حامد مدرس مجری برنامه «سر سفره خدا» که در ایام ماه مبارک رمضان از شبکه کودک روی آنتن می‌رفت، درباره اینکه بیشتر مجریان کودک به سمت مدل «دست و جیغ و هورا» رفته‌اند و سبک یکسانی را در برنامه‌سازی تجربه می‌کنند بیان کرد: کودک خیلی باهوش است و فرق کار خوب و بد را می‌فهمد ولی همیشه دست و جیغ و هورا را هم ترجیح می‌دهد و تا وقتی عموها و خاله‌های محترم با این روند پیش بروند، قطعاً کودکان همراهیشان می‌کنند.
وی ادامه داد: عرصه کار برای کودک حساس است و حتماً این نوع برنامه‌ها هم نیاز است اما به شکلی که همه از هم کپی نکنند، خلاقیت‌های نمایشی ایجاد شود و تیپ‌سازی‌های خوب صورت بگیرد نه اینکه یک نفر هر سال خود را تکرار کند؛ خود من هیچ گاه دوست نداشتم به عنوان عمو حامد یا عمو مدرس معروف شوم چون بیشتر کار من دوبله و سریال و تئاتر بوده است. در تلویزیون دوست نداشتم به عنوان عمو شناخته شوم و می‌ترسیدم که کارهای حوزه بزرگسال مرا تحت‌الشعاع قرار دهد.
مدرس درباره نحوه اجرای خود اظهار کرد: من از ۲۰ سال پیش که اولین کار تئاتر خود را بازی کردم تا همین برنامه سر سفره خدا نقش بزرگسالی را بازی کردم که کودک هم او را قبول دارد و حس کردم جای این بخش هم خالیست.
وی اضافه کرد: ما در مدل‌های مختلف اجرا خلا داریم و به طور مثال می‌توان گفت همین الان مجید قناد ۳۰ سال پیش و یا شخصیتی مثل قلقلی را در ترکیب اجرای برنامه‌های کودک تلویزیون کم داریم.
این مجری کودک در پایان درباره حمایت سازمان از مجریان کودک عنوان کرد: تکلیف سازمان مشخص نیست؛ درباره خود من مدیران سازمان لطف داشته اند اما درباره برخی همکارانم اینگونه نبوده است که فرم ثابتی را در اجرا بخواهند و ما شرایط سختی را در حوزه برنامه‌های کودک و نوجوان طی می‌کنیم.
