سروش رفیعی در گفتگویی پس از پایان رقابت های لیگ نوزدهم و ناکامی سپاهان و اینکه چرا این تیم موفق به کسب قهرمانی نشد، اینطور حرف هایش را آغاز کرد: فکر می‌کنم عوامل زیادی دست به دست هم می دهد که شما بتوانید تیمی را قهرمان کنید ولی همیشه تیمی که شایسته است و تیم خوبی است، نمی تواند قهرمان بشود.
اخبار ورزشی- او سپس با اشاره به ناکامی های تیم فوتبال سپاهان اضافه کرد: متاسفانه در مقاطعی بدشانسی های زیادی آوردیم و نتوانستیم قهرمان شویم.
سروش رفیعی در پاسخ به این سوال که بازی نکردن مقابل پرسپولیس ضربه بزرگی به سپاهان زد، توضیح داد: آن بازی خیلی به ما لطمه زد. آن بازی علاوه بر اینکه از نظر امتیازی فاصله ما را با پرسپولیس بیشتر کرد، از نظر روحی و روانی هم خیلی آسیب دیدیم. درگیر حواشی زیادی شدیم و دو سه هفته مدام در مورد این بازی صحبت می شد؛ اینکه چه اتفاقی می افتد و نتیجه بازی به سود چه تیمی می شود. این خیلی ما را اذیت کرد. نمی توانم بگویم صد در صد ولی تاثیرگذار بود.
رفیعی در مورد خوش رو بودن همیشگی خود گفت: من سعی می کنم همیشه شاد باشم و این شادی را به دیگران هم انتقال بدهم. به هر حال اما زندگی بالا و پایین و فشار و سختی زیاد دارد. ما هم ناراحت می شویم. سعی می کنم بد برخورد نکنم ولی همیشه هم نمی شود خندید.
سوال بعدی از رفیعی در رابطه با تکلی بود که او در نیمه اول روی پای بازیکن نفت آبادان زد و از زمین بازی اخراج شد. او در واکنش به این سوال که خودش معتقد به کارت قرمز در آن صحنه بود، اینطور توضیح داد: به عقیده خودم و اینکه گفتم کارت قرمز بود، به خاطر شکل برخوردم با بازیکن بود. در واقع آن تکلی که زدم. ولی اگر در آن صحنه آقای سیدعلی کارت زرد هم نشان می داد، خیلی تفاوتی نداشت، چون برخورد آنچنانی نداشتم.
او سپس با تشکر از همسرش بیان کرد: این اولین مرتبه ای که در یک مصاحبه می خواهم اینطور حرف بزنم. باید تشکر کنم از او که از وقتی کنارم آمده، شرایطم را درک کرده و همیشه کنارم بوده. واقعا با یک فوتبالیست زندگی کردن سخت است و نیاز به صبر زیادی دارد. خیلی وقت ها شما خسته اید. از یک برد خوشحال هستید یا از یک باخت ناراحتید. فوتبال به هر حال زندگی ما را تحت تاثیر قرار می دهد و اطرافیان ما هم تحت تاثیر قرار می گیرند.
بخش بعدی صحبت های سروش رفیعی در رابطه با کادر درمان در این روزهای سخت بود و گفت: فکر می کنم جمله یا کلمه ای برای توصیف این محبت و بزرگواری پزشکان و پرستاران عزیز و تمام عزیرانی که در این عرصه زحمت می کشند، وجود ندارد. خیلی از شما از عزیزانتان و جانتان برای مردم گذشته اید. فقط می توانم بگویم دست تک تک شما را می بوسم. از شما تشکر می کنم و امیدوارم این ویروس خیلی زود از بین برود و شما را شاد ببینیم. این فداکاری و مهربانی در تاریخ ماندگار خواهد شد و هیچ وقت از یاد نمی رود.
