ماهایا پطروسیان بازیگر سینما در پی درگذشت مادرش این متن را منتشر کرد:
از «مادر» نوشتن و گفتن، با هر ادبیاتی و هر حس و حالی هرگز نمی‌تواند گویای حال و احوال آدمی باشد، وصف مادر
به هر زبانی کامل و جامع نیست، و فقط قلب است که آن را با تمام وجود درک میکند و بس.
من در اینجا فقط میخواهم درباره مادرم به عنوان «یک زن» بگویم.در ستایش زنی که از زمانه و محیط خود جلوتر بود.
زنی قدرتمند، خودساخته و موفق، چه در زندگی و کار و چه در مادری...مادرم زندگی خود را تماماً «خود» ساخت، در
زمانه ای که کمتر زنی تحصیلات عالی داشت، تحصیلات عالی خود را به پایان برد و مشغول به کار شد. کاری سخت...،با پشتکار، با قدرتی عظیم، و با هوشی فوق العاده. مادرم زندگیش را آنگونه که خواست و در تصور داشت، با همین توانایی‌های منحصر به خود بنا کرد، در حالیکه از خانواده ای مرفه نبود، و هر آنچه بدست آورد و ساخت با همّت خودش بود...،
و برای سه فرزندش، خواهرم «شیده»، برادرم «ماکان»، و من که کوچکترین هستم، مادری نمونه و بی نظیر بود، هر کدام از ما را با تمام توان حمایت کرد و یاری کرد تا در زمینه های مورد نظرمان تحصیل کنین و بهترین هایی را که در توانش بود برایمان انجام داد. و از خود ما بیشتر شادمان رضایت و موفقیت هایمان، و غمگین غم ها یا بیماری های مان بود.
هرسه ما بخاطر مادرم در زندگی به جایی رسیدیم که رسیدیم...و هر چه داریم از اوست.
حتی تا پیش از در گذشت پدرم، مادر کوچکترین احتیاجی و نیازی به ما نشان نداد، و خود همواره پناه و تکیه گاه ما بود. ما فقط در این سه سال آخر با تنها شدنش فرصت آن را یافتیم که گاهی، «گاهی»، با کمک هایی در حد رسیدگی های فرزند_مادر ی، قدری احساس رضایت کنیم.
تصویر مادرم برای من همیشه زنی زیبا، مدیر و دقیق و در عین حال لطیف و حساس است
تصویر زنی با قدم هایی استوار و پر سرعت، که حتی من در نوجوانی و در اوج توان جسمی و ورزشکاری وقتی با او قدم میزدم، چند قدمی از او عقب تر بودم...، و او را از پشت میدیدم که چگونه مصمم و سریع قدم بر می‌دارد و «می رود ».
جای او «مهر ماه» نازنین مان، این زن استثنایی، برای ما پر نشدنی است ...، و این فقدان همیشگی خواهد بود.
