بهاره افشاری تا قبل از بازی در نمایش «احتمالات» بازیگری مناسب حضور در مدیوم تصویر بود. ویژگی های بیانی و بازی خوددارانه اش در اکثر فیلم ها و سریال هایی که بازی کرده از او بازیگری مناسب قاب دوربین ساخته است اما بهاره افشاری در نمایش «احتمالات» که چهارمین و مهمترین تجربه بازیگری اش در عرصه تئاتر محسوب می شود همه داشته های قبلی در آثار تصویری اش را به کنار گذاشته و کاراکتری تازه و متفاوت خلق کرده است. بازی بهاره افشاری در این نمایش در کنار بازیگران تئاتری حرفه ای و باتجربه کاملا یکدست به نظر می رسد که همین مساله نشان دهنده این است که او مزد زحماتش را در این نمایش گرفته است.
علی شمس کارگردانی است که در آثارش روی توانایی های فیزیکی و بدن و بیان بازیگرانش به شدت تاکید دارد از این رو بهاره افشاری در همکاری اش با علی شمس چالش بزرگی پیش رو داشته و می دانسته که پا در چه مسیر سختی گذاشته است اما نتیجه کار و اتفاقی که روی صحنه رقم خورده کاملا موفقیت آمیز و جذاب از کار درآمده است. بهاره افشاری برای آموختن و یادگرفتن بیش از یک سال با گروه همراه شده و حضور در هیچ اثر تصویری را نپذیرفته است همین تلاش فردی برای رسیدن به نتیجه دلخواه، در نهایت او را به فولادی آب‌دیده تبدیل کرده و برایش تبدیل به یک سکوی پرتاب شده است.
بازی افشاری در نقش آغامحمدخان قاجار در این نمایش منحصربه فرد و جذاب از کار درآمده و وجهه ای کاملا متفاوت با نگاهی پارودی و فانتزی از این شخصیت تاریخی به مخاطب ارائه داده که علاوه بر اینکه محصول نگاه نویسنده است از خلاقیت فردی بازیگر نیز نشات گرفته است. تماشاگر در طول نمایش با کاراکترهایی که افشاری روی صحنه جان می بخشد همراه می شود بدون اینکه به این فکر کند او همان بازیگری است که قبلا در فیلم ها و سریال های مختلف دیده است.
تجربه زیست تئاتری در پروسه شکل گیری نمایش «احتمالات» از افشاری بازیگری شش دانگ ساخته است که علاوه بر خلق کاراکتری جذاب روی صحنه نمایش که می تواند برای او جایزه بازیگری در جشنواره تئاترفجر را هم به ارمغان بیاورد مطمئنا در انتخاب های بعدی او نیز تاثیرگذار خواهد بود چرا که افشاری از عهده ایفای نقشی سنگین که نیاز به بیان و بدنی کاملا آماده داشته برآمده است پس باید در انتظار تغییر در مسیر بازیگری و انتخاب های آینده این هنرمند چه در آثار تصویری و چه تئاتری باشیم.
آروین موذن زاده
