«منوچهر آذری» برای نسل های مختلف، تداعی گر آن صبح های جمعه دلنشینی است که پای رادیو منتظر می شدند و خاطره خوش همه آن خنده های بی دغدغه. در میان کلمات و خاطراتش به دفعات از «عشق» می گوید. عشق به مردم، عشق به حرفه ای که با آن 45سال را زیسته و عشق به رادیو که همچون حلقه وصالی او را به مخاطبانش پیوند می داده است. دلش تنگ می شود برای روزهایی که گذشته، برای جمعه ایرانی و بازیگران قدیمی اش و آدم هایی که حالا از جمع شان، تعدادی را مرگ گلچین کرده است. با تاکید موکدی می گوید که بازی در تلویزیون، رادیو یا استیج برایش تفاوتی ندارد، اولویت او نشاندن لبخند است بر لبان مردم و امید دارد تا روزی که نفسی باشد، بتواند این رسالت را به سرانجام برساند. با او که یک نوستالژی شیرین است، از حال و هوای دیروز و امروزش گفتیم و شنیدیم.
تنها صداست که می ماند
حرف اولمان با او، از حال و هوای این روزهایش است که در شرح آن می گوید: بنده بازنشسته رادیو هستم. چهل و پنج سال است که با عشق و علاقه در این رسانه فعالیت کرده ام. رادیو را بسیار دوست دارم و معتقدم؛«تنها این صداست که می ماند». این روزها هم عمدتا اجرای استیج دارم و تلاشم این هست که لبخندی بر لب هموطنانم بیاورم. حس خیلی خوبی است وقتی چند هزار نفر به تماشای اجرایت می نشینند و می بینی که از ته دل می خندند.او برای مخاطبان سینه چاک و طرفداران پروپا قرص برنامه «جمعه ایرانی» یک خوش خبری دارد: ان شاءا... بعد از ماه مبارک رمضان، در صورت توافق با آقای سعید توکل به عنوان تهیه کننده برنامه «جمعه ایرانی» مجدد این برنامه را با همان حال و هوای قبل دوباره کلید خواهیم زد و روی آنتن می بریم.
هنرپیشگی در رادیو بسیار دشوارتر از قرار گرفتن مقابل دوربین است
این هنرپیشه پیش کسوت رادیو و تلویزیون نقبی می زند به دشواری های اجرا در رادیو و آن را با دیگر عرصه ها مقایسه می کند و توضیح می دهد: در تئاتر، بازیگر در مقابل تعدادی تماشاگر اجرا دارد و همه حواس مخاطبش درگیر اجرای او می شود. نور، دکور، گریم و لباس هم به مدد می آیند تا باورپذیری و اثرگذاری کار افزون شود. مقابل دوربین یک فیلم سینمایی یا سریال تلویزیونی هم وضعیت به همین شکل است اما در رادیو همه ارتباط شما با مخاطب تان از طریق صدا برقرار می شود. با همان صداست که مردم را می خندانیم. در یک کلام بازیگری در رادیو به مراتب دشوارتر از قرارگرفتن مقابل دوربین یا رفتن روی صحنه است.
هر کاری که برای شاد کردن مردم از دستم بربیاید کوتاهی نخواهم کرد
اما برای آذری که هم در تلویزیون سابقه دارد و هم در رادیو، انتخاب میان این دو سخت است. او اظهار می کند: بنده از دوران کودکی علاقه زیادی به سینما، تئاتر و تلویزیون داشتم، به همین دلیل در تمام رشته ها آزمون دادم، کار کردم و خودم را به دیگران شناساندم، به هر حال رادیو و تلویزیون هر کدام برای خودشان مقوله جداگانه ای هستند، آن چه که برایم مهم است، خود مخاطب است. وی تاکید می کند: بازی در هر دو رسانه را دوست دارم و به رغم بازنشستگی فعالیت ام را ادامه خواهم داد. در واقع در هر یک از این رسانه ها که بتوانم با هنر و بیانم مخاطب را جذب کنم، برایم خوشایند خواهد بود. حتی بازی روی استیج و خنداندن مردم هم برایم لذت بخش است. خلاصه لذت اجرا برای من بیشتر همان مخاطبی است که کار را می پسندد. مردم را دوست دارم عاشق‌شان هستم. حالا هم اگر هستم و مانده ام به عشق آن هاست.
آذری در توصیه به علاقه مندان هنرپیشگی بیان می کند: هر کاری زحمت خاص خودش را دارد، هنرپیشگی رادیو هم از این قاعده مستثنا نیست. صرف داشتن علاقه برای ورود به عرصه هنرپیشگی کفایت نمی کند، برای دست یابی به موفقیت در عرصه های هنری باید در درجه اول معلومات علمی داشت. بنابراین بهتر است ابتدا در رشته هنری مد نظرشان تحصیل کنند و زوایایش را بیاموزند بعد وارد عرصه عمل بشوند. این صداپیشه پیش کسوت ادامه می دهد: علاوه براین، کسانی که دوست دارند به این عرصه ورود کنند، باید فن بیان خوبی داشته باشند و با آثار شعرای نامدار ایرانی آشنا باشند، در کلاس های هنری شرکت و رادیو را هم زیاد گوش کنند. امثال بنده حدود 50سال از عمرمان را صرف هنرپیشگی در رادیو و تلویزیون کردیم تا به این جایگاه رسیدیم. بنابراین بدون زحمت و به این سادگی ها نمی توان جای پیش کسوتانی همچون مرحوم منوچهر نوذری، مرحوم عزت ا... مقبلی و شمسی فضل اللهی، ثریا قاسمی و... را گرفت. آذری به نام نیک و یاد خوشِ هم دوره ای های خود اشاره می کند و می گوید: بسیاری از پیش کسوتانی که با آنان هم دوره بودم همچون فرهنگ مهرپرور، منوچهر نوذری، عزت ا... مقبلی و حیدر صارمی به رحمت خدا رفتند اما هنوز کسانی همچون علیرضا جاویدنیا، مهران امامیه و سعید توکل هستند که همکاری با آنان برایم لذت بخش است.
مشهدی های مهربان و مهمان دوست
آذری که به همراه صد و پنجاه نفر از هنرمندان دیگر با موسسه هنرمندان پیش کسوت به مشهد آمده بود و مدت کوتاهی در شهرمان حضور داشت، نقبی هم به این سفر می زند و می گوید: در این سفر علاوه بر زیارت حرم مطهر رضوی و رفتن به آرامگاه فردوسی، از منطقه ییلاقی شاندیز و منطقه تفریحی چالیدره نیز بازدید کردیم و برای خانواده و دوستان سوغاتی خریدیم. در مجموع این سفر یک خاطره خوش برای ما بود.وی مردم مشهد را بسیار مهمان نواز، با محبت و هنرمند دوست توصیف می کند و می افزاید: مشهدی ها به هنرمندان بسیار احترام می گذارند، این چند روز مکرر سراغ مان می آمدند و درخواست عکس یادگاری داشتند یا ابراز محبت می کردند.این هنرپیشه پیش کسوت از توفیق زیارت حرم رضوی و حس و حال خوب آن نیز چنین می گوید: زیارت حرم آقا امام رضا(ع) از آن توفیقاتی است که از دست نمی دهم. امیدوارم آن حس خوب و آرامشی که زیارت حرم آقا دارد نصیب همه هموطنان عزیزم شود.
