امیر حاج‌رضایی کارشناس و پیشکسوت فوتبال ایران ، مدت‌هاست که دیگر در متن فوتبال حضور ندارد و خانه‌نشینی را انتخاب کرده است. به همین بهانه در این روزها که خانه‌نشینی تبدیل به یک موضوع فراگیر در همه جهان شده است، با حاج‌رضایی صحبت کردیم.
اخبار ورزشی- او با سال‌ها تجربه حضور در تیم‌های مختلف و البته فعالیت به عنوان کارشناس تلویزیونی در مورد شرایط این روزهای جهان به طور ویژه حرف زد: «من ترجیح می‌دهم در مورد خودم حرف بزنم تا در مورد وضعیت دیگران. در زندگی‌ام، سه‌گانه مهمی دارم که شامل فوتبال، مطالعه و فیلم است و این ایام برای من فرصت جالبی بود که خودم را با دو ضلع از این مثلث سرگرم کنم، چون متأسفانه ضلع سوم که فوتبال باشد، غایب است. اگر نگاه جدی بخواهم داشته باشم، می‌توانم بگویم که کشف و شهودی برای خود من بود، تغییراتی نه گسترده، اما به صورت جالبی در دیدگاه من نسبت به زندگی ایجاد کرد؛ اینکه خیلی سریع ممکن است شما زندگی عادی را از دست بدهید و ناگهان ایزوله شوید.»
مربی سابق تیم ملی در مورد غیبت فوتبال در این روزها هم حرف زد: «در مجموع به عنوان فرصت نگاه می‌کنم به این بحران که باعث شد به یک نوع بیداری برسم و طبیعتاً در مورد فوتبال نیز این نگاه را دارم. من با توجه به سن و سالم با فوتبال زندگی کرده‌ام و الان واقعاً خلأ آن را حس می‌کنم. کرونا به من یادآوری کرد که فوتبال با تک‌تک سلول‌هایم عجین است و با نبود آن شکلی از بیماری در من ریشه دوانده است. این یک واقعیت است و در جامعه ما کسانی که زندگی را با فوتبال سر کرده‌اند بعید است ناراحت نباشند.»
امیر حاج‌رضایی شرایط فوتبال ایران را هم چیزی شبیه ویروس کرونا و حتی بدتر از آن دانست: «در فوتبال ما یک کرونای موازی در کنار این ویروس جهانی کرونا وجود دارد و آن هم پول‌هایی است که در فوتبال ما گم می‌شود. همیشه تلاش می‌کنم که این اخبار را باور نکنم. پیرامون این فوتبال خیلی حرف و حدیث است به ویژه در مورد مسائل مالی. کرونای فساد در فوتبال از کرونای بیماری وحشتناک‌تر است. این بیماری با وجود قربانی گرفتن و ضررهای اقتصادی که به بار می‌آورد بالاخره با دارو و درمان از بین می‌رود، اما کرونایی که در یک فوتبال آلوده است به سختی ریشه‌کن می‌شود. من یک سال است از فوتبال دورم و خیلی هم راجع به آن حرف زده‌ام، اما وقتی که لیست کسانی که برای پست‌های مختلف در فدراسیون کاندیدا شدند را خواندم اگر یک درصد به اصلاح امور امید داشتم آن یک درصد امید هم از بین رفت. فوتبال ورزشی بزرگ است و آدم‌های بزرگ می‌خواهد. نه به این معنی که فقط تحصیلات عالی داشته باشد، باید صفات ذاتی مثل شجاعت، سلامت مالی و اخلاقی داشته باشد. من در جایگاه قضاوت نیستم، اما شما می‌بینید که در سال ۲۰۱۴ دبیرکلی داشتیم که مشخص نیست چه کار کرده که دو باره دبیرکل شده، چرا یک تعداد افراد همیشه صاحب پست هستند؟ کاش واقعاً توانمند بودند. مسئولان دو فدراسیون قبلی یکی‌شان با عنوان کردن بیماری رفت و الان هم در اروپاست و بقیه هم پنهان شدند و دوباره عواملی از گذشته آوردند سر کار. برای من این فوتبال مثل داروی تلخی است که پزشک می‌دهد و من مجبورم برای سلامتم بخورم، چون خود فوتبال را دوست دارم.»
او در مورد تعیین تکلیف لیگ هم گفت: «مشخص کردن قهرمان با لیگ ناقص، غیر ممکن است و تعطیل کردن آن هم بدون کارشناسی همه‌جانبه همین‌طور. مطرح کردن این حرف‌ها هم کمدی است و هم تراژدی. در انگلیس با وجود اختلاف فاحش لیورپول با سایر تیم‌ها، گفته‌اند که تکلیف قهرمانی باید در زمین مشخص شود. امیدوارم طرفداران پرسپولیس از این حرف‌های من دچار رنجش نشوند، اما نمی‌شود بدون انجام بازی قهرمان را مشخص کنیم و جام را به تیمی بدهیم. ضمن اینکه دیگرانی هم که حرف از تمام کردن لیگ بدون تعیین قهرمان می‌زنند، منطقی پشت حرف‌شان نیست. ذهنیت من می‌گوید شاید با فروکش کردن این بیماری و زمانی که آمارها نشان دهد که تلفات پایین آمده است، با راهکارهایی مثل نبود تماشاگر، این رقابت‌ها انجام شود.»
