فیلم سینمایی « اینجا هم باران می بارد » به کارگردانی نادر طریقت بلافاصله بعد از جشنواره فیلم فجر در سینما اکران شد.
این فیلم مانند اولین ساخته بلند سینمایی طریقت (خاطره) از مضمون اجتماعی برخوردار است. «اینجا هم باران می‌بارد» آخرین حضور استاد زنده یاد جمشید مشایخی در سینما بود.
درباره اکران فیلم و نحوه حضور زنده یاد مشایخی با نادر طریقت گفت و گو کردیم که در ادامه می خوانید:
طریقت در پاسخ به این سوال که در فیلم از نوجوانی کم بینا استفاده شده که پیش تر ما در فیلم «رنگ خدا» شاهد مشکلات این عزیزان بودیم گفت: فیلم کاری اجتماعی و به روز است که همانطور که از نامش پیداست (اینجا هم باران می بارد) تلاش می کنند تا مشکلاتشان را حل کنند و امید به رحمت خداوند دارند.
باید نشان دهیم سینما زنده است
وی در پاسخ به این سوال که چرا فیلم را پس از جشنواره به نمایش درآورده در شرایطی که کرونا همچنان باعث کم رونقی سالن های سینما است، گفت: بالاخره ما باید بگوییم این سینما زنده است. فیلم در بستر مسائل اجتماعی ساخته شده و به روز است اگر من می خواستم صبر کنم ممکن بود فیلم ام تازگی خود را از دست بدهد زیرا نزدیک به 200 فیلم منتظر شرایط بهتر سینماها و فروکش کردن بیماری هستند بالطبع نمی توانستم صبر کنم. ضمن این که فیلم قرار بود 10 مهرماه امسال اکران شود که متاسفانه به دلیل جهش ویروس، سینماها بسته شد و همین امر موجب تعویق اکران شد.
فیلمم را با هزینه شخصی ساختم
وی ادامه داد: من فیلم را با هزینه شخصی و با حمایت دوستانم از جمله آقای محمد متوسلانی (تهیه کننده) ساختم ایشان بدون هیچ چشمداشتی در کنار من ایستادند. من تلاش کردم که بخشی از مشکلات را که جامعه درگیر آن است را بازگو کنم می دانم سرمایه ام برنخواهد گشت به دلیل کرونا و کم شدن سانس های سینما اما باز هم اجازه دادم فیلمم اکران شود امیدوارم مردم فیلم را ببینند.
فیلم اجتماعی و تاثیرگذار است
کارگردان فیلم «خاطره» درباره احتمال ادامه یافتن فیلم تا اکران نوروزی گفت: فضای فیلم به دلیل گونه و مضمون آن برای اکران نوروز چندان مناسب نیست زیرا بیشتر سعی دارند اکران عید فیلم های مفرح و شاد باشد فیلم اجتماعی و تاثیرگذار است امیدوارم مردم ببینند و مخاطب را به تفکر وادارد. همچنین امیدوارم مسئولین این فیلم را ببینند و بیشتر درصدد رفع مشکلات باشند.
طریقت درباره آخرین حضور و نحوه همکاری زنده یاد استاد مشایخی در فیلم گفت: متاسفانه این فیلم آخرین فیلم آقای مشایخی در سینمای ایران بود. برای نام ایشان «مرد بزرگ» سینما برازنده است متاسفانه بعد از بازی در فیلم شاید کمتر از یک ماه زنده بودند ایشان بسیار مرا مورد تفقد و محبت قرار دادند و در کار حاضر شدند. هیچ دستمزدی از ما نگرفتند و گفتند دوست دارم کنار نادر طریقت بایستم. با ایشان برای ایفای نقش خودشان در فیلم دو روز کار داشتیم اما روز آخر که روز خداحافظی بود هم ایشان آمدند و دور هم بودیم مثل یک خانواده و شام خوردیم روحشان قرین رحمت باشد انشاءالله.
زنده یاد مشایخی با وجود پرستار سر کار حاضر شدند
وی درباره نحوه دعوت به همکاری در فیلم توضیح داد: سالهای پیش با ایشان مصاحبه داشتم و سفر رفته بودم اما ارتباط چندانی با ایشان نداشتم سناریو براساس شخصیت ایشان نوشته شده بود از آقای رحیم مهدی خانی خواستیم که از دوستان نزدیک آقای جمشید مشایخی بودند تا هماهنگی لازم را انجام دهند. به خدمت ایشان رفتم و فیلمنامه را برایشان توضیح دادم ایشان خیلی بزرگواری کردند و پذیرفتند در قصه آرزوی بچه نابینا است که آقای مشایخی را ببیند که ایشان با بزرگواری قبول کردند و نقش خودشان را بازی کردند. با این که پرستار داشتند و هوا هم سرد و خشک بود سر صحنه آمدند. گاهی برای تکرار برخی پلان ها خدمتشان می رفتم وعذرخواهی می کردم ایشان با متانت می گفتند سینما همین است . بالاخره باید هماهنگ باشیم . ایشان مردی به تمام معنای حرفه ای و آقا بودند.
اهدای تندیس جوانمردی
طریقت درباره اهداء تندیس جوانمردی در اکران خصوصی فیلمش گفت: من فیلمساز مستقل هستم و پس از یازده سال فیلم دوم را با سرمایه شخصی ساختم و به پایان رساندم بسیاری از افراد کمک کردند و جوانمردی کردند به این فکر افتادم که با مشورت دوستانم تندیسی آماده کنم به عنوان تندیس «جوانمردی» که برای اولین بار به محمد متوسلانی تهیه کننده ارائه دادم ایشان دست بسیاری از افراد از جمله جوانان را گرفتند و از این جهت این تندیس اهداء شد به ایشان و تلاش می کنم هر سال این تندیس را به یک جوانمرد در سینما اهداء کنم. این تندیس با هزینه شخصی آماده شده و به هنرمندانی که با خصوصیات انسانی و اخلاقی می توانند به همنوعان خود کمک کنند اهداء می شود تلاش می کنیم تا در سینما این خصلت را که از پیشینیان به ما ارث رسیده است را ترویج بدهیم.
