمی یابی
من آبستنِ شعر هایی هستم
که روزی نسیم در موهایم سرود
و با خود
به قصر قصه ها برد
چشمانم را میبندم
و بوو میکنم
هوایی را که بوی خلقت میدهد
و خلق میکنم
بوی بهار را
من وحشیانه آزادم
و خوش بووو
مانند کولیانی که یک روز
به دست گله ی تا تار ها نوازش شدند
و گیسوانشان را
به رختاویزهای شرم
سپردند
من هشیارم هشیارم هشیار
مانند تنفس یک درخت هشیارم
و هر روز
فکرم از حس شهوتناکی از همخوابگی درد میکند
...
(ش.ط)
