بازی کاوه خداشناس، بازیگر سینما و تلویزیون را دست‌کم بارها در تلویزیون دیده‌ایم. او می‌گوید جای «پسرخاله» همچنان در مهمونی خالی است. او که کاراکترهای «بچه» و «پشه» را دلنشین‌تر از دیگر عروسک‌های برنامه طهماسب، می‌داند، می‌گوید: «وقتی تکیه کلام‌های شخصیت‌های عروسکی طهماسب میان مردم مصطلح می‌شود، نشان از تبحر کارگردان مهمونی دارد.» با بازیگر سریال «پدر» درباره «مهمونی» طهماسب گفت‌وگو کرده‌ایم.
به نظرتان «مهمونی» ایرج طهماسب نسبت به نمونه کارهای طنز که در شبکه‌های نمایش خانگی پخش می‌شود، موفق بوده است؟ به عنوان بازیگری که کار جدی می‌کند نظرتان را در این باره چیست؟
به گمانم بهتر است بگویم که آقای طهماسب و عروسک‌هایش یک برندند. برندی که سال‌ها سابقه دارد. همه ما از بچگی با کلاه‌قرمزی خندیده‌ایم. در مجموع آثار آقای طهماسب جزو پرفروش‌های تاریخ سینماست. قاعدتاً هنرمندی مانند آقای طهماسب، با این صبغه و پشتوانه کاری و چنین هوش برنامه‌سازی، حتماً سعی خواهد کرد که کار درخشان ارائه دهد.
این بار اما آقای طهماسب کارش را در پلتفرم نمایش خانگی ارائه داده است.
نظرتان درباره عروسک‌ها چیست؟
عروسک‌های «مهمونی» بامزه‌اند. دو سه عروسک دلنشین‌ترند و دست‌کم برای من جای خالی «پسرخاله» را پر می‌کند. این را به آن دلیل می‌گویم که با پسرخاله حال و احوال نوجوانی و جوانی‌ام را طی کرده‌ام. به نظرم کاراکترهای برنامه‌های طهماسب، کاراکترهایی دلنشین‌اند. آن زمان البته آقای جبلی هم پشت این کارها بود اما باید بگویم که اگر قرار باشد جای عروسکی در مهمونی حس شود، همان پسرخاله است.
به گمانم گروه آقای طهماسب کار خلاقانه کرده و واقعاً ما هنرمندانی با این سلیقه و تبحر کم داریم و بودنشان در سینما و تلویزیون غنیمت است.
کدامیک از عروسک‌ها را بیشتر دوست داشتید؟
قاعدتاً باید متمرکز باشم تا به این پرسش شما پاسخ دهم. اما ارتباطی که ما و مردم با «پشه» و «بچه» برقرار کرده‌ایم، تا اینجای کار قوی‌تر است.
به نظرتان چه رمزی در کار ایرج طهماسب است که به ویژه بچه‌های دهه ۶۰ کارش را همچنان دنبال می‌کنند؟
وقتی کسی در یک حوزه سال‌ها کار می‌کند، بی‌تردید در کارش تبحر پیدا می‌کند. آقای طهماسب کسی است که سال‌ها در این عرصه کار کرده و استخوان ترکانده. خدا را شکر می‌کنم که در حوزه کودک کسانی مانند آقای طهماسب را داریم. خروجی کار ایشان هم خروجی قابل قبولی بوده و هست. فوت و فن کار ایشان به نظرم از خلال سال‌ها تجربه به دست می‌آید. کسانی هم که همچنان با آقای طهماسب کار می‌کنند، سابقه کار با ایشان را دارند و مبتنی با آن تجربیات با ایشان کار می‌کنند. درست مانند خانم فاطمه معتمدآریا و آقای جبلی که قبلاً با ایشان کار می‌کردند. وقتی همه‌شان دارای درک متقابل هنری از یکدیگر باشند، حاصل کار هم چنین شسته رفته از آب درمی‌آید.
آقای طهماسب به نظرم برای چنین کاری تربیت شده و تخصصش سینمای کودک است. به خوبی مشخص است حتی کسانی که در برنامه مهمونی با آقای طهماسب کار می‌کنند، دوره دیده‌اند و استاد داشته‌اند. همچنین در فضای آکادمیک کار را یاد گرفته‌اند . من می‌خواهم همینجا به آنها دست مریزاد بگویم. حضورشان باعث قوت قلب اهالی هنر است.
طنز برنامه مهمونی چگونه است؟ طنز طهماسب طوری است که واقعیات جامعه را با ظرافت کاریکاتورگونه‌ای بازنمایی می‌کند، به شکلی که هیچکس از او آزرده نمی‌شود.
طهماسب علاوه بر تجربه، دانش لازم را هم برای کار کودک دارد. چنین می‌شود که خروجی کار پذیرفتنی می شود. طوری که در کار طنزش نه هتک حرمتی اتفاق می‌افتد و نه شوخی‌های آزاردهنده می‌بینید. کار طهماسب علاوه بر این‌ها به سمت لودگی هم پیش نمی‌رود. همواره برنامه‌های این کارگردان روی استانداردی حرکت می‌کند. البته شاید در جاهایی این مرزها قدری جا به جا شود اما این طنز هم طنزی اجتماعی است.
در عین حال مرزهایی هم برداشته می‌شود. قاطی کردن نام «سینا و شیما» در بخش‌های نخست شاید بخشی از این مرزها باشد و نوعی طنز اجتماعی را بیان کند.
به گمانم طهماسب تنها نیست و اتاق فکری دارد. می‌دانند که آقای طهماسب سر صحنه چقدر سختگیر است. عواملشان روی ریزه‌کاری‌ها و اینکه بچه‌ها با دقت دیالوگ‌های مختص خودشان را بیان کنند، مدت‌ها کار می‌کنند. هیچ دیالوگی بیهوده بیان نمی‌شود. در عین حال کارمهمونی شخصیت‌پردازی منحصر به فردی دارد. این‌ها به نظرم باعث می‌شود که ما اینجا بگوییم فردی کارش را بلد است. طهماسب دایره مخاطبش را در این حوزه می‌شناسد و می‌داند که چگونه شخصیت‌پردازی کند.
این شخصیت‌ها تبدیل به شخصیت‌هایی می‌شوند که سال‌ها در جامعه تکیه‌ها و گفت‌وگوهایشان تکرار می‌شود و درباره‌شان حرف می‌زنیم. امروز تیم جوانی در کنار طهماسب قرار دارد. می‌دانم که اغلبشان بازیگران و صداپیشگان حرفه‌ای تئاترند.
پیامتان به آقای طهماسب چیست؟
حضورشان در جامعه هنری ما غنیمت است. شخصاً وقتی پیش خودم فکر می‌کنم که در سرزمینمان آدم‌هایی مانند ایشان داریم که در حوزه عروسکی این قدر با دستان خالی توانا هستند و از هیچ می‌توانند یک کار هنری درخشان تولید کنند، باید به ایشان خسته نباشید گفت. خدا را شکر می‌کنم بابت داشتن چنین افرادی که در حوزه کاری‌شان زبده و خردورزند.
