گروه اجتماعی- نادر صادقیان با بیان این مطلب اظهار کرد: در سال های اخیر شاهد نزول کمی و آماری فعالیت های انسان دوستانه و خیرخواهانه بودیم اما خوشبختانه دیوار مهربانی تلنگری بر احساسات و عواطف انسانی افراد جامعه زد و اکنون شاهد گسترش این فعالیت خیرخواهانه در سطح جامعه هستیم.
وی افزود: دیوار مهربانی از نظر اخلاقی، اجتماعی، دنیوی، اخروی دارای کارکردهای مثبت روانشناختی جمعی و فردی است.
وی تاکید کرد: دیوار مهربانی را می توان نمادی از احساسات انسان دوستانه دانست و باید با استفاده از این مساله بستر را برای گسترش چنین فعالیت هایی فراهم کرد.
وی بیان کرد: دولت و مسوولان باید مردم را برای انجام چنین فعالیت هایی تشویق کنند.
وی خاطر نشان کرد: مردم و سمن ها(سازمان های مردم نهاد ) دارای پتانسیل های فراوانی برای انجام امور خیریه و فعالیت های انسان دوستانه هستند اما متاسفانه در سال های اخیر دولت هیچ گونه حمایتی از این نهادها نداشته است.
صادقیان ادامه داد: دولت باید صدور مجوز فعالیت چنین نهادهایی را آسان تر کند و در مقابل بر فعالیت ها فقط نظارت داشته و از این جمعیت ها حمایت کند.
وی گفت: مداخله در کار سمن ها نتیجه ای جز منفعل شدن خیرین ندارد زیرا تجربه نشان داده حضور دولت در چنین مواردی را عرصه را برای حضور مردم تنگ کرده و پس از مدتی شهروندان تمایل خود را برای شرکت در این برنامه ها از دست داده اند.
وی تصریح کرد: بررسی عملکرد دولت و سازمان های مختلف در انجام امور خیرخواهانه نشان می دهد که آنها نتوانسته اند وظیفه خود را به خوبی اجرا کنند و کارایی لازم را نداشته اند.
این جامعه شناس گفت: سیاست های نادرست، ناکارآمدی دستگاه های مختلف، نبود نظام تعامل و کارکردهای مشارکتی و نبود اعتماد میان مردم و سازمان و ارگان های گوناگون سبب شده تا مردم اعتماد خود را به این مراکز از دست دهند زیرا سمن ها و خیرین همواره دولت را مانع انجام امور خیر دیده اند و دولت نقش حمایتی خود را از دست داده است و تنها به نقش کنترلی و بازدارنده اکتفا کرده است.
وی تاکید کرد: دیوار مهربانی و تسری آن در شهرهای مختلف باید مورد توجه دولت قرار گیرد زیرا شهروندان نشان دادند که بدون هیچ گونه توصیه و تاکید از سوی مسوولان و تنها به صرف وظایف انسانی خود حاضرند در این گونه فعالیت ها مشارکت داشته باشند و از نیازمندان حمایت کنند.
