آزیتا ترکاشوند در توضیح این عکس نوشت:
درس های کوچک زندگی
_خداوند همه چیز را جفت آفرید:
جز دماغ و دهن و قلب ، مى دونى چرا ؟
چون باید براى خودت یک هم نفس یک هم زبان و یک هم دل پیداکنی
_کسی که برایت آرامش بیاورد
مستحق ستایش است
انسان ها را در زیستن بشناس.
نه در گفتن.
در گفتار همه آراسته اند.
_"بودن با کسى که دوستش ندارى ،
و نبودن با کسى که دوستش دارى، همه اش رنج استپس اگر همچون خود نیافتى مثل خدا تنها باش
و اگر یافتى،
آنرا چنان حافظ باش
که گویا جزءی از وجود توست
_هر گاه زندگی را جهنم دیدی,
سعی کن پخته از آن بیرون آیی.
سوختن را همه بلدند
_با زندگی قهر نکن
دنیا منت هیچکس را نمیکشد
با خود عهد بستم که به چشمانم بیاموزم
فقط زیبائی های زندگی ارزش دیدن دارد
و با خود تکرار می کنم که یادم باشد
هر آن ممکن است شبی فرا رسد
و آنچنان آرام گیرم که دیدار صبحی دیگر برایم ممکن نگردد
پس هرگز به امید فردا "محبت هایم را ذخیره نکنم "
و این عهد به من جسارت می دهد که به دوستانم ساده بگویم :
«خوشحالم که هستید»
