گاهی شخصیت‌های منفی به دلایل مختلفی مانند ویژگی‌های جذاب شخصیتی و کیفیت بازی بازیگر مخاطب را آن‌قدر با خود همراه می‌کند که تبدیل به محبوب‌ترین شخصیت فیلم یا سریال می‌شود.
امیر شایگان میخواهم زنده بمانم
امیر شایگان دیگر شخصیت منفی‌ای است که محبوبیت ویژه‌ای دارد. این شخصیت کلکسیونی از ویژگی‌های منفی است. ظلم بی عدالتی، منفعت طلبی، بی رحمی، زورگویی و ریاکاری از خصوصیات امیر است. او نیز به کمک همسر و پدرهمسرش که فرد بانفوذی است به ثروت و قدرت رسیده است. هرچند با استفاده از قدرتش هما را از نادر جدا کرده و مجبور به ازدواج می‌کند اما به دلیل علاقه فراوانی که به هما دارد، آن روی مهربان و عاشق‌پیشه خود را هم نشان میدهد.
دیگر ویژگی‌های مهم و جذاب شایگان هوش و قدرت اوست که مخاطب را جذب کرده است. تا آنجا که نگران سرنوشت او در پایان فیلم بودند.
مالک مالکی زخم کاری
مالک با بازی جواد عزتی ابتدا به عنوان یک شخصیت مثبت و خوب به مخاطب معرفی شد، اما با پیش رفتن قصه به تدریج شرارت پنهان وجود او آشکار شد. مالک دست به آدم کشی میزند، برای منفعت خودش هر کاری انجام میدهد دروغ می‌گوید، زیرآب آدم‌ها را میزند و خصلت‌های منفی مختلفی دارد با این حال نزد مخاطب شخصیت چندان منفوری نیست. و بسیاری دوست دوست دارند در این جنگ قدرت مالک پیروز شود. از طرفی مخاطب می‌داند مالک ذاتا شخصیت شروری ندارد، عشق به فرزندان و تلاش و پشتکار او برای رسیدن از نقطه صفر به جایگاه فعلی و عشق نافرجامش به منصوره که باعث کینه او شد از ویژگی‌هایی‌ست که باعث می‌شود مخاطب با او همراه شود. نقش‌آفرینی عالی جواد عزتی نیز در محبوبیت این شخصیت موثر بوده است.
قباد دیوان سالار شهرزاد
قباد در سریال شهرزاد نسبت به شایگان و مالک شخصیت بسیار سفیدتری دارد اما در مقایسه با رقیب عشقی‌اش فرهاد شخصیت منفی ماجرا به حساب می‌آید. علاوه بر این او به‌عنوان جانشین بزرگ آقا شناخته میشد و حضور در دستگاه دیوان سالار باعث شده بود ناخواسته در اعمال آنان شریک باشد. علاقه زیاد قباد به شهرزاد او را به عاشق محبوب قصه تبدیل کرد.قباد فرد تنها و بی‌کسی بود که مدام تحقیر شد و در نهایت قربانی تصمیمات بزرگ آقا شد. بنابراین او از آن چیزی که بود بی‌گناه‌تر به نظر می‌رسید. و بخشی از خطاهایش نیز توجیه میشد. محبوبیت قباد تا حدی بود که کشته شدن او در پایان قصه به تلخ‌ترین سکانس برای بسیاری از طرفداران سریال تبدیل شد.
