کامبیز دیرباز گفت: از بزرگان و اساتیدم آموخته ام که از حاشیه دور باشم. هم حاشیه مثبت هم حاشیه منفی، همه حاشیه ها منفی نیستند. از اساتیدم در دانشکده آموختم که زیادی توی چشم بودن و سر زبان بودن، آنجایی که نباید باشی برای بازیگر سم و مضر است.
وی افزود: فرض کنید من برای خودم متصور هستم که پنجاه سال بخواهم با افتخار بازی کنم، مشتم را باید در طول این سال ها باز کنم. اگر خیلی زود باز کنم شاید دیگر جذابیتی برای مخاطب نداشته باشم. به همین دلیل از این ماجراها دور هستم.
او که این روزها سریال آقازاده را در شبکه نمایش خانگی دارد در ادامه درباره اینکه کدام یک از اساتیدش او را به دور ماندن از حاشیه توصیه می کرد، توضیح داد: مرحوم پرویز پورحسینی از بهترین اساتید من در دانشکده بودند. در سریال میکائیل هم با او همبازی بودم. او واقعا پیگیر شاگردهایش بود. همه کارهای بچه ها را دنبال می کرد. سال 74 یکی از ورودی های پرکار بود. می توانم اسم 10 نفر را ببرم که وارد سینمای حرفه ای شدند. حامد بهداد، حمید گودرزی، حسام نواب صفوی از جمله این افراد بودند. استاد پورحسینی و استاد سمندریان بسیار تلاش می کردند که سوای بازیگری چگونه زیستن یک بازیگر را به ما بیاموزند.
دیرباز یادآور شد: این روزها بعد از ۱۶ سال دوباره فضای کار جنگی را تجربه می کنم. سریال نابرده رنج هم صحنه های جنگی داشت. اما در سینما بعد از دوئل ۱۶ سال است کار جنگی نکرده ام. سنم بالاتر رفته و ۴۵ سالم است. واقعا پوستم در خاک، خاکریز، فضا و مختصات فیلم جنگی کنده می‌شود. ان‌شاءالله دو هفته آخر کار است. امیدوارم کرونا بگذارد که کار تمام شود.
وی در پایان گفت: این فیلم با نام « تک تیرانداز » کار علی غفاری است. سینمای قهرمان پرور است که خیلی می‌پسندم. رُل تک تیرانداز را بازی می کنم که خیلی دوست دارم و به همین دلیل سختی هایش را به جان خریدم. تیراندازی یکی از علاقه هایم است. اما به خاطر این نقش اختصاصا تیراندازی با اسلحه دوربین دار را یاد گرفتم.
