در اواخر سال ۹۷ مسئولان تلویزیون از مردم برای «انتخاب بهترین‌ها» در چند زمینه نظرخواهی کردند که در بخش «بهترین برنامه و مجری» تا روزهای پایانی، عادل فردوسی‌پور در صدر قرار داشت. اما ناگهان در ۲۴ ساعت حدود یک میلیون رأی او به نام بازیگری که بتازگی برنامه‌ای را در شبکه ۳ اجرا می‌کرد و در اوایل کارش هم بسیار محبوب مسئولان جدید این شبکه بود، به ثبت رسید!
* کسانی که کرکره بهترین برنامه از نظر مردم ایران در ۲۰ سال گذشته را پایین کشیدند و مجری‌اش را به خانه فرستادند، لابد تصورشان این بود که از دل برود، هر آن که از دیده برفت. ولی به رغم چند ماه برنامه نداشتن و بیرون ماندن و حتی مسابقه فوتبال را گزارش نکردن، باز هفته گذشته عادل فردوسی‌پور در نوزدهمین جشن حافظ با «انتخاب مردم» به عنوان «بهترین مجری تلویزیون» برگزیده شد.
* برای هر «انتخاب» بدون تردید «رقیب» وجود دارد و باید ویژگی‌هایی ممتاز و متمایز نسبت به دیگران داشت تا در صدر ایستاد. مردم ایران که برای دومین بار در طول ۴ ماه به فردوسی‌پور «آری» گفتند، رأی و نظر آنان حامل یک «نه» بزرگ و آشکار به طرف مقابل نیز هست. مردم پیامی صریح فرستادند که چه کسی باید از شبکه ۳ برود و چه شخصی باید برگردد.
* اگر تلویزیون ایران متعلق به بخش خصوصی بود، شاید گفته می‌شد که ملک شخصی فلان افراد است و آنها می‌توانند نظر خود را از رأی میلیون‌ها نفر هم برتر بدانند. اما رسانه‌ای که چند هزار میلیارد تومان در سال از بودجه عمومی کشور (بیت‌المال، جیب و سفره آنها) دریافت می‌کند، به هیچ وجه نمی‌تواند چنین بگوید. مردمی که چه بسیار مشکل و معضل اقتصادی و معیشتی دارند و به رغم اینها، دو بار در مدت زمان کوتاه عادل فردوسی‌پور را به عنوان بهترین مجری دو دهه اخیر انتخاب کرده‌اند و البته بخش اعظم پول و بودجه تلویزیون را هم می‌دهند، حق‌شان است که بگویند: چه شخصی را دوست دارند و می‌خواهند و چه کسی را نه.
